ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΟΛΚΑ

Και η γη γυρίζει…

Πολλοί οι παρηκμασμένοι και ξεπερασμένοι σταρ, που συνεχίζουν να ζουν όπως ήξεραν, σουσουδίστικα και μαριαντουανετικά. Πόσο κατάθλιψη θα νιώσουν όταν αντιληφθούν, κάποιο πρωί, πως η γη δε περιστρέφεται με άξονα αυτούς…

Θυμάστε μια φορά και έναν καιρό που στη τηλεόραση ήταν της μόδας οι εκπομπές όπου διάσημοι μας άνοιγαν τα σπίτια τους για να δούμε τις πολυτελείς βίλες τους, τις μεγάλες πισίνες τους και τα πανάκριβα μπιχλιμπίδια στο σαλόνι; Θυμάστε που μας άνοιγαν τις ντουλάπες για να θαυμάσουμε τις ζώνες,

τις τσάντες, τα γιορντάνια τους τα φιρμάτα και φυσικά υπερβολικά ακριβά; Που φωτογραφίζονταν με τα αυτοκίνητα τους; Στις διακοπές τους στα πανάκριβα θέρετρα; Με τα παιδιά τους μακιγιαρισμένα και καλοχτενισμένα, απόκοσμα μεγαλωμένα μικρά πλάσματα, ντυμένα στα σινιέ;

Παν και οι εκπομπές, παν και οι χλιδές. Όσοι σταρ δε απόμειναν να κάνουν καμία δουλίτσα προβάλουν πια, το πως είναι «από μας», πως τους έχει αγγίξει η οικονομική κρίση, πως κάποτε στη ζωή πείνασαν, πως είχαν άδειο ψυγείο και πως δεν είχαν για εισιτήριο για το λεωφορείο. Παραλείπουν δε να πουν πως μετά έβγαλαν τόσα να αγοράσουν όλο το λεωφορείο…

Ο συναισθηματισμός του δε λειτουργεί όσο είναι ανοιχτές κάμερες η παρόντες οι δημοσιογράφοι! Όσοι δε έβγαλαν αμύθητα χρήματα, τα οποία και δεν τους άξιζαν αλλά χάρη σε καλές γνωριμίες, σχέσεις η απλά τύχη να είναι την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο μέρος, δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν –πλην ελαχίστων και προς τιμήν τους εξαιρέσεων- αν δεν ήταν μπροστά μάρτυρες της φιλανθρωπίας και της γενναιοδωρίας τους τα ΜΜΕ. Ούτε καν για κάνα έρωτα μεγάλο και κολασμένο δε σπατάλησαν. Τα μασούρισαν και νόμιζαν πως η αγελάδα θα ναι ζωντανή πάντα, χωρίς να την ταΐζουν για να αρμέγουν. Και έδωσαν στο κοινό –στην αγελάδα για να μη ξεχνάμε και το γλαφυρό παράδειγμα- αέρα για σπουδαίο έργο. Ευτέλιισαν το όποιο ταλέντο τους εις το όνομα της αλαζονείας, του υπερφίαλου τους «εγώ» και τις ξιπασιάς τους.

Έρμοι οι περισσότεροι, ούτε κάνα παιδάκι να σώσουν απ την ορφάνια και τα ιδρύματα δε νιάστηκαν. Απ τα λεφτά που τους έδωσε η τύχη, να της γυρίσουν πίσω κάτι, λίγο, έστω. Να μοιράσουν κάνα χαμόγελο, λίγο ήλιο, κομμάτια καλοσύνης. Τίποτα!

Μόνο πόζαραν και συνεχίζουν στο φακό, ντυμένοι επίσημα, με φιογκάκια και μετάξια και χάντρες, γυαλιστεροί, αστραφτέροι, σα περασμένοι με σμυριδόπανο,  τάχα μου για φιλανθρωπικό σκοπό. Το ρούχο τους και τα κοσμήματα τους τις περισσότερες φόρες άξιζαν όσο τα έξοδα μισού χρόνου σε ένα Παιδικό χωριό ΣΟΣ.

«Ένα κόκαλο στο σκύλο δεν είναι φιλανθρωπία. Φιλανθρωπία είναι το κόκαλο που μοιράζεσαι με το σκύλο, όταν πεινάς όσο κι αυτός» έλεγε κάποιος σοφός, που δε θυμάμαι ποιός, αλλά δε ξεχνώ την αλήθεια της φράσης του. Όμως οι δικοί μας σταρ, όπως οι πολιτικοί, όπως όσοι πλούτισαν με τα κέρδη σε οφ σορ και στο εξωτερικό, ασέλγησαν σ αυτόν τον λαό και τον κορόιδεψαν, πετώντας του στα μούτρα ακόμα και τον θαυμασμό του.

Και τώρα που υπάρχει ανάγκη; Που είναι αυτοί που ψηφίσαμε, οι πλούσ