Αποκλειστική συνέντευξη του οδηγού του Safety Car της F1, Bernd Maylander!

Από τον Michael Schumacher και τον Mika Hakkinen ως τον Lewis Hamilton και τον Max Verstappen, όλα τα αστέρια της F1 από το 2000 έως σήμερα, έχουν βρεθεί να ακολουθούν τον ίδιο άνθρωπο!

Το όνομά του είναι Bernd Maylander και βρίσκεται πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου ασφαλείας σε όλους τους αγώνες της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού από το 2000 έως σήμερα (με μοναδική εξαίρεση

το GP Καναδά του 2001 που ήταν τραυματίας). Έτοιμος να βγει ανά πάσα στιγμή στην πίστα για να οριοθετήσει το ρυθμό με την εντυπωσιακή Mercedes-AMG GT R, προστατεύοντας έτσι τους αγωνιζόμενους από κινδύνους εντός αγωνιστικής διαδρομής ή από ακραίες καιρικές συνθήκες.

Ένας ρόλος απαιτητικός, τον οποίο υπηρετεί με συνέπεια, έχοντας απαρνηθεί τις συγκινήσεις της αγωνιστικής καριέρας την οποία άφησε στην άκρη για να εξελιχθεί σε βασικό γρανάζι του μηχανισμού της FIA. Και δεν ήταν αμελητέα, αφού ήταν νικητής αγώνα του DTM το 2001 στο Χόκενχαϊμ και του αγώνα αντοχής 24ων ωρών του Νίρμπουργκρινγκ.

Μετά την πρώτη επαφή μας, το 2006 στο Μπαχρέιν, είχαμε ξανά την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον 49χρονο σήμερα Γερμανό, για το πώς έχει εξελιχθεί ο ρόλος του αλλά και τα αυτοκίνητα ασφαλείας όλα αυτά τα χρόνια, πως προετοιμάζεται για τα Grand Prix, την απώλεια του Charlie Whiting και πολλά άλλα.

View this post on Instagram

A post shared by Panos Seitanidis (@seitanf1)

Πάνος Σεϊτανίδης: Έχετε συμπληρώσει 21 σεζόν σε αυτό το ρόλο. Πως έχει εξελιχθεί η F1 όλα αυτά τα χρόνια;

Bernd Maylander: Πέρυσι στην Κίνα συμπλήρωσα 350 Grand Prix σε αυτό το ρόλο και είμαι πολύ τυχερός γιατί αυτό το επίτευγμα συνέπεσε με το 1000ο GP της Formula 1! Ειδικά στη δική μου δουλειά, πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου ασφαλείας, οι κανόνες του παιχνιδιού δεν αλλάζουν και τόσο πολύ. Τα βασικά στοιχεία της δουλειάς μου παραμένουν αναλλοίωτα. Εξακολουθώ να λαμβάνω τις ειδοποιήσεις και τις εντολές από το Κέντρο Ελέγχου του Αγώνα. Δεν μπορώ λοιπόν να αποφασίσω μόνος μου το πότε θα μπω στην πίστα, τη σοβαρότητα ενός ατυχήματος θα την κρίνει ο Διευθυντής του Αγώνα. Εγώ και ο συνοδηγός μου, ακολουθούμε λοιπόν εντολές. Από εκεί και πέρα, πέραν δηλαδή της οριοθέτησης του ρυθμού λόγω ενός ατυχήματος ή κάποιου άλλου συμβάντος κατά τη διάρκεια του αγώνα, έχουμε και ρόλο αξιολόγησης των συνθηκών. Αν σε περίπτωση ατυχήματος δούμε ακριβώς πόσα θραύσματα υπάρχουν στην πίστα και που, το αναφέρουμε στο Κέντρο Αγώνα. Ή αν για παράδειγμα ελέγχουμε την κατάσταση της πίστας και αντιμετωπίσω φαινόμενο υδρολίσθησης στο αυτοκίνητο ασφαλείας, είναι δεδομένο πως θα συμβεί το ίδιο και στα αγωνιστικά μονοθέσια. Όμως η απόφαση για το τι θα γίνει, ανήκει στον Διευθυντή του Αγώνα. Κι αν τα παραπάνω έχουν μείνει λίγο πολύ σταθερά, τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούμε έχουν εξελιχθεί πολύ. Ξεκινήσαμε το 2000 με τη CL55 AMG, μία κουπέ λιμουζίνα με το σήμα της Mercedes-AMG. Είχε ιπποδύναμη της τάξης των 355 ίππων ενώ τώρα έχουμε σχεδόν 600 στη GT R. Τώρα πια χρησιμοποιούμε ένα πραγματικό sportscar.

