ΣΥΡΙΖΑ… τέλος – Διέγραψαν το παρελθόν οι ψηφοφόροι – Τα «μαύρα μαντάτα» από το εκλογικό αποτέλεσμα

Ας φανταστούμε ότι είμαστε επιβάτες σε ένα αεροπλάνο που πέφτει. Ο πιλότος και ο συγκυβερνήτης έχουν χάσει τις αισθήσεις τους και κανείς άλλος δεν έχει τα απαιτούμενα προσόντα για να πιλοτάρει. Γίνεται ψηφοφορία μεταξύ των επιβατών και του υπόλοιπου πληρώματος για το ποιος θα προσπαθήσει να αποσοβήσει την καταστροφή.

Ακόμα κι αν κανείς δεν διαθέτει τις ικανότητες που απαιτούνται, ούτε και πολλές ελπίδες να αποτρέψει το τέλος που έρχεται, το σίγουρο είναι ότι κάποιος θα εκλεγεί. Η δημοκρατία έχει το πλεονέκτημα

ότι προσφέρει στον ψηφοφόρο την ευκαιρία να αποφασίσει για την τύχη του και να αναλάβει την ευθύνη της επιλογής του. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρόκειται για ένα πολίτευμα με μαγικές ιδιότητες που μπορεί να δημιουργεί ηγέτες. Αυτοί, αν υπάρχουν, έχουν δημιουργηθεί μέρα με την ημέρα αναπτύσσοντας την αξία τους και δεν έχουν «φυτρώσει».

Το παραπάνω, λίγο μακάβριο είναι η αλήθεια, παράδειγμα, αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας, παρά τα όποια αρνητικά του και τα λάθη του, ήταν ένας «πιλότος» με πολλά πλεονεκτήματα. Ήταν χαρισματικός στην επικοινωνία, γοητευτικός προς μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού και ένα «πολιτικό ον» με ένστικτο, τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του στην πολιτική σκηνή.

Πριν την εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη, τα ονόματά των υποψηφίων διαδόχων του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σκόρπιζαν ακριβώς και ρίγη ενθουσιασμού στους ψηφοφόρους του κόμματος της Κουμουνδούρου (πολλώ δε μάλλον σε ανθρώπους που ψηφίζουν κάποιο άλλο κόμμα και θα γίνει προσπάθεια προσέλκυσής τους). Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση μομφή εναντίον τους. Πολλές φορές ένας εξαιρετικός πολιτικός κι ένας χαρισματικός ηγέτης έχουν τεράστιες διαφορές. Τα δεδομένα όμως ήταν συγκεκριμένα.

Ο Νίκος Παππάς είχε υποστεί μεγάλη φθορά κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ και η καταδίκη του στο ειδικό δικαστήριο για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών καθιστούσε δύσκολη την προσπάθειά του να διεκδικήσει την πρωθυπουργία αν τελικά αποτελούσε τον «εκλεκτό» της Κουμουνδούρου.

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, ο οποίος κλήθηκε να αναλάβει την τύχη της ελληνικής οικονομίας σε μία πολύ δύσκολη περίοδο, και όντως προσπάθησε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, για το καλύτερο δυνατό. Επιπροσθέτως, διαθέτει μια σημαντική μερίδα υποστηρικτών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Υστερεί όμως σημαντικά στο επικοινωνιακό χάρισμα, ενώ πολλές φορές οι – απολύτως σεβαστές- απόψεις του είναι αρκετά αριστερές για να πείσουν το κεντρώο ακροατήριο.

Ο Στέφανος Τζουμάκας είναι ένας άνθρωπος με μακρά πορεία στην πολιτική ζωή του τόπου. Έχει περάσει από θέσεις ευθύνης και σίγουρα διαθέτει εμπειρία. Όμως, είναι ένας άνθρωπος που αποτέλεσε ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ , είχε για πολλά χρόνια αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή, στην οποία επέστρεψε το 2019 μετά από κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα, ενώ διανύει και το 77ο έτος της ηλικίας του.

Κάπως έτσι, η υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου έδειχνε να «παίζει» χωρίς αντίπαλο. Η κυρία Αχτσιόγλου είχε αρκετά θετικά χαρακτηριστικά. Είναι μια νέα γυναίκα, με εμπειρία όμως στην πολιτική σκηνή. Είναι επικοινωνιακή, διαθέτει θετική παρουσία και σίγουρα θα μπορούσε να προσελκύσει μια μερίδα των ψηφοφόρων. Αποτελούσε όμως πραγματικό αντίπαλο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη; Η εικόνα από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στους Δελφούς λίγο πριν τις εκλογές μιλούσε από μόνη της. Στην ομιλία του πρωθυπουργού γινόταν το αδιαχώρητο, ενώ, στον αντίποδα, στην ομιλία της Έφης Αχτσιόγλου μπορούσες πολύ εύκολα να βρεις θέση, παρά τον περιορισμένο αριθμό τους.

