Μια ιστορία από την (κιτρινόμαυρη) πόλη!

Αν και παραδοσιακά δεν θέλω να γράφω επί προσωπικού, η χαρά μου είναι τέτοια που είπα για μια φορά να παρακάμψω τους δικούς μου «κανόνες!»

Σήμερα λοιπόν θα ήθελα να γράψω για την ομάδα που υποστηρίζω με πάθος από μικρό παιδί, για την αγαπημένη μου ΑΕΚ, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αποτίσω φόρο τιμής στον παιδικό μου φίλο, τον Νάσο, που δυστυχώς έχει φύγει από την ζωή και δεν κατάφερε να δει όσα ζήσαμε εμείς στη φετινή χρονιά, όπως και σε όλους αυτούς που δεν είναι πλέον ανάμεσά μας! 

Αποτελεί αναμφίβολα μια απίστευτη ποδοσφαιρική

ιστορία, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει με ευκολία σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, καθώς μιλάμε για μια ομάδα που λίγα χρόνια πριν βρέθηκε στην Γ’ Εθνική Κατηγορία, ενώ αναγκάστηκε να παίζει μακριά από το «σπίτι» της για σχεδόν δύο δεκαετίες. Αν το σκεφτούμε λογικά, αυτή η ομάδα είχε τα πάντα εναντίον της και θα μπορούσε άνετα σήμερα απλά να μην υπάρχει. 

Άλλα οι φίλοι της, όπως αποδείχθηκε, είναι φτιαγμένοι από διαφορετικό υλικό και ήταν αυτοί κυρίως που την κράτησαν στη ζωή. Τα «πέτρινα» χρόνια της Γ’ Εθνικής η ΑΕΚ έπαιζε μπροστά σε 30.000 ή και 40.000 θεατές με ομάδες όπως η Τριγλία Ραφήνας! Οι υποστηρικτές της τότε την κράτησαν στη ζωή και αυτό είναι κάτι που το ξέρουν όλοι. Όπως και οι φίλοι της ήταν αυτοί που της έδωσαν, φέτος, την ώθηση για να πετύχει αυτό το μικρό θαύμα! Βέβαια, σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα της ιστορίας ήταν και το νέο γήπεδο της ομάδας και η επιστροφή της στη φυσική της έδρα! Ένα γήπεδο η κατασκευή του οποίου «πολεμήθηκε» με νύχια και δόντια! 

Η ΑΕΚ όμως δεν κατάφερε να πάρει μόνο το πρωτάθλημα και το κύπελλο, κατάφερε μέσα από όλα αυτά και κυρίως μέσα από το πάθος και την αγάπη που πήρε από τους φίλους της, καθώς έκοψε σχεδόν μισό εκατομμύριο εισιτήρια, να γίνει μόδα. Όλοι μιλάνε για αυτή, όλοι θέλουν να πάνε στην OPAP ARENA, όλοι θέλουν να δουν τον «ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ», όλοι θέλουν να φωτογραφηθούν εκεί, όχι μόνο οι φίλοι της!

Μια μικρή «βόλτα» στα Social Media θα σας πείσει! Η ΑΕΚ είναι μόδα χωρίς η ίδια να το έχει ακόμη καταλάβει! Όλοι μιλάνε για αυτήν. Ακόμη και οι «εχθροί» της και αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο κέρδος, καθώς θα «γεννήσει» νέους φίλους! 

Και κάτι ακόμη πιο προσωπικό για το κλείσιμο. Ίσως η καλύτερη φετινή στιγμή, για εμένα, στο νέο γήπεδο της αγαπημένης μου ομάδας ήταν όταν ο 12χρόνος γιος μου σιγοτραγουδούσε «Πρωτάθλημα και Κύπελλο Δικέφαλε ΑΕΤΕ». Ήταν ουσιαστικά το πρώτο του πρωτάθλημα… αλλά σε καμία περίπτωση το τελευταίο!