Από τρελό κι από μικρό ακούς αλήθειες

Προχώρησε σε συγκεκριμένες προτάσεις. Το θέμα τώρα είναι αν θα εισακουστεί, καθώς ο χρόνος πιέζει…

«Δεν πρέπει να συνεχίσουμε να ετεροπροσδιοριζόμαστε», είπε. «Δεν ταιριάζει στο πολιτικό, ιστορικό και συμβολικό μέγεθος της δημοκρατικής παράταξης να λέμε ότι προσπαθούμε να εκπροσωπήσουμε τον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ», συνέχισε, υποστηρίζοντας ότι η ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης «δεν υποτάσσεται στη συγκυρία, στην πολιτική επικαιρότητα, δεν είναι σχέδιο μίας χρήσης για τις επόμενες ευρωεκλογές, πολύ περισσότερο δεν επιδιώκει να γίνει ένα μικρό και απολίτικο σχήμα που

θα λειτουργεί ως αμορτισέρ του πολιτικού συστήματος δίνοντας απλά σταθερές κυβερνήσεις και βάζοντας κάποιες κόκκινες γραμμές». Και αυτό ήταν το πρώτο μόνο «δεν». Το δεύτερο «δεν», ήρθε από τη διαπίστωση ότι «δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να αντιστρέψουμε τους όρους του παιχνιδιού», ζητώντας η συζήτηση να φύγει από τα ονόματα, τις ζυμώσεις και τις διαπραγματεύσεις και να στραφεί στις πολιτικές θέσεις και τις προτάσεις που θα κάνουν τη ζωή όσων έχουν λιγότερες ευκαιρίες καλύτερη.

Τι πρότεινε; Να σταματήσει να θεωρείται η κοινωνική πολιτική ως περίσσευμα που δίνεται υπό την μορφή εκλογικού φιλοδωρήματος και να αλλάξει το κοινωνικό κράτος με πρόταγμα την ισότητα και συγκεκριμένα μετρήσιμα αποτελέσματα. «Να αποκηρύξουμε το κακό παρελθόν μας και να πούμε με τόλμη μερικά πράγματα», είπε, εξηγώντας πως κανείς δεν μπορεί πλέον να παίρνει πρόωρα σύνταξη, αλλά και όλοι πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και γενναιόδωρη στήριξη στα πιο κρίσιμα στάδια της ζωής τους, από την πρώτη κατοικία και την πρώτη δουλειά του καθενός, ως τις νέες μητέρες και τους απολυμένους. «Να στηρίξουμε την εργασία. Να δώσουμε έξτρα κίνητρα στην επιχειρηματικότητα που επανεπενδύει κέρδη στους εργαζομένους. Να ενθαρρύνουμε νέες συλλογικότητες για την προστασία των δικαιωμάτων της νέας γενιάς της επισφάλειας», συνέχισε.

Να …εισακουστεί άραγε;