ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΟΥΡΑΚΗΣ

Ή αλλάζει ή «βουλιάζει»

Το μνημόνιο έχει «ξοφλήσει»… Η παρατεταμένη ακυβερνησία -με φόντο τις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις- το έβγαλαν εκτός τροχιάς. Η ύφεση έχει ανατρέψει τα πάντα. Βεβαίως είναι νόμος. Σε τέτοιου τύπου προσπάθειες δημοσιονομικής προσαρμογής η συρρίκνωση του ΑΕΠ είναι αναπόφευκτη. Φρόντισαν όμως να το κάνουν ακόμη χειρότερο, επιβάλλοντας μόνον τις εύκολες συνταγές: Ο ιδιωτικός τομέας σμπαραλιάστηκε από τους βαρύτατους φόρους και

στο δημόσιο «έκοψαν» μισθούς και συντάξεις, όπου όμως η σπατάλη οργιάζει και τα χρήματα των φορολογουμένων εξακολουθούν να πηγαίνουν σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

Τι να πεις και τι να πρωτοθυμηθείς;

Για τον Άκη; Για τον αντιδήμαρχο που είχε 3 εκατ. ευρώ στον τραπεζικό του λογαριασμό, αλλά δεν μπορούσε να τα δικαιολογήσει ούτε το εισόδημά του, ούτε η περιουσία του;

Για τον τυφλό που έπαιρνε και επίδομα, αλλά οδηγούσε νταλίκα μεταφέροντας αγροτικά προϊόντα;

Για τα 10χρονα που εμφανίζονταν να παίρνουν Βιάγκρα; Ή τον παππά που έκανε ορμονοθεραπεία για να …τεκνοποιήσει;

Να πεις για το κύκλωμα (μέσα στην «καρδιά» του υπουργείου Οικονομικών, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) που είχε βρει τον τρόπο να βάζει στην τσέπη τις συντάξεις πεθαμένων.

Για ποιούς; Για τις άλλες ομάδες δημοσίων υπαλλήλων που είχαν φροντίσει -έχοντας την ανοχή των ανωτέρων τους- να εισπράττουν κάθε μήνα υπερωρίες που δεν τις είχαν κάνει ποτέ, αλλά και τις αμοιβές για επιτροπές «μαϊμού»;

Ή να πεις για κάτι τύπους που δηλώνουν 4.000 ευρώ τον χρόνο εισόδημα, αλλά έχουν στην κατοχή τους ένα σπίτι στην Βουλιαγμένη, ένα στην Αράχωβα και άλλο στην Μύκονο;

Αν η Κυβέρνηση δεν βάλει λοιπόν  βαθιά το μαχαίρι την κρατική σπατάλη και αφήσει και πάλι το δημόσιο ξέφραγο αμπέλι …όχι ένα… αλλά  δέκα μνημόνια δεν μας σώζουν.