ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Έχουν περάσει 20 ημέρες από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και σχεδόν όλη η επικαιρότητα περιστρέφεται γύρω από το «συνδικάτο του εγκλήματος», την Χρυσή Αυγή, που τον δολοφόνησε. Ορθώς και καλώς αυτό γίνεται.

Η κοινωνία στο σύνολό της πρέπει να συνειδητοποιήσει τους σοβαρούς κινδύνους που συνεπάγεται, για την ίδια και τη χώρα, η ύπαρξη και η βιωσιμότητα των «τεράτων» που γέννησε το ζευγάρωμα του υποκόσμου

Δεν είναι ότι εκθρέφουν το μίσος και το διχασμό, δεν είναι ότι προωθούν το ρατσισμό και την παραβατικότητα, δεν είναι ότι διαστρέφουν διαχρονικές αξίες του ελληνισμού με την αμορφωσιά και την ακαλαισθησία τους, δεν είναι ότι ενσπείρουν το φόβο και δολοφονούν, είναι ότι συσκοτίζουν τα προβλήματα και εκτρέπουν την δικαιολογημένη κοινωνική δυσαρέσκεια και την συνεπαγόμενη πολιτική αντιπαράθεση σε σκοτεινά και αδιέξοδα μονοπάτια.

Το πατριωτικό φρόνημα, ο αντιμνημονιακός λόγος και η αντισυστημικότητά τους είναι οι προβιές του λύκου. Τις ενεδύθησαν μόνον και μόνον για να έχει ασυλία και πολιτική κάλυψη το «συνδικάτο του εγκλήματος» που συνεκρότησαν και ιδιαίτερα η ηγεσία του.

Πρέπει λοιπόν οι «Φρανκενστάϊν» της πολιτικής να συντριβούν. Και η συντριβή τους δεν είναι υπόθεση μόνον των διωκτικών, δικαστικών και πολιτικών αρχών, αλλά όλων μας. Πρέπει όλοι να κατανοήσουμε ότι μαζί τους έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Και όσο πιο γρήγορα τους κλείσουμε, τόσο καλύτερα για όλους μας.

Ο χαρακτηρισμός τους από τη Δικαιοσύνη ως «εγκληματική οργάνωση» ήταν το πρώτο βήμα. Οι συλλήψεις και οι προφυλακίσεις ακόμη και οι αποφυλακίσεις υπό όρους, το δεύτερο. Εξυπακούεται ότι αυτές πρέπει να συνεχιστούν καθ’ άπασαν την επικράτεια. Τα «παιδιά» της οργάνωσης πρέπει να σπάσουν. Δεν αρκούν μόνον οι κεφαλές, πρέπει να κοπούν και τα χέρια όσων παρανόμησαν και παρανομούν.

Η (αναμενόμενη άμα και επιβαλλόμενη) διακοπή της κρατικής χρηματοδότησης είναι το τρίτο βήμα. Το τέταρτο πρέπει να είναι η απομόνωση και η απονομιμοποίηση. Παντού. Από το Κοινοβούλιο και τα Μέσα Ενημέρωσης μέχρι και την τελευταία γειτονιά και το πιο απομακρυσμένο χωριό. Εφεξής, όποιος είναι Χρυσαυγίτης θα πρέπει να ντρέπεται και να φοβάται. Τέρμα η ανοχή.

Θέλουν κάποιοι να δημιουργήσουν εθνικιστικό κόμμα, ας το κάνουν. Έχουν αντιευρωπαϊκές και ξενοφοβικές ιδέες, ας τις έχουν. Δεν τους αρέσει το υφιστάμενο πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και κοινοβουλευτικό σύστημα και θέλουν να το ανατρέψουν, κανένα πρόβλημα. Μπορούν να έχουν όποιες ιδέες θέλουν. Αυτό που δεν μπορούν να έχουν είναι ανοχή και ασυλία στη βία. «Συνδικάτα εγκλήματος» και Δημοκρατία δεν συμβιβάζονται. Τελεία και παύλα.

Το πέμπτο βήμα πρέπει να είναι η γελοιοποίηση. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν είναι παρά «καραγκιόζηδες», οι οποίοι το παίζουν «βεληγκέκες». Φυσικά βρήκαν και το κάνουν. Δεν είναι μόνον η οικονομική κρίση και η διόγκωση του μεταναστευτικού προβλήματος αυτά που τους βοήθησαν. Είναι πρωτίστως η γενικευμένη πολιτική και κοινωνική απαξία άμα και αφασία καθώς και η θεσμική δυσπλασία του σύγχρονου (νεο)ελληνικού κράτους αυτά που τους γιγάντωσαν.

Τούτων δοθέντων, φρονώ ότι θα πρέπει να σταματήσει και η υπερπροβολή, έστω και με αρνητικό τρόπο, της Χρυσής Αυγής. Από ένα σημείο και μετά δεν ωφελεί, αντίθετα βλάπτει η συνεχής ενασχόληση με φωτογραφίες και κείμενα του παρελθόντος, με τις τσιρίδες της συζύγου και της κόρης Μιχαλολιάκου, με το ωράριο και τις συνήθειες των προφυλακισμένων, με το (ποινικά αδιάφορο σε ορισμένες περιπτώσεις) υλικό που κατάσχεται στα σπίτια των υπόπτων και άλλες, με κουτσομπολίστικη διάθεση προβαλλόμενες, λεπτομέρειες.

Θα πρέπει η Δικαιοσύνη και η Αστυνομία, να αφεθούν απερίσπαστες, από πολιτικούς ή δημοσιογραφικούς «θορύβους», να ολοκληρώσουν το έργο που ξεκίνησαν. Εφεξής, θα πρέπει να υπάρχει διαρκής έλεγχος και πίεση μόνο για τα ουσιώδη, γι’ αυτά που βοηθούν στο ξεδόντιασμα της «συμμορίας» και όχι για στενά κομματικά οφέλη ή τηλεθέαση και αύξηση πωλήσεων των εφημερίδων. Να προβάλλονται μόνον τα σοβαρά και επιβαρυντικά νέα στοιχεία, όταν και εφόσον «δένουν καλύτερα την υπόθεση και αποδομούν την «οικογενειακή επιχείρηση» που φαίνεται ότι είχαν στήσει ο Μιχαλολιάκος και οι συν αυτώ.

Η υπερπροβολή, από τούδε και στο εξής, συμφέρει κυρίως τους Χρυσαυγίτες. Τους κρατάει στον αφρό της επικαιρότητας, τη στιγμή που πρέπει να περιπέσουν στην αφάνεια. Οι φάκελοι και οι φυλακές άνοιξαν, το απόστημα έσπασε, το πραγματικό τους πρόσωπο αποκαλύφτηκε, ας μην επιτρέψουμε μια σοβαρή υπόθεση να εξελιχθεί σε ελαφρολαϊκό, εύπεπτο σίριαλ. Η υπερκατανάλωση συνήθως προκαλεί δυσπεψία και ενίοτε αποστροφή…