Οξεία κριτική Σκυλλάκου στην Αλέκα

Πρόκειται για ένα μεγάλο κομμάτι του κόμματος, που «βλέπει» ότι αν το ΚΚΕ συνεχίσει να βαδίζει στον «μοναχικό» δρόμο του, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει λόγο για «κυβέρνηση Αριστεράς», τότε ο Περισσός θα απομονωθεί και θα υποστεί νέες εκλογικές ήττες.
Μεταξύ των όσων διαφωνούν με την πρόταση της Αλέκας Παπαρήγα και της ηγετικής ομάδας του κόμματος για «Λαϊκή Συμμαχία» είναι και ο επί χρόνια βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ,

Με άρθρο του στον Ριζοσπάστη, ο Σκυλλάκος δεν κρύβει την απόλυτη διαφωνία του με την πολιτική συμμαχιών που καλείται να εγκριθεί από το 190 συνέδριο και επισημαίνει ότι, αν το κόμμα συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, τότε θα υποστεί ανήκεστα πολιτικά πλήγματα.
«Όσα προτείνονται για τη συγκρότηση – σύνθεση – δράση κλπ της Λαϊκής Συμμαχίας, δε βοηθούν στη συγκέντρωση πλατιών δυνάμεων, δε βοηθούν στην προσέγγιση στη Σοσιαλιστική Επανάσταση. Σύμφωνα με τις Θέσεις, η συνεργασία του ΚΚΕ με άλλα κόμματα «είναι θνησιγενής». Φαίνεται ότι δεν παίρνεται υπόψη η επιτυχημένη και νικηφόρα συνεργασία των ΚΚ, με άλλα κόμματα π.χ. στις Λαϊκές Δημοκρατίες στην Ανατ. Ευρώπη. Οι κομμουνιστές στη Χιλή συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις του Αλιέντε. Η ήττα δεν οφειλόταν στο ότι από τη φύση της η συνεργασία ήταν θνησιγενής, αλλά γιατί ο Αλιέντε δεν πήρε τα κατάλληλα μέτρα για να περάσει στα χέρια της κυβέρνησης η πραγματική εξουσία. Ούτε το ΕΑΜ ήταν θνησιγενές από τη φύση του, αλλά ηττήθηκε από τα λάθη της ηγεσίας του», σημειώνει στο άρθρο του ο Αντώνης Σκυλλάκος, προβλέποντας ότι «με τη Λαϊκή Συμμαχία δε θα γίνει δυνατό να συγκεντρωθούν μαζικά άλλες δυνάμεις που έχουν χαμηλή πολιτική πείρα». «Αν θέλουμε συσπείρωση ευρύτερων μαζών, θα πρέπει να συγκεντρωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις, που θίγονται ή καταστρέφονται από τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, που υφίστανται στο «πετσί» τους την κρατική καταστολή. Δεν είναι δυνατόν σε συνθήκες καπιταλισμού, οι πλατιές λαϊκές μάζες να αποκτήσουν αντικαπιταλιστική συνείδηση και να συμφωνούν με το ΚΚΕ στη δικτατορία προλεταριάτου», συνεχίζει ο έμπειρος κοινοβουλευτικός, ο οποίος, με το άρθρο του, αποδομεί πλήρως την πρόταση της ηγεσίας του Περισσού για τη «Λαϊκή Συμμαχία».

«Σύμφωνα με τις Θέσεις, η Λαϊκή Συμμαχία δε θα παίρνει μέρος σε κανενός είδους εκλογές και φυσικά δε θα διεκδικεί εξουσία. Επίσης η Λαϊκή Συμμαχία θα αποτελέσει το πρόπλασμα για τη συγκρότηση του Επαναστατικού Εργατικού – Λαϊκού Μετώπου, που αν νικήσει θα εγκαθιδρύσει την εργατική – λαϊκή εξουσία, δηλαδή τη δικτατορία του προλεταριάτου. Δεν είναι φανερό ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό; Τι σημαίνει πρόπλασμα; Kαι εφόσον η Λαϊκή Συμμαχία δεν έχει πολίτικο χαρακτήρα, δεν θα παλεύει για την εξουσία, είναι σχεδόν αδύνατον να μετεξελιχθεί σε Επαναστατικό Μέτωπο, δε θα βοηθήσει στην προσέγγιση της Επανάστασης», επισημαίνει και καταλήγει ως εξής: «Αυτό που πρέπει να απορρίψουμε είναι μια «στενή πολιτική», που οδηγεί μαθηματικά στη στασιμότητα και τη συρρίκνωση. Μήπως εκεί δεν οφείλεται η απόσπαση ελάχιστων επιπλέον δυνάμεων στις εκλογές του περασμένου Μάη, σε συνθήκες μάλιστα τεράστιων ανακατατάξεων σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ; Δεν επηρέασε αυτή η πολιτική μας γραμμή που σε συνδυασμό με την πόλωση στις εκλογές του Ιούνη να έχουμε το γνωστό αποτέλεσμα; Δε συμβάλλει στις μεγάλες δυσκολίες που έχουμε στην οικοδόμηση του Κόμματος και της ΚΝΕ, στην ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, στην αύξηση των δυνάμεών μας, στη λειψή σύνδεση με τις μάζες; Κατά τη γνώμη μου σε συνθήκες οικονομικής κρίσης άλλοι θα έπρεπε να είναι οι δείκτες επιρροής του Κόμματος. Και σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε να είναι ανοδικοί. Μπορούμε βέβαια να ακολουθήσουμε το «μοναχικό» δρόμο. Οι δυσκολίες όμως θα είναι τεράστιες, μέχρι και αξεπέραστες».