Με λίγα λόγια, σε νευραλγικούς τομείς όπως η παγκόσμια οικονομία, η εγχώρια επιχειρηματικότητα και η διεθνής πολιτική σκηνή, η πρώην υπουργός Εργασίας δεν φαίνεται να αποτελεί ένα πρόσωπο που διαθέτει το αναγκαίο «γκελ».

Κάπως έτσι, όλα έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιλέξει απλώς τον «πιλότο» που θα προσπαθήσει ένα θαύμα, χωρίς όμως οι πιθανότητες να είναι με το μέρος του.

Η απόδειξη ακούει στο όνομα Στέφανος Κασσελάκης

Η μεγαλύτερη απόδειξη του παραπάνω συλλογισμού είναι το εκλογικό αποτέλεσμα στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ, την Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι οι πρώτοι που αποδεικνύουν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στο πολιτικό προσωπικό του κόμματός τους, αφού με τεράστια ευκολία ψήφισαν έναν άνθρωπο που πριν μερικούς μήνες δεν ήξεραν ούτε στην όψη.

Με λίγα λόγια, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι «διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους» σχετικά με τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, στην πράξη διέγραψαν τα τελευταία χρόνια μέσα σε μία στιγμή.

Βρήκε τον δικό του «Μητσοτάκη» ο ΣΥΡΙΖΑ;

Μια έμμεση παραδοχή της υπεροχής του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στήριξαν με μεγάλη ευκολία έναν άνθρωπο που σε πολλά στοιχεία του προφίλ του μοιάζει με τον αρχηγό της ΝΔ.

Είναι ένας άνθρωπος μορφωμένος, από ευκατάστατη οικογένεια, που πολύ εύκολα θα μπορούσε να τον φανταστεί κάποιος στο πλευρό του σημερινού πρωθυπουργού παρά απέναντί του.

Παρά το γεγονός όμως ότι μοιάζουν σε ορισμένα χαρακτηριστικά, οι διαφορές μεταξύ τους -φαίνεται να- είναι πολλές. Ακόμα και να μην υπήρχαν άλλωστε διαφορές θα έπρεπε να… βρεθούν, προκειμένου ο Στέφανος Κασσελάκης να παρουσιαστεί ως μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης.

Γιατί οι αριθμοί προμηνύουν «μαύρο» μέλλον

Και μπορεί μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων να επικρατεί ενθουσιασμός σε μια μερίδα υποστηρικτών του ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια όμως διαφέρει αρκετά.

Αρκεί κάποιος να ανατρέξει στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ, τον Δεκέμβριο του 2021. Τότε που είχαν προσέλθει στις κάλπες περισσότεροι από 205 χιλ. ψηφοφόροι για να δώσουν στον Νίκο Ανδρουλάκη μια μεγάλη νίκη και την αρχηγία στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

Και μιλάμε για αριθμούς δεύτερης Κυριακής. Τα αντίστοιχα νούμερα για τις πρώτες κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ κυμαίνονται λίγο κάτω από τις 150.000. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές συγκέντρωσε ποσοστό 11,46%, είναι φανερό ότι όποιος κι αν κερδίσει την προεδρία του κόμματος της Κουμουνδούρου θα έχει να καλύψει μια τεράστια απόσταση, ενώ ακόμα και η δεύτερη θέση στις εθνικές εκλογές δεν θα είναι εξασφαλισμένη.

Οι φόβοι για διάσπαση

Ένα ακόμα σημαντικό γεγονός είναι ότι πολλοί εντός του ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζουν τον Στέφανο Κασσελάκη σαν «ξένο σώμα». Σαν έναν «φυτευτό» πρόεδρο, που εμφανίστηκε από το πουθενά και διεκδικεί αξιώματα που δεν του αναλογούν με βάση την -μη- προσφορά του μέχρι σήμερα στο κόμμα.

Επίσης, πολλές «μουρμούρες» ακούγονται και για το πώς προέκυψαν τα 40.000 καινούργια μέλη του κόμματος, η πλειοψηφία των οποίων προέρχεται από την επαρχία, με τα πρώτα σενάρια να έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους.

Σε περίπτωση λοιπόν που ο Στέφανος Κασσελάκης καταφέρει να εκλεγεί Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιθανό να υπάρχει αποχώρηση σημαντικών στελεχών που ίσως αναζητήσουν αλλού πολιτική στέγη ή δημιουργήσουν μία νέα, δική τους.

Καλός λοιπόν ο ενθουσιασμός, και θεμιτός, μια ρεαλιστική ανάγνωση των γεγονότων όμως μαρτυρά πρώτον ότι ο ίδιος ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ «μαύρισε» το παρελθόν του και ότι το ενδιαφέρον των ψηφοφόρων στην πραγματικότητα είναι σημαντικά μειωμένο ακόμα και σε σύγκριση με τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ.

Όσο κι αν το πρωί της Κυριακής διάφορες… φιλικές πένες προσπαθούσαν να πείσουν για το αντίθετο!