ON the record: Οι επαγγελματίες υμνητές ξυπνούν στα play off

Από τη στιγμή που η ορισμένη από τον Τζίγγερ διοίκηση φρόντισε για την απώλεια του τίτλου, στα play off δράση ανέλαβαν τα παπαγαλάκια...
Ο Θεός δεν φαίνεται, αλλά υμνείται. Ο Τζίγγερ το προσπαθεί ακόμη. Υμνείται, ενώ δεν φαίνεται πια...Οταν ο Παναθηναϊκός διεκδικούσε ακόμη το πρωτάθλημα και όχι ένα καλό πλασάρισμα στα play offs όπως συνηθίζει τις μαύρες χρονιές που έχουν χαρακτηριστεί ως «εποχή Βαρδινογιάννη», κάποιοι φρόντισαν να αφήσουν τους παίκτες απλήρωτους και να διαλύσουν το διοικητικό συμβούλιο. Τώρα βέβαια, στα αγαπημένα τους play offs κάνουν υψηλή αγωνιστική κριτική, βλέποντας την ευκαιρία να συνεχίσουν το καταστροφικό έργο τους, διώχνοντας και τους τελευταίους που αποκτήθηκαν τη διετία της Παναθηναϊκής υγείας, του νταμπλ και των ευρω-επιτυχιών που συνάδουν με το DNA του συλλόγου.

Ωστόσο η κοινή λογική δεν επικρατούσε ποτέ σε ομάδες του Τζίγγερ, κάτι που το έχουμε δει κατ’ επανάληψη στον ταλαιπωρημένο Σύλλογο. Το ζητούμενο ήταν πάντα να επιτευχθεί ο μίνιμουμ στόχος. Έστω δηλαδή και την ύστατη ώρα επιτυχία για τα παπαγαλάκια της μιζέριας θεωρείται να βγει ο Παναθηναϊκός πρώτος στα play offs.

Το ΟΝ the Record είναι μια ετερόφωτη στήλη. Για την ακρίβεια είναι ένας Παναθηναϊκός καθρέφτης, ο οποίος αντανακλά το είδωλο των προπαγανδιστικών κειμένων που δημοσιεύονται σε εφημερίδες πράσινης απόχρωσης.

Είναι μια επιβεβαίωση για το πόσο απλή και συνάμα δύσκολη και επικίνδυνη είναι η τέχνη της προπαγάνδας, των εύκολων χαρακτηρισμών και της ισοπέδωσης. Οταν λοιπόν εκείνοι χρησιμοποιούν όλα τα τσιτάτα που έχουν εμπνευστεί για να πολεμήσουν την πολυμετοχίκοτητα και όσους θέλουν να βοηθήσουν τον Παναθηναϊκό, το ΟΝ the Record θα γράφει για τον «παρκαδόρο» και τους «εγγυητές του τζάμπα».

Στόχος λοιπόν, δεν είναι τίποτα παραπάνω από το να προβάλλουμε την άλλη πλευρά απ' αυτή που δείχνουν οι προπαγανδιστές, προσφέροντας παράλληλα ένα χαμόγελο στις μαύρες ημέρες που διανύει ο τόπος και η ομάδα μας.ON the Record Πραγματική υπέρβαση δηλαδή, για τους υμνητές του τίποτα και τον επίτιμο πρόεδρο του κινήματος «Δεν Πληρώνω». Μόλις ήρθε μια υποφερτή εμφάνιση, μόλις κάποιοι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές έπαψαν να είναι τόσο απροκάλυπτα προκλητικοί και αδιάφοροι, έπιασαν αμέσως δουλειά οι επαγγελματίες υμνητές. Όπως συμβαίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Λες και μας κάνουν χάρη. Λες και δεν αμείβονται (αδρότατα) για να παίζουν ποδόσφαιρο. Λες και πρέπει να τους χρωστάμε αιώνια ευγνωμοσύνη που ύστερα από μήνες, έκαναν ένα καλό παιχνίδι.

Πάντως, εδώ που τα λέμε όταν ο «παρκαδόρος» ευγνωμονεί και ευχαριστεί δημόσια επιλεκτικά κάποιους ποδοσφαιριστές που τυχαίνει να ανανεώνουν το συμβόλαιό τους με υψηλότατες αποδοχές σε εποχές που οι συμπαίκτες του είναι απλήρωτοι, γίνεται εύκολα κατανοητό πώς και από ποιους έχει φυτευτεί η συγκεκριμένη νοοτροπία στον Σύλλογο.

H συγκεκριμένη νοοτροπία έχει ρίζες πάρα πολύ βαθιά. Δεν είναι καινούργια. Μας ταλαιπωρεί από τότε που η δημοσιογραφία και το μανατζεριλίκ