ΣΠΥΡΟΣ Χ. ΤΑΓΚΑΣ

Μ’ ένα σπίρτο ανάβει μεγάλη φωτιά!

Κανονική – κανονικότατη δοκιμασία θα αποτελέσει για την «τρικομματική Κυβέρνηση» η διαδικασία που θα διεξαχθεί τις επόμενες μέρες στο Κοινοβούλιο για την ψήφιση των νέων μέτρων. Όχι, βεβαίως, διότι, θα κινδυνεύσει να μην ψηφιστούν και να μην γίνουν «Νόμος του κράτους» οι νέες δημοσιονομικές προσαρμογές που, -φευ, έχουν αποφασιστεί, αλλά, κυρίως, διότι, εκ των πραγμάτων η διαδικασία αυτή είναι μια «πρώτης τάξεως» ευκαιρία για εκδήλωση διαφωνιών ή και αποκλίσεων που, μαζί με το γενικότερο κλίμα, μπορούν να σηματοδοτήσουν αντιδράσεις και εξελίξεις. Ήγουν:

«στο δια ταύτα» η κυβέρνηση δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει πρόβλημα, ωστόσο, και μικρές ακόμη «διαφορές» ή και «διαρροές» να υπάρξουν στις τάξεις της, θα εντείνουν αυτό – τούτο που δεν επιθυμεί καθόλου σ’ αυτή την συγκυρία: η «σύγχυση» είναι για την κυβέρνηση και, ειδικά, για τον Πρωθυπουργό που ηγείται της προσπάθειας, ένας πολύ αρνητικός παράγοντας.

Και τούτο, διότι, η «σύγχυση» ως όρος και ως γεγονός ακυρώνει, εν πολλοίς, την «σκληρή γραμμή» των δεσμεύσεων και της αποφασιστικότητας που έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση στον… εαυτό της (!), και στους «ευρωπαίους εταίρους» της. Ασφαλώς, το ζήτημα δεν είναι επικοινωνιακό για να υποβοηθηθεί (κι αυτή την φορά), με ελιγμούς και μανούβρες που θα αποπροσανατολίζουν, τρόπον τινά, την κοινή γνώμη: είναι ολότελα πολιτικό, εφόσον, έχει σημάνει η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων και, άρα, μείζονος σημασίας για το παρόν και το μέλλον της κυβερνήσεως. Όθεν : κάθε παραφωνία αυτή – τούτη την ώρα θα φαντάζει, τουλάχιστον, ως «ένσταση» στο κλίμα βεβαιότητας και συνοχής που αφηγούνται και προτάσσουν με τόση σθεναρότητα οι κυβερνητικοί «ιθύνοντες» και, επομένως, αμαυρώνει την εικόνα που διακαώς επιθυμούν να καταδείξουν, τόσο, στο εσωτερικό, όσο, και στο εξωτερικό.

Ήδη, στην ΔΗ. ΜΑΡ βρίσκονται… «επί ποδός» μη και τυχόν οι φωνές και οι απόψεις που έχουν ακουστεί μέχρι στιγμής, πάρουν μορφή «τροπικής καταιγίδας». Το ίδιο ισχύει και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ που, παρά τις φιέστες, τις νέες διακηρύξεις και τα νέα σύμβολα (!),… «αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται»! Για τούτο ο πρόεδρος του κόμματος έσπευσε (για τους τελείως αντίθετους λόγους απ’ ότι θεώρησε), να μην επιβάλει «κομματική πειθαρχία» στους βουλευτές του και ελευθέρως να πράξουν. Εξάλλου, πέραν από τα θέματα στρατηγικής πολιτικής υπάρχουν πάντα ανοιχτά τα «προσωπικά μέτωπα» και μια τέτοια ψηφοφορία είναι πάντα η κατάλληλη στιγμή, ώστε, να εκδηλωθούν, να ζυμωθούν, να επιλυθούν ή να ενταθούν περισσότερο. Αλλά από τέτοια πρώτος έρχεται ο κ. Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία : οι πρόσφατες εκλογές και ο σχηματισμός της κυβέρνησης δυσαρέστησαν αρκετούς (παλιούς πολιτικούς κυρίως), που μη έχοντας καταφέρει επί χρόνια να αποσπάσουν το «ευκταίον», μπορούν, κάλλιστα, για λόγους προσωπικής ιστορίας και μόνο, να βάλουν «φωτιά» χωρίς κανείς να το περιμένει. Αυτές οι «ασύμμετρες απειλές», άλλωστε, είναι που κάνουν, τις πιότερες φορές, το μεγαλύτερο κακό.