ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ;

Ανάλαφρες νότες δροσιάς με δύο νέες κομεντί. Την ιστορία του «μαγικού» οργασμικού εργαλείου εξιστορεί η «Μηχανή της χαράς» και τις περιπέτειες της πατρότητας ενός δότη σπέρματος καταγράφει η ταινία «Daddy Cool». Διασκεδαστικές και ελαφρά γαργαλιστικές, αλλά καθόλου πιπεράτες. Ποιος έχει όρεξη να καεί με όση ζέστη;

Η μηχανή της χαράς (Hysteria)

Κομεντί της Τάνια Γουέξλερ. Με τους: Μάγκι Τζίλενχαλ, Χιου Ντάνσι, Τζόναθαν Πράις. Διάρκεια: 99 λεπτά.

Η ταινία θα μπορούσε να είναι κωμωδία, αλλά πέρα από μερικά «δακτυλικά γκαγκς» κατά το μασάζ στα γυναικεία γεννητικά όργανα δεν έχει

περαιτέρω κωμικά στοιχεία. Αντίθετα, είναι μια χαριτωμένη, ανάλαφρη και ρομαντική κομεντί με νύξεις περί καταπίεσης, ευθύνης, αλληλεγγύης, προκατάληψης και φεμινισμού. Η ταινία διαπραγματεύεται, την κατά λάθος εφεύρεση του δονητή, όπως ακριβώς και η συντηρητική κοινωνία του 1880 αντιμετώπιζε εντελώς λανθασμένα τα γυναικεία αδιέξοδα, χαρακτηρίζοντας ψευδοεπιστημονικά τις στερημένες γυναίκες ως υστερικές.

Η ατμόσφαιρα του απόγειου της βικτωριανής σεμνοτυφίας, αποδίδεται με κομψότητα με προσεγμένα σκηνικά και κουστούμια για καλοβαλμένες κυριούλες, ευαίσθητες αρραβωνιαστικιές, πονηρά θηλυκά και θυελλώδεις σουφραζέτες. Με ελάχιστες δόσεις παραβατικότητας και ισχυρή γαρνιτούρα αυθορμητισμού, η αφήγηση δεν έχει τίποτα το γαργαλιστικά προκλητικό. Η σκηνοθέτρια βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα για την συμπτωματική ανακάλυψη του δονητή κατά τους πειραματισμούς με ένα ηλεκτρικό φτερό για το ξεσκόνισμα. Ωστόσο η ταινία δεν απογειώνεται όπως και ο γυναικείος οργασμός δεν κορυφωνόταν μέσα στους ασφυχτικούς κορσέδες εκείνης της εποχής.

Daddy Cool (Starbuck)

Κωμωδία του Κεν Σκοτ. Με τους: Πατρίκ Ιάρντ, Ζιλί ΛεΜπρετόν. Διάρκεια: 109 λεπτά

Πάνω που ο 42χρονος πρωταγωνιστής αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια του, ανακαλύπτει ότι είναι ο βιολογικός πατέρας 533 παιδιών εκ των οποίων τα 140 θέλουν να τον γνωρίσουν. Μια απλή έξυπνη ιστορία σχετικά με τις περιπέτειες ενός δότη σπέρματος γίνεται η βάση δημιουργίας μιας τρυφερής κωμωδίας Ιδιαίτερα εύστοχα ο Καναδός σκηνοθέτης στήνει ένα καμβά προβληματισμού πάνω σε ηθικά και νομικά ζητήματα που προκύπτουν πάνω στο θέμα της πατρότητας, στο δικαίωμα ενός δωρητή σπέρματος να παραμείνει στην ανωνυμία και το δικαίωμα όσων παιδιών του επιθυμούν να γνωρίσουν τον βιολογικό τους πατέρα. Διασκεδαστική και δροσερή κομεντί, ότι πρέπει για καλοκαιρινές βραδιές.