ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ–ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ ΣΗΜΕΙΩΣΑΤΕ 1. ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ

Στη πιο κρίσιμη και ευαίσθητη στιγμή για το πολιτικό σύστημα, την κυβέρνηση και τη χώρα ήλθαν οι αποκαλύψεις για τους πολιτικούς που φέρονται να σχετίζονται με υποθέσεις διαφθοράς. Σε λίγες μέρες η κυβέρνηση αναμένεται να παρουσιάσει το πακέτο των επώδυνων μέτρων και η Βουλή να το ψηφίσει ή να το καταψηφίσει.

Οι αποκαλύψεις, ακόμη κι αν δεν τεκμηριώνονται, αντικειμενικά υπονομεύουν το βαθμό νομιμοποίησης του πακέτου των μέτρων εφόσον αυτό ήθελε ψηφιστεί. Οι πολίτες, αλλά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δικαίως θα εγείρουν

ενστάσεις για την ποιότητα της ψήφου των βουλευτών που φέρονται να εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς. Όταν αμφισβητείται η   ηθική και πολιτική ακεραιότητά τους, είναι λογικό να αμφισβητείται και το προϊόν της ψήφου τους, δηλαδή το πακέτο των μέτρων.

Από αυτή την άποψη προσέφερε κάκιστη υπηρεσία ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης, με την -αμφισβητούμενη συνταγματικά και οριακής νομιμότητας, σύμφωνα με τον κανονισμό της Βουλής- ενέργειά του να ζητήσει την προσωρινή αναστολή της ιδιότητάς του ως Προέδρου της Βουλής. Εμμέσως προτρέπει και τους υπόλοιπους βουλευτές να πράξουν, τουλάχιστον για λόγους ευθιξίας, το ίδιο. Όμως εάν το παράδειγμά του επρόκειτο να ακολουθήσουν και οι άλλοι βουλευτές, των οποίων το ΣΔΟΕ ερευνά την περιουσιακή τους κατάσταση, τότε δεν θα υπήρχε κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να ψηφίσει τα μέτρα.

Το χειρότερο δε όλων, είναι ότι δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να διερευνηθεί η βασιμότητα των καταγγελιών, ερευνών, αποκαλύψεων ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε τα σχετικά δημοσιεύματα. Το «στίγμα», θα παραμένει όταν θα ψηφίζονται τα μέτρα και επομένως ακόμη και η τυπική νομιμοποίησή τους στη συνείδηση του λαού θα είναι κολοβή. Μια τέτοια εξέλιξη το μόνο που καταφέρνει είναι να απαξιώνει έτι περαιτέρω το σαθρό πολιτικό σύστημα και να προσθέτει επιχειρήματα σε όσους επιθυμούν και μάχονται για τη ριζική ανασύνθεσή του.

Επιπροσθέτως, οι αποκαλύψεις φέρνουν σε δυσμενή θέση την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, καθώς ενισχύεται η πεποίθηση της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινής γνώμης ότι η Ελλάδα είναι μία πλήρως διεφθαρμένη χώρα, με την οποίαν δεν αξίζει να ασχοληθεί κάποιος, και κυρίως να τη συνδράμει οικονομικά, αφού οι μόνοι που επωφελούνται είναι ορισμένοι κρατικοί αξιωματούχοι, υπουργοί και βουλευτές, και όχι οι πολίτες της που υποφέρουν.

Και βέβαια μετά το ΠΑΣΟΚ μπαίνει, και επισήμως, και η Ν.Δ. στο κάδρο της πολιτικής διαφθοράς, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τις εφεξής πολιτικές εξελίξεις, και κυρίως για τις διεργασίες που συντελούνται -στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο- ευρύτερα στο δημόσιο βίο με φόντο τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας. Η όσμωση των επώδυνων μέτρων με τη διεφθαρμένη καθεστηκυία πολιτική τάξη που τα λαμβάνει, ξαναφέρνει στην επιφάνεια και την επικαιρότητα το αίτημα για κάθαρση, νέα, αδιάφθορα πρόσωπα και κόμματα, και δίνει ένταση στα συνθήματα για τους κλέφτες πολιτικούς και τις φυλακές που πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες τους για να τους δεχτούν.