Τι σημαίνει η στάση της ΔΗΜΑΡ;

Είναι σαφές ότι η στάση της ΔΗΜΑΡ και του Φ. Κουβέλη  υπερβαίνει κατά πολύ τις εκτιμήσεις και αναλύσεις που γίνονται  -ένθεν κακείθεν- για  «κρίση» και «εμπλοκή» στην λειτουργία  της τρικομματικής  συγκυβέρνησης : είναι , και τούτο θα διαφανεί στην πορεία, μια στρατηγική συστοιχία ελιγμών που λειτουργεί ως ανάχωμα, κυρίως, στα αδιέξοδα που έχουν προγράψει με την (παλιά και νέα), πολιτική τους συμπεριφορά οι άλλοι δυο «εταίροι». Ωστόσο, ακόμη περισσότερο, αποτελεί τον «πολιορκητικό κριό» για ένα ουσιαστικότερο

βάθεμα της κουλτούρας των κυβερνήσεων συνεργασίας που, ως γνωστόν, για την Ελλάδα της κρίσης και της νέας εποχής, δεν  ήρθαν για να φύγουν (!), αλλά, για να μείνουν και, έτσι, το πολιτικό σύστημα να αναδιπλωθεί, να μετασχηματισθεί και να λειτουργήσει χωρίς να χρειαστεί να καταρρεύσει εντελώς…

Ασφαλώς με την στρατηγική αυτή η ΔΗΜΑΡ και ο Φ. Κουβέλης βοηθούν πρωτίστως την δική τους παρουσία και συνέχεια, τόσο, στο ευρύτερα πολιτικό, όσο, και στο κυβερνητικό γίγνεσθαι. Διότι, -αν μη τι άλλο;- πλανήθηκαν και πλανούνται πλάνην οικτρά, όλοι εκείνοι που νόμισαν ότι αυτός – τούτος ο πολιτικός σχηματισμός που έγκαιρα πήρε τις αποστάσεις του από τους σκόπιμους λαϊκισμούς που διαχέονται δεξιά – αριστερά ως χρόνιο σύμπλεγμα της πολιτικής μας ζωής, θα συναινεί, θα συμφωνεί και θα υπογράφει για όλα, δίχως να λαμβάνεται υπόψη το μεσομακροπρόθεσμο, τουλάχιστον, συμφέρον της χώρας και του Ελληνικού λαού. Όθεν: μάλλον, πρέπει να είναι ευχαριστημένοι άπαντες στο κεντρικό «συστημικό παιχνίδι» που παίζεται και εξελίσσεται, έστω, και αν η απουσία του «λαϊκού παράγοντα» είναι κάτι παραπάνω από προφανής…

Γίνεται ξεκάθαρο, λοιπόν, πέραν των όσων ειπώθηκαν, ότι με την στάση του το κόμμα της δημοκρατικής αριστεράς επιδιώκει να… «βάλει φρένο» σε όλους εκείνους που το ήθελαν να υπάρχει και να λειτουργεί ως «μασκότ» και «περιφερειακή δύναμη» της κυβέρνησης:  επιδιώκει να λειτουργήσει προωθητικά και να καταλάβει την θέση του ως ισότιμος – κεντρικός συντελεστής και εταίρος. Και αν κρίνει και εκτιμήσει κανείς το βάθος, τα νοήματα και τα περιεχόμενα που υποκρύπτονται πίσω από την δήλωση του π. πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη (βλ. «Και γιατί να μην κάνει πίσω η Γερμανία;»), αυτό θα  κατορθώσει (συν – πλην), να το πετύχει. Αν τώρα, και οι άλλοι δυο εταίροι αντιληφθούν και κατανοήσουν  την δεινή θέση που βρίσκονται θα συνειδητοποιήσουν ότι το σενάριο αυτό τους ευνοεί. Αν, πάλι, δεν το καταλάβουν ή δεν θελήσουν να το καταλάβουν συνεχίζοντας τα μικροπολιτικά παιχνίδια κακό του κεφαλιού τους: ούτε το βάθεμα των «κυβερνήσεων συνεργασίας» θα επέλθει, αλλά, πολύ περισσότερο, ούτε και το σημερινό εγχείρημα  θα έχει πολύ μέλλον.