Αυτοδιοικητικές Εκλογές: Ποιοι αρνούνται να είναι υποψήφιοι και ποιοι διακαώς το επιζητούν

Γράφει ο Γιάννης Σπ. Παργινός

Τα πάντα είναι θολά, – κι όχι απλά ρευστά – , ενόψει της επερχόμενης εαρινής κάλπης. Το ενδεχόμενο να στηθούν τρεις κάλπες, – ευρωεκλογές, αυτοδιοικητικές, εθνικές – , παρά τις όποιες διαψεύσεις ή διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων, μπερδεύει έτι περαιτέρω το πολιτικό κουβάρι.

Η προσέγγιση αυτή διαφοροποιείται ανάλογα με τις προοπτικές του κάθε κόμματος αλλά και τις προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες των εμπλεκομένων

Κορυφαία στελέχη όλων των κομμάτων, μηδέ εξαιρουμένων και πρωτοκλασάτων υπουργών, ουδόλως θα αντιδρούσαν σε μια δική τους ενδεχόμενη υποψηφιότητα

για Περιφέρεια ή Δήμο στην περίπτωση κατά την οποία θα υπήρχε η σιγουριά ότι οι εθνικές εκλογές θα γινόταν στην ώρα τους ή , έστω, μετά τις αυτοδιοικητικές του προσεχούς Μαΐου. Το επιχείρημα θα ήταν απλό, «Υπηρετώ το κόμμα μου. Το βγάζω από τη δύσκολη θέση κι αν εκλεγώ έχει καλώς. Αν όχι, θα είμαι υποψήφιος στις εθνικές οποτεδήποτε κι αν αυτές προκύψουν». Όσο κι αν φαίνεται προκλητικό ή καθαρά συμφεροντολογικό το εν λόγω σκεπτικό, υπάρχει και γίνεται λίαν διακριτό σε οποιαδήποτε απλή κοινωνική συζήτηση με τους ενδιαφερομένους.

Στην Νέα Δημοκρατία υπάρχουν βουλευτές που θα εύρισκαν απάνεμο λιμάνι στο Δήμο της καταγωγής τους ή στην Περιφέρειά του. Κι αυτή ή σκέψη δεν γίνεται μόνον για όσους δεν έχουν ελπίδα επανεκλογής αλλά κι από εκείνους που δεν αρέσκονται στη στήριξη μιας πολιτικής με την οποία μπορεί και να μην συμφωνούν. Μέσα σ αυτό το κλίμα, ο Κώστας Τζαβάρας δεν θα έλεγε όχι σε μια ενδεχόμενη διεκδίκηση της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, ενώ ο Κώστας Γκιουλέκας θα αναθεωρούσε άρδην τις μέχρι πρότινος αρνήσεις του και θα επεδίωκε μια υποψηφιότητα για τον Δήμο της Θεσσαλονίκης.

Στο ΠΑΣΟΚ με την κατάρρευση των ποσοστών, η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών του μη έχοντας προοπτική επανεκλογής στο εθνικό κοινοβούλιο θα θεωρούσαν «μάννα εξ ουρανού» μια στήριξη για υποψηφιότητα σε Δήμο η Περιφέρεια που θα είχαν σημάδια, έστω κι αχνά ή αναιμικά, εκλογικής επικράτησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μπορεί να αναφερθεί η Άντζελα Γκερέκου. Η βουλευτής Κερκύρας θα ήθελε, – επιδιώκει ήδη – , να διεκδικήσει την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων ή έστω το Δήμο Κερκυραίων στις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Υπενθυμίζεται ότι, στις εκλογές του 2010, την εκλιπαρούσαν να είναι υποψήφια αλλά αρνιόταν μετ επιτάσεως αν όχι και μετά βδελυγμίας.

Εντελώς διαφορετικές είναι οι αντιδράσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Η προσδοκία της εξουσίας που έρχεται, – σύμφωνα με τις διενεργούμενες μετρήσεις – , βουλευτές και λοιπά στελέχη θα προτιμούσαν να διεκδικήσουν υπουργείο παρά Δήμο ή Περιφέρεια. Μ αυτό το πνεύμα, κορυφαίοι βουλευτές αρνούνται να θέσουν υποψηφιότητα ακόμα και σε κεντρικούς Δήμους όπως αυτός της Αθήνας.

Παράλληλα, στην Κουμουνδούρου αντιμετωπίζουν και το ενδεχόμενο να εγκαλεστούν από τους πολιτικούς αντιπάλους τους για ένδεια έμπειρων στελεχών να διαχειριστούν μια ενδεχόμενη εντολή διακυβέρνησης της χώρας, εάν τα κορυφαία τους στελέχη στρατευτούν στον χώρο της αυτοδιοίκησης, πρώτου ή δεύτερο βαθμού κι εγκαταλείψουν την κοινοβουλευτική δραστηριότητα.

Στο βάθος υπάρχουν και τα στελέχη, από όλα τα κόμματα, που προέρχονται από μια μακρόχρονη και λίαν επιτυχημένη θητεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Την εγκατέλειψαν με πολλές πολιτικές φιλοδοξίες και για χάρη της κεντρικής πολιτικής σκηνής και τώρα που νιώθουν την απαξίωσή της ή βλέπουν κατάρρευση των κομμάτων τους επιζητούν την επάνοδό τους στον χώρο από τον οποίο έφυγαν για μια άλλη προοπτική.

Πάντα ταύτα καταδεικνύουν την πλήρη κινητικότητα αν όχι και την καθολική ρευστότητα στα όρια μιας πλήρους αλλαγής που ανατέλλει στο πολιτικό της χώρας.

The post Αυτοδιοικητικές Εκλογές: Ποιοι αρνούνται να είναι υποψήφιοι και ποιοι διακαώς το επιζητούν appeared first on Paraskhnio.gr.