Θα ήθελα να πω πως αυτό κάνει τη δουλειά μου πιο διασκεδαστική αλλά η ουσία είναι πως όλα τα αυτοκίνητα που έχουμε χρησιμοποιήσει, έπρεπε να τα οδηγώ στο όριο, άσχετα με το που βρίσκεται το όριο για κάθε ένα από αυτά. Προφανώς τώρα, το όριο είναι πολύ πιο μακριά. Στο εσωτερικό έχουμε δύο οθόνες, δύο συστήματα επικοινωνίας, GPS που μας δείχνει που βρίσκεται ο καθένας στην πίστα, πολλά βοηθήματα ώστε να έχουμε την καλύτερη δυνατή πληροφόρηση επί το έργον. Πάντως η διαδικασία δεν έχει αλλάξει, είναι η ίδια που ήταν πριν από 20 χρόνια. Καθόμαστε κοντά στην έξοδο του pit lane και περιμένουμε. Όπως πάντα λέω, ο καλύτερος αγώνας για εμένα είναι εκείνος που δεν θα χρειαστούν τις υπηρεσίες μου: χωρίς ατυχήματα, χωρίς την ανάγκη αυτοκινήτου ασφαλείας. Γιατί μπορώ να απολαύσω τον αγώνα, παρακολουθώντας τον μέσα από το safety car. Ευτυχώς δηλαδή που υπάρχει η σχετική τεχνολογία, αλλιώς δεν θα έβλεπα Live τους αγώνες της F1 εδώ και δύο δεκαετίες και αυτό θα με δυσαρεστούσε ιδιαίτερα! Πέραν του δικού μου κομματιού της δουλειάς, σίγουρα έχουν αλλάξει αρκετά οι πίστες που αποτελούν το καλεντάρι όμως εξακολουθούμε να έχουμε ωραίες μάχες. Χαίρομαι πολύ που μετά από τόσο καιρό, εξακολουθώ να είμαι μέλος της FIA και της Formula 1.

ΠΣ: Όσο ισχυρό κι αν είναι πια το αυτοκίνητο ασφαλείας, καλείσαι να δίνεις το ρυθμό για τα μονοθέσια, πράγμα διόλου εύκολο. Πως προετοιμάζεσαι για αυτό από σωματικής πλευράς;

BM: Έχουμε συγκεκριμένο πρόγραμμα εκγύμνασης. Κάνουμε επίσης και δοκιμές με το αυτοκίνητο. Πρέπει κι εγώ να είμαι σε καλή φυσική κατάσταση. Βέβαια αυτή την περίοδο έχω ένα πρόβλημα με το γόνατό μου, ωστόσο δεν με επηρεάζει αρνητικά σε ότι αφορά στην οδήγηση. Κι όπως πάντα λέω, όταν κάθομαι στη θέση του οδηγού, νιώθω πάντα 20 ετών! Πάντα τα απογεύματα της Πέμπτης πριν τον αγώνα κάνουμε δοκιμές στην πίστα, άρα προετοιμάζομαι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Συγκεκριμένα έχω για μία ώρα την πίστα στη διάθεσή μου. Είναι σημαντικό να βρω ρυθμό ώστε να κινηθώ στο όριο με το αυτοκίνητο εντός της συγκεκριμένης διαδρομής, τσεκάρουμε όμως και όλα τα συστήματα, να βεβαιωθούμε πως όλα λειτουργούν όπως πρέπει.

ΠΣ: Έτσι μαθαίνετε και τις νέες πίστες ή υπάρχει κάποια επιπλέον διαδικασία;

BM: Όταν ο αγώνας διεξάγεται σε μία νέα πίστα, η προετοιμασία ξεκινά λίγο νωρίτερα. Προσπαθώ να βρεθώ εκεί μία ημέρα νωρίτερα του συνηθισμένου, έχω μάθει ήδη τη χάραξή της και σε κάποιες περιπτώσεις, όποτε αυτό είναι εφικτό, προσπαθώ να την οδηγήσω και σε έναν προσομοιωτή. Αυτό δεν είναι πάντα εφικτό αλλά για να είμαι ειλικρινής, σε μία νέα διαδρομή, αν τη γυρίσεις μερικές φορές με ποδήλατο ή ένα σκούτερ και μετά έχεις και μία ώρα δοκιμών με το αυτοκίνητο ασφαλείας, είναι αρκετό διάστημα για να την μάθεις καλά. Και να μπορείς να πιέσεις.

