Το κτήνος μέσα μας

Η κατάσταση είχε ξεφύγει. Μια χώρα που χρειάστηκε τη θυσία ενός νεαρού καλλιτέχνη για να σοκαριστεί μάλλον πιάστηκε στον ύπνο. Παρακολουθώντας από τον καναπέ του σπιτιού σου ή μέσα από το Smartphone τις συλλήψεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής, προσπαθείς να βρεις τι πήγε στραβά τα τελευταία χρόνια.

Πότε άρχισε όλο αυτό; Μα, κάθε φορά που η οργή ξεχείλιζε το ποτήρι και το πολιτικό σύστημα αδιαφορούσε για τους

Ανατρίχιασες. Ο ναός της Δημοκρατίας έγινε το βήμα για την εγκληματική οργάνωση. Όχι, ότι δεν το ήξερες. Η περιβόητη σφαλιάρα του Κασιδιάρη στις δύο κυρίες της πολιτικής σκηνής, οι απειλές, οι βρισιές, οι ναζιστικοί χαιρετισμοί μέσα στο κοινοβούλιο, πέρασαν μάλλον σαν ένα σόου σε live μετάδοση.

Η ανακούφιση που πλανάται στην ατμόσφαιρα σε προβληματίζει ακόμα πιο πολύ. Γυρίζεις πίσω και προσπαθείς να καθησυχάσεις τους φόβους σου. Ξεμπερδέψαμε με τη Χρυσή Αυγή; Θα ήταν απλοϊκό και μάλλον επικίνδυνο να πιστέψουμε ότι μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο σαρώσαμε το μόρφωμα του ναζισμού στη χώρα μας.

Νίκαια, Κερατσίνι, Αμφιάλη, Πέραμα. Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση. Γέμισαν τα καφενεία με άνεργους. Φύτρωσαν σαν μανιτάρια τα γραφεία της Χρυσής Αυγής. Τα συσσίτια δίνουν και παίρνουν με τον εκπρόσωπο τύπου της Χρυσής Αυγής να φτύνει προκλητικά το ρατσισμό του στα μούτρα μας . Μετά οι φόνοι των μεταναστών, οι επιθέσεις με λοστούς στους Αιγύπτιους , η εν ψυχρώ δολοφονία του Πακιστανού με το ποδήλατο στα Πετράλωνα. Μολότοφ, μαχαίρια, προγκρόμ στους δρόμους και στις στάσεις λεωφορείων. Μια καλοδουλεμένη μηχανή με στρατιωτική εκπαίδευση και κλειστούς πυρήνες. Ένα ναζιστικό μόρφωμα που καμιά σχέση δεν είχε με πολιτικό Κόμμα. Οι ναζιστικές ιδέες βρίσκουν καταφύγιο στο διαβρωμένο κράτος ή μήπως παρακράτος; Η Αστυνομία εξετάζει την αστυνομία.

Τρόμαξα. Ξύπνησα το Σάββατο το πρωί με τα μάτια κολλημένα στην τηλεόραση. Οι συμμορίτες της Χρυσής Αυγής με χειροπέδες. Μπήκε το νερό αυλάκι. Η δικαιοσύνη στάθηκε στο ύψος της. Ο πολιτικός κόσμος αντέδρασε με ψυχραιμία. Γέμισαν τα πρωτοσέλιδα και οι πρωινές εκπομπές με τις ανατριχιαστικές αποκαλύψεις για τις δράσεις της εγκληματικής οργάνωσης. Όλα μου φάνηκαν φυσιολογικά. Όμως, γιατί συνεχίζω να φοβάμαι;

Τι ειρωνεία! Η ελληνική κοινωνία είναι δημοκρατική, ακούς από τα πρωθυπουργικά χείλη και το χαμόγελο παγώνει. Μα, τι έπαθαν σχεδόν μισό εκατομμύριο άνθρωποι και ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή; Πώς τους έπεισε ο χυδαίος λόγος τους; Ο φασισμός δεν κάνει διακρίσεις. Η ρητορική του μίσους εισβάλλει στις γειτονιές, στις πλατείες, στα γυμναστήρια, στα σχολεία. Αγόρια και κορίτσια «ασφυκτιούν» στο εξαθλιωμένο περιβάλλον των συνοικιών έλκονται από τη νοσηρή γοητεία του φασισμού. Ομοιόμορφο ντύσιμο, μεγαλοϊδεατισμός, στρατιωτικά σύμβολα και τυφλή υπακοή στον αρχηγό. Εκπαιδεύονται στη διαλεκτική του μίσους. Πού καιρός για σχολείο και γράμματα;

Θυμάσαι ξαφνικά την κοινωνική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας που έχει αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη της στο παρόν. Στην μετεμφυλιακή Ελλάδα το πελατειακό σύστημα είναι η πρώτη ύλη για νοοτροπίες και συμπεριφορές που διαβρώνουν συνειδήσεις. Ο «προστάτης» πολιτικός που ανταλλάσσει την ψήφο με διορισμό, ικανοποιεί έναν ακραίο ωφελιμισμό και καλλιεργεί το έδαφος για μια βάναυση συμπεριφορά αντιμετώπισης των «άλλων» των «αποκάτω» όσων δεν είναι στο σύστημα. Ατομικισμός και απαξία της πολιτική από τον μικροαστό Ελληναρά που έψαχνε για τον «τζάμπα μάγκα» που θα ταρακουνήσει το σύστημα . Η αδιαφάνεια στον τρόπο λειτουργίας των θεσμών, η διάλυση του κράτους, ο διακοσμητικός ρόλος συχνά των θεσμών, η απαξία της πολιτικής , είναι οι αθεράπευτες πληγές που ματώνουν τη Δημοκρατία.

Ανατριχιάζω με το ναζιστικό μόρφωμα που για χρόνια μεταμόρφωνε έφηβους σε ανελέητους φονιάδες. Αμόρφωτα, πειθαρχημένα παιδιά χάσανε τον μπούσουλα και μεταμορφώθηκαν σε άβουλους στρατιώτες, δίχως συναίσθημα και ανθρωπιά. Κενταυρίτες προετοιμάζονταν για τα τάγματα εφόδου. Έφηβοι γαλουχημένοι με τη ναζιστική νοοτροπία, με μαύρα ρούχα και γυάλινο βλέμμα μπουκάρουν στα σχολεία και ξυλοκοπούν μαθητές. Ποιος μίλησε για περικοπές στην παιδεία;

Ζητείται ελπίς! Επίκαιρος όσο ποτέ ο Σαμαράκης. Ψάχνω να βρω τον συνειδητοποιημένο άνθρωπο που έχει απεκδυθεί ότι τον μετατρέπει σε εχθρό του ανθρώπινου γένους , συμφέροντα, στολές, σύνορα, ρατσισμό, φασισμό και ενδύεται «εν τη γυμνότητά» τον αλτρουισμό και την αλληλεγγύη.

Υστερόγραφο: Νίκαια, Κερατσίνι, Αμφιάλη, Πέραμα και πιο πέρα το Δαφνί. Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1944, στο Άλσος Χαΐδαρίου, κοντά στη μονή Δαφνίου, εκτελέστηκε, η Λέλα Καραγιάννη. Ένα μήνα πριν το τέλος του Πολέμου, η «Μπουμπουλίνα» της Αντίστασης δολοφονήθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές.