Άξιζε άλλο τέλος ο Μπατίστ

Όταν λέμε το κλισέ «ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από πρόσωπα» εννοούμε μόνο παίχτες ή και παράγοντες;

Τα φώτα σβήνουν. Είκοσι και βάλε χιλιάδες οπαδοί φωνάζουν ρυθμικά το όνομά του. «Μάικ, Μάικ, Μάικ»! Το κλειστό του ΟΑΚΑ δονείται. Τα λέιζερ τρεμοσβήνουν, όταν με τα χέρια σηκωμένα εμφανίζεται η μορφή του στο παρκέ. Ένα τεράστιο πανό με το νούμερο 8 υψώνεται ανάμεσα στα λάβαρα του Οκτάστερου! Οι γιγαντοοθόνες ξαναζωντανεύουν μνήμες 11 ετών. Ο κόσμος ανατριχιάζει. Με δάκρυα στα μάτια μικροί και μεγάλοι στέκονται προσοχή και χειροκροτούν τον καλύτερο ξένο αθλητή που φόρεσε ποτέ τη φανέλα με το Τριφύλλι στο στήθος. Μαζί τους και ο προπονητής της ομάδας Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Μην με ξυπνάτε. Δεν θέλω ούτε τα χάπια μου να πιω, ούτε τίποτα. Πώς να χωνέψω πως μετά τον Ζοτς, μας χαιρετάει και ο Μπατίσταρος; Πώς να αντέξω πως όσο θα διαβάζω την αυτοβιογραφία του «μπουλντόζα», αυτός θα κάνει προετοιμασία στην Τουρκία και θα μελετάει τα συστήματα του... Αργύρη Πεδουλάκη για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας;

Η πλήρης αποδόμηση. Στα μάτια μου μοιάζει με οργανωμένο σχέδιο. Όλα γίνονται με ρυθμούς πολυβόλου. Αυτό είναι το μόνο καλό. Δεν θα άντεχα τη διάλυση... σε δόσεις. Ποτέ δεν θα πιστέψω πως ο λόγος που γκρεμίζεται σαν χάρτινος πύργος η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη είναι τα οικονομικά.

Κόσμος, προπονητής, διοίκηση και παίχτες είναι οι τέσσερις κρίκοι που ήταν ενωμένοι με δεσμούς αγάπης, σεβασμού και εκτίμησης και που είχαν υψώσει τη σημαία με το Τριφύλλι στην κορυφή της Ευρώπης. Από τη στιγμή που έσπασε ο ένας κρίκος, όλα όσα βιώνουμε ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα ακολουθήσουν. Ο Ζοτς έφυγε γιατί δεν τον σεβάστηκαν. Οι παίχτες φεύγουν γιατί δεν υπάρχει Ζοτς. Η διοίκηση πιστεύει πως είναι πάνω από τον Παναθηναϊκό. Και έμεινε ο κόσμος. Μόνος του, απεγνωσμένος, οργισμένος, με ερωτηματικά στο κεφάλι, παρατηρεί το τέλος ανήμπορος να αντιδράσει.

Λεφτά, χρήματα, μπάτζετ, συμβόλαια, έλλειμμα, κέρδος…. Δημοσιογράφοι λειτουργούν ως λογιστές. Ο Θεός του χρήματος και οι προσκυνητές του. Σε αυτό το κλίμα βρίσκονται ακόμα και φίλαθλοι που -ελπίζω παρασυρόμενοι από δημοσιεύματα- χαρακτηρίζουν φραγκοφονιά των παίχτη που μόνο δάκρυα χαράς τους χάρισε για 9 ολόκληρα χρόνια.

Άποψή μου είναι πως ο «νέος Παναθηναϊκός» δεν ήθελε, ή πιο κομψά... δεν καιγόταν αν θα έχει, τον Μάικ Μπατίστ στη σύνθεσή του. Γιατί όταν για τον καλύτερό σου ξένο περιμένεις να λήξει το συμβόλαιό του για να του ζητήσεις να ανανεώσει, όταν του κάνεις καλή μεν πρόταση, αλλά τη βγάζεις στη δημοσιότητα πριν απαντήσει, όταν φέρνεις στην θέση του... αντικαταστάτη πριν του κάνεις πρόταση ανανέωσης, ε τότε κάτι πάει στραβά.

Τι ζητάει ένας οπαδός; Τα πιο απλά πράγματα. Ζητάει αξιοπρέπεια. Απαιτεί η ομάδα του να περιβάλλεται από ανθρώπους που βάζουν στην άκρη εγωισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες. Παράγοντες που αγαπάνε το Τριφύλλι και δεν θέλουν ανταλλάγματα. Ο οπαδός του Παναθηναϊκού είναι ευτυχισμένος όταν βλέ