ΠΣ: Σας έχουν λείψει αυτά τα 20 χρόνια οι αγώνες; Γιατί ήσασταν ένας ταλαντούχος οδηγός αγώνων…

BM: Σίγουρα! Ήταν δύσκολη η απόφαση που πήρα στο τέλος του 2004, να σταματήσω να αγωνίζομαι στο DTM, ήταν όμως σωστή. Διότι ήταν πολύ δύσκολο, επί πέντε χρόνια, να προσπαθώ να συνδυάσω τους δύο ρόλους. Ένιωθα πως δεν προετοιμαζόμουν σωστά για τους αγώνες του Γερμανικού Πρωταθλήματος Τουρισμού λόγω των πολλών ταξιδιών που απαιτούσε η Formula 1. Πήρα λοιπόν την απόφαση να επιλέξω το ρόλο του οδηγού του αυτοκινήτου ασφαλείας για λογαριασμό της FIA μιας και ήξερα πως ήταν μία δουλειά την οποία θα μπορούσα να κάνω για πολλά χρόνια. Πρέπει να παραδεχθώ πως το μικρόβιο είναι ακόμα μέσα μου και σκέφτομαι να κάνω ίσως κάποιους αγώνες αντοχής. Ενίοτε δοκιμάζω κάποια αυτοκίνητα GT3 ή GT4. Αν κυλάει βενζίνη στις φλέβες σου, θέλεις να είσαι πάντα σε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο!

O Maylander ήταν μέλος της ομάδας της Mercedes για το πρωτάθλημα FIA GT του 1998 μαζί με τους (από αριστερά): Christophe Bouchut, Marcel Tiemann, Jean-Marc Gournon, Mark Webber, Klaus Ludwig, Bernd Schneider και Ricardo Zonta.

ΠΣ: Όταν λαμβάνετε εντολή να βγείτε στην πίστα, έχετε πληροφόρηση για τη σοβαρότητα της κατάστασης;

BM: Για να είμαι ειλικρινής όχι. Για παράδειγμα, δεν ξέρω αν έχει τραυματιστεί ένας οδηγός. Υπάρχουν πολλές επικοινωνίες μέσω ασυρμάτου, έτσι το αυτοκίνητο ασφαλείας και το ιατρικό αυτοκίνητο δεν έχουν το ίδιο κανάλι επικοινωνίας. Αυτό είναι σημαντικό γιατί εγώ πρέπει να παραμείνω συγκεντρωμένος στη δική μου δουλειά. Όταν επιστρέφω στο pit lane το πρώτο πράγμα που ρωτάω είναι τι έχει συμβεί κι αν ο οδηγός είναι καλά στην υγεία του. Μπορούμε πλέον να μοιραστούμε πληροφορίες και είναι ανακούφιση να μάθω πως είναι καλά. Στο τέλος της ημέρας, είναι μία πολύ σοβαρή, δύσκολη δουλειά και πρέπει να ξέρεις να διαχειρίζεσαι καταστάσεις – ανεξαρτήτως της σοβαρότητάς τους. Πρέπει να κάνεις το δικό σου κομμάτι της δουλειάς όσο καλύτερα μπορείς, άσχετα με το τι συμβαίνει γύρω σου.

ΠΣ: Έχουν υπάρξει αγώνες όπου έχετε βρεθεί περισσότερους γύρους στην πρωτοπορία από τον τελικό νικητή! Το ρεκόρ είναι 34, σωστά;

BM: Ναι, στο Μοντρεάλ! Ήταν το περίπου το 46% του αγώνα, ευτυχώς όμως ήταν το συνολικό διάστημα που οριοθετούσα το ρυθμό, όχι συνεχόμενοι γύροι.

ΠΣ: Μιας και σε ειδικές συνθήκες, το αν θα αρχίσει η δράση εξαρτάται λοιπόν από τη δική σας κρίση, νιώθετε πίεση για να αξιολογήσετε σωστά τις συνθήκες;

BM: Νομίζω πως είναι πια θέμα εμπειρίας. Η GT R μπορεί να είναι ένα πολύ καλό sportscar όμως δεν παύει να μην είναι μονοθέσιο της Formula 1. Δεν είναι καν μονοθέσιο της Formula 2 ή της Formula 3. Ξέρω όμως τις απαιτήσεις της οδήγησής τους, πόσο πιο ελαφριά είναι και βάσει της εμπειρίας μου θεωρώ πως μπορώ να δώσω σωστή εικόνα στο Κέντρο Ελέγχου του Αγώνα. Εκείνοι κάθονται σε ένα μεγάλο δωμάτιο, με πολλές οθόνες, μπορούν να δουν το νερό στην πίστα, το σπρέι που σηκώνεται, δεν μπορούν όμως να αντιληφθούν την αίσθηση. Αυτό είναι κάτι που καλούμαι να εξηγήσω εγώ, ώστε να τους βοηθήσω να πάρουν τη σωστή απόφαση.

