ΤΟ «ΒΗΜΑ» ΚΑΙ ΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΕΣ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Να με συγχωρέσουν οι συνάδελφοι της εφημερίδας «Το Βήμα», αλλά τέτοια μυθιστορήματα για πραξικοπήματα που δεν έγιναν, εγώ μπορώ να γράψω μία ντουζίνα. Και, χωρίς να επαίρομαι, στοιχηματίζω ότι θα είναι πιο γλαφυρά, πιο αποκαλυπτικά, με μεγαλύτερο σασπένς και με «πηγές» απείρως περισσότερες και ευφραδέστερες. Ακόμη καλύτερα, μπορώ να παρουσιάσω και ντοκουμέντα.

Έχω έναν επώνυμο ακροεθνικιστή φίλο, παροπλισμένος πολιτικά, που θα μπορούσε να μου δηλώσει -και εγγράφως αν χρειάζεται για το «ρεπορτάζ»- ότι τον πλησίασαν

δύο μεσοανώτεροι στρατιωτικοί, με ονοματεπώνυμο, συγκεκριμένοι, όχι αόριστα, και του πρότειναν να ηγηθεί πραξικοπήματος προκειμένου να επιβληθεί ο νόμος και η τάξη και να μην κινδυνεύσει η εθνική κυριαρχία της χώρας.

Όχι …κάποιος πρότεινε σε κάποιον, αλλά ο τάδε, ο Α.Β. και ο Γ.Δ. πρότειναν στον Ε.Ζ. στις 6 Δεκεμβρίου 2010 το πρωί, ή στις 4 Ιουλίου 2011 το βράδυ, σε συνάντηση που έγινε στο Αθηναϊκόν στην Εθνικής Αντιστάσεως στο Χαλάνδρι, ή στην Παλιά Αγορά στη Φιλοθέη, να τεθεί επικεφαλής κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας, την οποίαν θα στηρίζουν αι Ένοπλαι Δυνάμεις της χώρας.

Θέλουν περισσότερες λεπτομέρειες; Θα τις έχουν. Να προκαλούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον; Κι αυτό γίνεται. Να μην είναι ακροεθνικιστής, αλλά κρυπτοκομμουνιστής; Κανένα πρόβλημα. Το μόνο που δεν γίνεται είναι όντως να οργανώσουν πραξικόπημα. Να σχεδιάσουν, ναι. Ένα κάθε εβδομάδα, αλλά και κάθε μέρα αν δεν συμπληρώνεται παρέα για πρέφα.

Επιθυμούν μήπως και γεγονότα που αναδρομικά να «κουμπώνουν» με το σχέδιο; Πολύ εύκολο. Φωνάζω τον φίλο μου τον Μάνο τον Ηλιάδη -στρατιωτικός συντάκτης που έχει άπειρα «ημερολόγια συμβάντων»- και μου ιστορεί είκοσι περιστατικά τα οποία μπορώ να επικαλεστώ. Το μόνο εύκολο στην Ελλάδα είναι να «γίνουν» πραξικοπήματα που την τελευταία στιγμή, φευ, δεν έγιναν.

Δεν πιστεύω ότι η καλή εφημερίδα δεν επείσθη για την ορθότητα του ρεπορτάζ της. Προφανώς θα είχε τις πηγές της και τις πληροφορίες της. Διαφορετικά δεν θα το εδημοσίευε. Με τέτοια θέματα δεν παίζεις. Ούτε μπορεί να είναι εκδοτική ή πολιτική γραμμή τέτοιες προσεγγίσεις. Απλώς θεωρώ ότι χρειάζονται καλύτερη «ανάγνωση» τα γεγονότα και περισσότερο «κοσκίνισμα» οι πηγές.

Και βέβαια είναι, αν όχι κακοήθεια, τουλάχιστον αστείο, να υποστηρίξει κάποιος ότι το πραξικόπημα που δεν έγινε μπορεί να λειτουργήσει προτρεπτικά για το μέλλον. Ενδεχομένως, κάποιοι αβδηρίτες να προβληματιστούν και να θελήσουν να δοκιμάσουν εκεί που οι άλλοι απέτυχαν. Αυτοί όμως, αβδηρίτες όντες, δεν χρειάζονται δημοσιεύματα για να φαντασιώνονται στρατιωτικές εκσπερματώσεις στο πρόσωπο της Δημοκρατίας.

Φυσικά, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος, τέτοια δημοσιεύματα σε δύσκολες, πολιτικά και κοινωνικά, συγκυρίες, όπως η σημερινή, όταν προστίθενται σε δημοσιεύματα για τη διαφθορά, που τσουβαλιάζουν αδιακρίτως ενόχους και αθώους πολιτικούς, υπάρχει ο κίνδυνος να επιβαρύνουν και να δηλητηριάσουν έτι περαιτέρω την ατμόσφαιρα και να δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο την προσπάθεια που καταβάλλεται να παραμε