Να ‘σουν εδώ

Το όραμα του Καλαφάτη δεν θα σβήσει ποτέ, όσο και αν σήμερα μοχθούν κάποιοι για αυτό. Σαν σήμερα στις 19 Φεβρουαρίου του 1964 έφυγε από τη ζωή ο οραματιστής του Παναθηναϊκού...
«Μυστικοπαθείς ενός ωραίου, αλλά μεγάλου μυστικού». Έτσι είχε χαρακτηρίσει ο Λουκάς Πανουργιάς τις συγκεντρώσεις του Γιώργου Καλαφάτη με τους φίλους του, στις αρχές του 1908. Τότε που το όραμα έπαιρνε σάρκα και οστά.

Ο Πανελλήνιος είχε καταργήσει το ποδοσφαιρικό του τμήμα και ο Καλαφάτης με τους στενούς φίλους του ξεχύνονταν στις αλάνες για να κλωτσήσουν το τόπι.

«Πολύ καιρό τώρα ο Γιώργος και κοντά σε αυτόν κι ο Αλέξανδρος Καλαφάτης, ζούσαν τις μέρες και τις νύχτες τους με μία μονάχα σκέψη. Μ’ έναν πόθο. Ήθελαν να ιδρύσουν έναν σύλλογο. Τον Σύλλογό τους», συμπλήρωνε ο Πανουργιάς σε άρθρο του στην εφημερίδα «Παναθηναϊκός» το 1955.

«Ούτος ιδρύθη την 3ην Φεβρουαρίου 1908 υπ’ αθλητών της Ποδοσφαιρίσεως και γνωστών φιλάθλων, ταχέως δε κατόρθωσε να καταλάβη επίζηλον μεταξύ των Ποδοσφαιρικών Συλλόγων θέσιν εργαζόμενος πάντοτε υπέρ της ως οίον τε ευρυτέρας διαδόσεως της παιδίας ταύτης και της εν γένει ιδέας του αθλητισμού…».
Αυτά τα λόγια γράφει στο ημερολόγιό του ο Σύνδεσμος Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων το 1910.

Τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει τη γιγάντωση του Ομίλου. Όταν δε, στον δρόμο του Παναθηναϊκού εισχώρησαν φωτισμένα μυαλά, μεγάλοι οραματιστές όπως ο Μιχάλης Παπάζογλου, ο Απόστολος Νικολαΐδης, ο Ξενοφώντας Χατζησαράντος το Τριφύλλι δεν παρέμεινε απλώς ο Σύλλογος του πρωταθλητισμού, αλλά το σύμβολο της πρωτοπορίας σε όλα τα φάσματα του αθλητισμού. Ο Παναθηναϊκός έγινε ένα κοινωνικό φαινόμενο που προωθούσε τον αθλητισμό της χώρας, που δίδασκε το ευ αγωνίζεσθαι, που ήταν πρότυπο για όλα τα υπόλοιπα σωματεία.

Πέρα από τη διοικητική του δράση, ο Καλαφάτης υπήρξε σπουδαίος αθλητής. Αρχικά στους στίβους με τη φανέλα του Πανελληνίου και εν συνεχεία με την εμφάνιση του Παναθηναϊκού ως ποδοσφαιριστής (αγωνίστηκε και στη θέση του τερματοφύλακα). Δοκίμασε τις ικανότητές του σε όλα σχεδόν τα αθλήματα που καλλιέργησε ο Παναθηναϊκός, ορισμένα εκ των οποίων –όπως το μπάσκετ και το βόλλεϋ- είναι αυτός που τα έφερε στην Ελλάδα.

Από τα πρώτα, όμως, χρόνια του Συλλόγου μπήκε για τα καλά στο DNA του Παναθηναϊκού και το μικρόβιο των «διοικητικών κρίσεων». Μία έντονη διαμάχη ήταν η αφορμή για να αποσκιρτήσουν από τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών ο Καλαφάτης και οι «περί αυτόν» και να ιδρυθεί ο Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος το 1910. Στα μέσα της δεκαετίας του 20´, αλλά και αμέσως μετά το θρίαμβο του αήττητου πρωταθλήματος του 1930 ακολούθησαν δύο δυνατές συγκρούσεις ηγετών που ταρακούνησαν για τα καλά το Τριφύλλι.

Ο Καλαφάτης, μετά τη ρήξη με το Νικολαΐδη (η Ιστορία έχει -κακώς- χρεώσει μεγάλες ευθύνες στον «Πατριάρχη» και κάποια στιγμή θα χρειαστεί να μιλήσουμε αναλυτικά για αυτά), αποχώρησε σιγά-σιγά από τον Παναθηναϊκό και αφοσιώθηκε στην ιατρική και στο πολεμικό Ναυτικό, όπου εξασκούσε την επιστήμη του.

Έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 19 Φεβρουαρίου του 1964, σε ηλικία 74 ετών στο Ναυτικό Νοσοκομείο, προδομένος από την καρδιά του.

Είχε όμως προλάβει να ποτίσει τον Σύλλογο με τις ιδέες του και να χαρίσει την αιωνιότητα στο όραμά του. Το όνομα του Καλαφάτη δεν θα σβήσει ποτέ και αυτός είναι ο λόγος που ο Παναθηναϊκός θα βρίσκει πάντα τις λύσεις, ακόμα και σε προβλήματα που δείχνουν ανυπέρβλητα.

Το πανό των φιλάθλων που σηκώθηκε στη μεγάλη πορεία του 2008 και έγραφε «Να 'σουν εδώ» φωτίζει την ανάγκη των φίλων του Παναθηναϊκού για έναν μεγάλο ηγέτη. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Καλαφάτης ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ. Όσο ο κόσμος γνωρίζει την Ιστορία του μεγαλύτερου και ιστορικότερου Συλλόγου που γέννησε ο ελληνικός αθλητισμού, όσο διδάσκεται από αυτή, τόσο οι εχθροί του Παναθηναϊκού θα γίνονται ορατοί από μακριά και όσο δυνατοί και αν δείχνουν, στο τέλος θα πέφτουν ηττημένοι.