ΠΣ: Με τους οδηγούς ποια είναι η σχέση σας; Έχετε επικοινωνία, σας ρωτούν πράγματα;

BM: Ναι φυσικά! Είμαστε όλοι μαζί στα briefing των οδηγών και όποτε έχουν ερωτήσεις, πράγμα που ενίοτε συμβαίνει, με χαρά συζητάμε όποιο θέμα υπάρχει. Θέλω να ξέρω και τι νιώθουν, τι πιστεύουν και εκείνοι. Πως σκέφτονται. Ακούω τα σχόλια του Lewis (Hamilton), του Sebastian (Vettel) ή όποιου βρίσκεται στην πρωτοπορία. Εφόσον οι συνθήκες είναι καλές προφανώς έχουν καλή ορατότητα, απλά ακολουθούν εμένα. Θέλω όμως να ξέρω πως σκέφτεται και κάποιος που μπορεί να βρίσκεται πιο πίσω στο grid, όπου υπό βροχή να έχει σχεδόν μηδενική ορατότητα.

ΠΣ: Με ποιον έχετε καλύτερη σχέση;

BM: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Με όλους έχουμε καλή σχέση και για μένα αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Να τονίσω και το ρόλο του Alex Wurz, που είναι πρόεδρος του GPDA (σ.σ. του συνδέσμου των οδηγών), με τον οποίο έχουμε σταθερή επικοινωνία. Γνωριζόμαστε άλλωστε πολλά χρόνια, κάποτε τρέχαμε μαζί. Έχω λοιπόν πληροφορία και από τη δική του πλευρά, ενημερώνομαι όταν κάποιος ζητά να αλλάξουμε κάτι. Και είναι σημαντικό να κάνουμε πάντα βήματα προς τα εμπρός.

ΠΣ: Λίγο πριν το ξεκίνημα της περυσινής σεζόν, η Formula 1 είχε μία τεράστια απώλεια καθώς «έφυγε» ο Charlie Whiting. Μπορείτε να μας μιλήσετε για τη σχέση σας;

BM: Θυμάμαι ήταν το Grand Prix του Αγίου Μαρίνου του 1999, όταν ήρθε με βρήκε με τον Herbie Blash που αποτελούσε όλα αυτά τα χρόνια το δεξί του χέρι. Μου είπαν πως αναζητούσαν οδηγό για το αυτοκίνητο ασφαλείας και πως ήθελαν να αναλάβω εγώ αυτό τον ρόλο. Έτσι ξεκίνησε η συνεργασία μου με την FIA. Από τότε, λίγο πολύ κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο δουλεύαμε μαζί. Ήταν ένας φανταστικός άνθρωπος. Μπορούσες ανά πάσα στιγμή να πας στο γραφείο του να τον ρωτήσεις ότι ήθελες. Πάντα προσπαθούσε να βοηθήσει με κάθε τρόπο. Είναι απίστευτο το πόσο σκληρά εργαζόταν, όποτε κι αν του έστελνες ένα μήνυμα με ένα ερώτημα, έσπευδε να απαντήσει. Σεβόταν ότι του έλεγα, άκουγε ότι του έλεγα και αξιολογούσε προσεκτικά όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες προτού πάρει μία απόφαση ως Διευθυντής του Αγώνα. Ήταν ένας φανταστικός άνθρωπος και λείπει σε όλους μας πάρα πολύ. Ήταν δύσκολο όταν πληροφορηθήκαμε το θάνατό του λίγο πριν το Grand Prix Αυστραλίας.

ΠΣ: Είστε ένα πρόσωπο που βλέπουμε συχνά αλλά ο κόσμος δεν σας γνωρίζει καλά. Τι πρέπει λοιπόν να ξέρει για τον Bernd Maylander;

BM: (Γέλια) Είμαι ένας πολύ περήφανος πατέρας, απέκτησα δίδυμα πριν τρία χρόνια! Προσπαθώ λοιπόν να βρω περισσότερο ελεύθερο χρόνο για να περνάω με την οικογένειά μου, πράγμα όχι και τόσο εύκολο στη δουλειά μου. Πρέπει να βρω την κατάλληλη ισορροπία. Όμως μου αρέσει να ταξιδεύω και αυτό είναι σημαντικό με τους ρυθμούς της F1.

Διαβάστε επίσης:

F1 Vlog για το… μπακλαβά Grand Prix (vid)

King Lewis: Η αποκλειστική συνέντευξη του Hamilton στο NewsAuto

O No1 μηχανικός του Hamilton μιλάει αποκλειστικά στο NewsAuto

The post Αποκλειστική συνέντευξη του οδηγού του Safety Car της F1, Bernd Maylander! appeared first on NewsAuto.gr.