ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΗΛΟΣ

Πού το πάει ο ΣΥΡΙΖΑ αναρρωτιόταν δημοσίως τις προάλλες ο Αντώνης Σαμαράς. Καλό όμως, θα ήταν να εξηγήσει στους ψηφοφόρους και πού το πάει ο ίδιος.

Ειδικότερα στη παράταξή του αφού ως ηγέτης της είναι επιβαρυμένος με το χειρότερο εκλογικό ποσοστό που κατέγραψε ποτέ το κόμμα του. Το μόνο σίγουρο στην παρούσα φάση είναι ότι η Συγγρού μεταβάλλει, εν όψει των νέων εκλογών, τη στρατηγική της. Η ανυπομονησία, η βιασύνη και το πείσμα που τη συνόδεψαν

για καιρό δεν είναι πια ο καταλληλότερος σύμβουλος στις απαιτήσεις της συγκυρίας. Έτσι, είναι ευδιάκριτο πλέον ότι η διαμορφούμενη εκλογική της πορεία εξελίσσεται πρακτικά και επικοινωνιακά περνώντας από διάφορα κακοτράχαλα μονοπάτια. Ας παρακολουθήσουμε αν αυτά οδηγούν στη κορυφή ή στο γκρεμό:

1ον .Ήπια έως καθόλου κριτική στο αποψιλωμένο εκλογικά ΠΑΣΟΚ. Αυτή μάλλον η μεταβολή αντιμετώπισης δεν ενέχει χαρακτήρα περιφρόνησης αλλά πολιτικής εκτίμησης ότι από τους εναπομείναντες «μπετοναρισμένους» ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τίποτα να κερδίσει.

Το μείγμα Ελύτη και Αβέρωφ της ρητορείας του Σαμαρά αυτούς τους ντεσπεράντος του Πράσινου Ήλιου δεν τους συγκινεί. Κι᾽ αν το ΠΑΣΟΚ έχει περαιτέρω διαρροές στη επερχόμενη κάλπη, αυτές θα κινηθούν κατ´αρχήν προς το ΣΥΡΙΖΑ και ακολούθως προς τη ΔΗΜΑΡ για να ολοκληρώσουν την καθίζησή του. Οπότε το αφήνει να βράζει στο ζουμί του, διαλυμένο και πρόθυμο να ζητήσει συγνώμη ακόμα και για όσα δεν του χρεώνει κανείς ;

2ον. Πιέσεις εξουθένωσης του Πάνου Καμμένου και επιχείρηση επανάκαμψης σημαντικών ποσοστών από τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Για την ηγετική ομάδα της ΝΔ ο χώρος εκτιμάται ως απόλυτα συγγενικός και αποτέλεσε προσφάτως τη πιο προσιτή διέξοδο της οργής των συντηρητικών ψηφοφόρων. Ως εκ τούτου επιμένει επιμελώς να θίγει την ανεπάρκεια του αρχηγού του νεοπαγούς κόμματος δημιουργώντας εσωκομματικές φιλονικίες. Με αυτό τρόπο η ΝΔ ελπίζει ότι εξαιτίας του υβριδικού του χαρακτήρα το συμβατικό δυναμικό του θα επιστρέψει στη στρούγκα, είτε μαζικά είτε κατά μόνας. Αδύνατο σημείο; Η σφοδρότητα της επίθεσης που του ασκεί πιθανόν να διεγείρει τα αμυντικά ρεφλέξ και το ένστικτο επιβίωσης του σχήματος με υποστηρικτές επί των επάλξεων τους αγέρωχους Τέρενς Κουίκ και Παύλο Χαϊκάλη. Και ως γνωστόν με την τηλεόραση δεν τα βάζεις.

3ον. Ανασύσταση ή, καλύτερα, επανασυναρμολόγηση της γαλάζιας πολυκατοικίας.

Το ότι πρόκειται για ιδεατό σχήμα του οποίου οι όροι συγκόλλησής του εκφράζονται σε αμυντικό στυλ: «Έλατε ορέ με τα ασκέρια σας στο λημέρι γιατί πλακώνει ο άπιστος» ουδόλως μειώνει την απειλή του άπιστου ενώ αντιθέτως μεγεθύνει την αταξία στο σκορποχώρι. Με τέτοια τακτική δεν εισπράττεις ποσοστά παρά μόνο πυρομαχικά. Τα περί προγραμματικού πλαισίου συναντίληψης είναι κάτι σαν ευχέλαιο . Διότι η Ντόρα είναι αμφίβολο, εκτός από προβλήματα, να του προσθέσει καν την Ευρυτανία την οποία, σημειωτέον , ο Σαμαράς κέρδισε, ενώ ο Καρατζαφέρης άνετα θα του διαιρέσει το κόμμα με αντάλλαγμα τη Βάνα Μπάρμπα. Και στο φινάλε, αυτό το γαλάζιο πάζλ με Μπουμπούκος κα