Γι' αυτό πολέμησαν τον Φερέιρα - Γι' αυτό θα τον θυμόμαστε...

Οπως οι Τεν Κάτε και Μουνιόθ δεν έγιναν ποτέ υποχείριο του κυκλώματος, έτσι και ο Πορτογάλος πολεμήθηκε επειδή τα παπαγαλάκια δεν κατάφεραν ποτέ να επιβάλλουν τις σάπιες απόψεις τους...
Εχουν περάσει κάποιες μέρες από την απόλυση – παραίτηση του Ζεσουάλδο Φερέιρα από τον Παναθηναϊκό, από το κλείσιμο ενός πολύ σημαντικού κύκλου στην ομάδα.

Δεν μιλάμε φυσικά από πλευράς αποτελεσμάτων ή επιτυχιών. Δυστυχώς η παρουσία του Πορτογάλου στον πάγκο της ομάδας συνοδεύτηκε από δύσκολες στιγμές μέσα στις τέσσερις γραμμές. Αυτό όμως ήταν απλά το περιτύλιγμα.

Ο Φερέιρα μισήθηκε, χλευάστηκε και πολεμήθηκε όσο ακριβώς και ο Τεν Κάτε, ίσως όσο κι ο Μουνιόθ ακριβώς επειδή δεν έγιναν ποτέ υποχείριο του κυκλώματος, επειδή τους τα έχωσαν, επειδή δεν κατάφεραν ποτέ να τους πλευρίσουν και να τους επιβάλουν τη σάπια τους «άποψη» για τον Παναθηναϊκό και τον τρόπο που θα έπρεπε να λειτουργεί.
Tο πρόβλημα δεν είναι ο εκάστοτε παίκτης, προπονητής, ή παράγοντας. Το πρόβλημα είναι ο ίδιος ο Παναθηναϊκός. Όποιος στέκεται εμπόδιο, όποιος υψώνει ανάστημα ή αρθρώνει λόγο υπέρ της ομάδας, πρέπει να διασυρθεί και να εξοντωθεί από τους νοσταλγούς της οικογένειας.Ο Φερέιρα μισήθηκε, χλευάστηκε και πολεμήθηκε επειδή χάλασε τη συνταγή αυτών που διέλυσαν τον Παναθηναϊκό. Εκείνων που έφυγαν σαν κλέφτες αφήνοντας χρέη πίσω τους, ακόμη κι αν ξεπούλησαν ό,τι καλύτερο υπήρχε από πλευράς έμψυχου υλικού, αυτούς που «χάρισαν» τις μετοχές μιας εταιρείας με απλήρωτους παίκτες και με χρέη που δημιούργησαν οι ίδιοι, αρνούμενοι να πληρώσουν το μερίδιό τους. Αυτούς που ποτέ δεν άντεχαν το ΠΛΗΡΩΝΩ, που πάντα πονούσαν στην τσέπη, αλλά ήθελαν να μιλούν για «νοικοκυρεμένο» σύλλογο.

Μέχρι και οι «πράσινες» εφημερίδες τον λοιδόρησαν, μέχρι και οι γνωστοί παλαίμαχοι του Παναθηναϊκού βρήκαν έναν τρόπο να σκοτώσουν την ώρα τους στήνοντάς τον στα τρία μέτρα. Γνωστή η ιστορία σε τούτη την ομάδα. Ο,τι έχει δημιουργηθεί και αξίζει πρέπει να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη.

Η γνωστή συνταγή διάλυσης που εφάρμοσε αρκετές φορές στο παρελθόν η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Διέλυσε την ομάδα της τριετίας 1984-87, διέλυσε την ομάδα της διετίας 1995-96, διέλυσε την ομάδα του 2000-03 και τώρα διέλυσε την ομάδα του 2008-10.

Ο,τι αξίζει πρέπει να διαλυθεί. Ο,τι αρέσει στον κόσμο πρέπει να εξοντωθεί. Καλό ή κακό. Σωστό ή λάθος. Μόλις το ξεσκίσουνε και αποτελέσει με το καλό παρελθόν, μπορούμε με την άνεσή μας να το νοσταλγήσουμε. Όπως κάνουν οι γνωστοί νοσταλγοί τώρα. Θυμούνται τις ευρω-επιτυχίες της περιόδου 2000-03, αλλά ξεχνούν τις σφαλιάρες της επόμενης τετραετίας. Θυμούνται την πορεία του ’96, αλλά ξεχνούν την υποταγή στην παράγκα, την αμαχητί παράδοση…

Οι γνωστοί νοσταλγοί ρουφιάνοι τώρα θα ζητάνε και τα ρέστα από εκείνους που ΠΑΝΤΑ στέκονταν δίπλα στην ομάδα.

Τα αποτελέσματα βέβαια άφησαν έκθετο τον Φερέιρα και έτσι βρήκε πρόσφορο έδαφος η λάσπη και η μικροψυχία. Όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν η κύρια αιτία αυτού του βρόμικου πολέμου. Ο α