Μια ιστορία επιβίωσης: 24 ώρες χωρίς κινητό τηλέφωνο

Μπορείς να φανταστείς πώς θα περνούσαν 24 ώρες χωρίς κινητό; Εγώ που είμαι παθούσα, πάντως, είχα υποτιμήσει την εξάρτηση που μου προκαλεί. Ακολουθεί ωρολόγιο πρόγραμμα από τη στιγμή που έγινε το μοιραίο (που έσπασε η οθόνη και έπρεπε να το δώσω στον τεχνικό), μέχρι τη στιγμή που το ξαναπήρα στα χέρια μου…

18:00 Τελετή παράδοσης τηλεφώνου. «Σιγά, ούτε που θα καταλάβω τη διαφορά…»

18:30 (στο δρόμο της επιστροφής) Μέχρι να έρθει το μετρό θα χαζέψω λίγο στο Facebook.

Fuck! Δεν έχω κινητό. Στο μετρό και μετά στο λεωφορείο όλοι χαζεύουν στο κινητό τους. Βάλτοι είναι;

19:00 «Αχ ένα γατάκι παίζει με έναν γυμνοσάλιαγκα! Να το βγάλω φωτογραφία!! Fuck! Δεν έχω κινητό…»

20:00 Αρχίζουν οι σπασμοί. Νομίζω ότι νιώθω δόνηση, πετάγομαι, ελέγχω την τσάντα, για να συνειδητοποιήσω ότι δεν έχω κινητό. Τα πρώτα συμπτώματα του στερητικού σύνδρομου.

21:00 Φίλος παίρνει φίλο και με ψάχνει. Μια γνωστή του έχει μια δουλειά υπόψη να μου αναθέσει και της έδωσε το κινητό μου να με πάρει. Fuck! Δεν έχω κινητό…

22:00 «Να παραγγείλουμε σουβλάκια; Κάτσε το τηλέφωνο του delivery το έχω αποθηκευμένο στο κινητό…»

23:00 Χαζεύω λίγο μια σειρά στον υπολογιστή και είμαι καλά. Νιώθω σε επαφή με την τεχνολογία.

00:00 Η μαμά μου με ψάχνει, μαθαίνω σε mail του αδερφού μου. «Πού είσαι όλη μέρα; Ανησύχησα! Τι κάνεις με το τηλέφωνό σου;»

1:00 Ύπνος… Nα βάλω ξυπνητήρι. Fuck! Δεν έχω κινητό…

4:00 Πετάγομαι. Νόμιζα ότι άκουσα ειδοποίηση από το Whatsapp…

09:30 Άργησα. Δεν χτύπησε το κανονικό ξυπνητήρι. (Τι μπορεί να έκανα λάθος;) Ετοιμάζομαι στα τυφλά, χωρίς επίγνωση της ώρας.

10:30 Έμαθα την ώρα από έναν περαστικό. Με κοιτούσε σαν να έβλεπε εξωγήινο. Ποιος δεν έχει κινητό για να δει την ώρα τη σήμερον ημέρα; Είναι σίγουρο ότι θα αργήσω. «Να πάρω taxibeat!». Fuck! Δεν έχω κινητό…

11:00 Φτάνω στη δουλειά. Δεν είχα κινητό για να ειδοποιήσω καν γιατί άργησα…

12:00 Προσπαθώ να καλέσω όποιο σταθερό θυμάμαι απ” έξω για να έρθω σε επαφή με τους δικούς μου. Παίρνω το τηλέφωνο της θείας μου, το οποίο πάντα θυμάμαι (μοιάζει με κλειδαρά) για να βρω τους γονείς μου.

13:00 «Να πάρω τον Περικλή, αυτός ξέρει ποια ήταν εκείνη η ταινία». Fuck! Δεν έχω κινητό… Ποιος είπε ότι ξέρω το κινητό του απ” έξω;

14:00 Το στερητικό σύνδρομο συνεχίζεται. Στιγμιαία, όταν δεν βρίσκω το κινητό στην τσάντα μου, σκέφτομαι ότι μου το έχουν κλέψει.

15:00 Lunch break. Ωχ, μαρούλι στα δόντια; Δεν θα μάθω ποτέ. Πάει το κινητό, πάει και η κάμερά του…

16:00 Ανακαλύπτω το φορτιστή του κινητού στην τσάντα μου και με πιάνει νοσταλγική διάθεση…

17:00 Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

18:00 Επιτέλους! Παίρνω το κινητό στα χέρια μου. 12 κλήσεις και 2 μηνύματα. Τσεκάρω Facebook. Όχιιι… Χθες ήταν τα γενέθλια φίλου από την παρέα. Καταραμένο reminder πού ήσουν όταν σε χρειαζόμουν; Σήμερα θα μας βγάλει, με είχε κάνει invite στο event, ίσα που προλαβαίνω να ετοιμαστώ… Τρέχω! Βιάζομαι! Θα δείτε φωτό στο Facebook.

The post Μια ιστορία επιβίωσης: 24 ώρες χωρίς κινητό τηλέφωνο appeared first on iPop.