Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ

Πιθανότατα πρόκειται για την πιο πολωμένη και άρα πιο κρίσιμη ευρωεκλογική αναμέτρηση από το 1981, όταν η Ελλάδα μπήκε στο club των χωρών που αναδεικνύουν εκπροσώπους για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να αναδείξει σε δημοψήφισμα το αποτέλεσμα της κάλπης

και το «τα βλέπω» του Αντώνη Σαμαρά κατέστησαν την άλλοτε αδιάφορη εκλογή σε ορόσημο για τις πολιτικές εξελίξεις. Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ έχουν προφανώς διαφορετικές επιδιώξεις. Αργά το βράδυ θα φανεί εάν υπάρχει καθαρός νικητής και άρα μεγάλος ηττημένος ή αν θα μπορούν και οι δύο να... χαμογελούν.

ΣΥΡΙΖΑ

Η Κουμουνδούρου κλονίστηκε από τις χαμηλές πτήσεις των αυτοδιοικητικών εκλογών, με τους Γ. Σακελλαρίδη και Ρένα Δούρου να συνιστούν τις δύο μεγάλες «νίκες» του κόμματος σε επίπεδο αυτοδιοίκησης. Επί της ουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε δύο περιφέρειες, αυτή της Αττικής με την κ. Δούρου και αυτή των Ιονίων με τον Θόδωρο Γαλιατσάτο. Από τους δήμους, η «μητέρα των μαχών» αφορά στην Αθήνα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίσει αυτά τα τρία μέτωπα, τότε σε συνδυασμό και με την ευρωκάλπη θα μπορεί να κάνει ταμείο.

Οι αρχικές εκτιμήσεις για σημαντική διαφορά, περιορίστηκαν σε «νίκη έστω και με μία ψήφο». Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να προηγείται, αρκεί βέβαια να επιβεβαιωθούν και από την κάλπη. Ωστόσο, δεν δείχνουν ότι η απόσταση είναι τέτοια που αφενός να μην καθιστά την αναμέτρηση ντέρμπι, αφετέρου δε να δίνει εικόνα κατίσχυσης της αντιπολίτευσης και ανατροπής της κυβέρνησης. Διαφορά μέχρι τρείς – τέσσερις μονάδες, ειδικά αν είναι στα όρια ή κάτω από το εθνικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ το 2012, και με το άθροισμα ΝΔ – Ελιάς να υπερβαίνει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ, συνιστά πολιτικό μήνυμα, ενδεχομένως όμως όχι και ανατροπή.

Νέα Δημοκρατία

Το ιδανικό σενάριο είναι «νίκη με μία ψήφο διαφορά». Λίγοι, ωστόσο, το πιστεύουν. Η Ν.Δ. καλείται να αντιμετωπίσει την... απροθυμία πολλών ψηφοφόρων της να πάνε στην κάλπη. Πρόκειται είτε για απογοητευμένους δεξιούς που προτιμούν να απέχουν παρά να μετακινηθούν σε άλλο κόμμα είτε για κεντρώους που δυσφορούν στους υψηλούς τόνους του Μαξίμου και στην ακραία πολεμική με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, ο Αντώνης Σαμαράς έθεσε ένα σαφές δίλημμα στο κλείσιμο της προεκλογικής περιόδου, περιγράφοντας ακόμη και τον – για τον ίδιο – κίνδυνο να οδηγηθεί η χώρα και η κυβέρνηση σε αστάθεια και σε νέα περιπέτεια. Πόσο πειστικό θα αποδειχθεί το δίλημμα αυτό μένει να αποδειχθεί.

Από εκεί και πέρα, το Μαξίμου επενδύει σε μία καλή επίδοση στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ειδικά σε επίπεδο περιφερειών. Άμεσα ή έμμεσα. Δηλαδή, επιθυμεί την εκλογή του Γ. Σγουρού στην Αττική και του γ. Καμίνη στην Αθήνα, αντί των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο είναι άγνωστο κατά πόσο οι γαλάζιοι ψηφοφόροι θα πειθαρχήσουν στην κομματική γραμμή. Επιδιώκει, επίσης, την εκλογή τουλάχιστον 6 περιφερειαρχών με τα χρώματά της: μετά τον Καχριμάνη στην Ήπειρο τους Αγοραστό στη Θεσσαλία, Μπακογιάννη στην Στερεά, Τατούλη στην Πελοπόννησο, παλέυει για τα Ιόνια, την Ανατ. Μακεδονία – Θράκη και το Βόρειο και νότιο Αιγαίο. Επίσης, θα «καταγράψει» εμμέσως στις δυνάμεις της τον Απ. Τζιτζικώστα (Κεντ. Μακεδονία) ενώ ελπίζει ότι ο Γ. Δακής θα ξεπεράσει τον Θ. Καρυπίδη στη Δυτ. Μακεδονία, με τον τελευταίο να εμφανίζεται πολυσυλλεκτικός καθώς συγκεντρώνει δυνάμεις από ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή!

Το αποτέλεσμα

Πάνω σε αυτά τα δεδομένα θα εξαχθεί και το πολιτικό συμπέρασμα της κάλπης.

Μία βαριά ήττα της Ν.Δ., με περισσότερες από 5 μονάδες και ανάλογη καθίζηση της Ελιάς, θα δοκιμάσει άμεσα την κυβέρνηση και θα πυροδοτήσει εξελίξεις που ξεκινούν από την ανασυγκρότηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή μέχρι και τις... εκλογές.

Ήττα με ελεγχόμενη διαφορά (σ.σ. οι τρεις, περίπου, μονάδες που λέγαμε) και με ταυτόχρονη διατήρηση της Ελιάς σε ποσοστά περί το 7% θα δημιουργήσει προφανώς δυσκολίες που, ωστόσο, εκτιμάται ότι μπορεί να αντιμετωπιστούν με σειρά χειρισμών, από τον ανασχηματισμό μέχρι και την μόχλευση της κυβερνώσας πλειοψηφίας στη Βουλή.

Τέλος, στο σενάριο μίας νίκης της Ν.Δ. (είπαμε με μία έστω ψήφο), τα χέρια του Πρωθυπουργού λύνονται και τα σενάρια που δημιουργούνται υπερβαίνουν ακόμη και το Μάρτιο του 2015 και την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας. Ωστόσο, το τελευταίο είναι και το πιο καλό σενάριο, για να είναι αληθινό.