Η Λιάνα Μεσογίτη αποτύπωσε την ασθένεια του πατέρα της σε πίνακες

Ο πόνος της ασθένειας και η λύπη του πόνου μπορεί να συναρπάσει την ψυχή και να γίνει η αφορμή ο άνθρωπος να μεγαλουργήσει, η ψυχή να ξεχάσει και οι πληγές να γιατρευτούν. Στην πρώτη της ατομική έκθεση η εικαστικός Λίανα Μεσογίτη ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις της και μας δείχνει πως αυτή φαντάζεται Το Πέρασμα των ψυχών από τον υλικό κόσμο στον άυλο.

Αφορμή του ξεσπάσματος της και της δημιουργίας των αρχικών της πινάκων (δηλαδή των προσωπογραφιών), υπήρξε η μορφή του πατέρας της και ο τρόπος που αυτή άλλαζε με το πέρασμα της ασθένειας του. Τα περισσότερα έργα απεικονίζουν αυτόν, τον άνθρωπο

που την έφερε στον κόσμο και της χάρισε την ζωή. Το πρόσωπο του, όμως, σκοτεινιάζει όσο αφήνεται στον πόνο και οδηγείται αργά στο τέλος. Υπάρχει τέλος, όμως, υπάρχει τελικά; Ή όσοι αγαπάμε μένουν δίπλα μας για πάντα, μας αγγίζουν και τους αγγίζουμε και εμείς, η ψυχή τους δεν φεύγει ποτέ από κοντά μας, μας συντροφεύει αιώνια και μόνο το σώμα γυρίζει πίσω στη γη;

Η Λιάνα Μεσογίτη μας δίνει της δικές της απαντήσεις και μας εξηγεί πως η μεγάλη της αγάπη για την ζωγραφική της έδωσε γαλήνη και την οδήγησε σε ένα αλιώτικο και δημιουργικό ξέσπασμα. Πώς ο πόνος αποτυπώθηκε στους καμβάδες και πώς οι μορφές πέρασαν στην αιωνιότητα. Μας εξηγεί ποια είναι η διαδρομή του ανθρώπου, πώς οι ψυχές στιγματίζουν τις οντότητες και πώς γίνονται γέφυρες ένωσης του περάσματος.

Πώς πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις όλους αυτούς τους πίνακες και γιατί έβαλες κεντρικό πρόσωπο τον πατέρα σου;Ο πατέρας μου και η ασθένεια του με στιγμάτισε. Όταν βρισκόμουν ακόμα στη σχολή αυτός αρρώστησε και για να μπορέσω να πάρω δύναμη και φυσικά να αποδεχτώ όσα συνέβαιναν στη ζωή του και κατ’επέκταση στην ζωή μου αποτύπωνα τις σκέψεις και τις εκφράσεις του προσώπου του στο χαρτί. Προσπαθώντας να κατανοήσω τον κόσμο που ξεδιπλώνονταν γύρω μου και να πλησιάσω τον προβληματισμό μου έψαχνα τις χαμένες μορφές του ατόμου. Στην αρχή, όμως, έκρυβα τα έργα μου. Κανείς δεν ήξερε την παρουσία τους και σε κανέναν δεν μπορούσα να μιλήσω ανοιχτά για όσα ζωγράφιζα.Αφού έκρυβες τους πίνακες σου πώς αποφάσισες να τα εκθέσεις και να αφήσεις το κοινό να τα δει;Πολλές φορές δεν τολμούμε μόνοι μας να κάνουμε πράγματα. Τότε ψάχνουμε κάποιον να μας σπρώξει, κάποιον να πιστέψει σε εμάς και να μας δείξει ότι μπορούμε να προχωρήσουμε. Όταν εγώ είχα αυτή την «ανάγκη» γνώρισα την Κωνσταντίνα Ξηρογιάννη που όταν μια μέρα είδε τυχαία τα έργα μου με έπεισε ότι πρέπει να τα βγάλω από την αποθήκη μου. Ο τρόπος που φορτίστηκε από τα δημιουργήματα μου με έπεισε ότι αυτό έπρεπε να κάνω και έτσι το κάνω με την βοήθεια της φυσικά αφού έγινε η επιμελήτρια της έκθεσής μου συνέχισα.
Ποιον από τους πίνακες σου θα ξεχώριζες;Για μένα κάθε ένας πίνακας είναι μοναδικός καθώς αποτυπώνει βαθύτερα συναισθήματα και μου ξυπνά αναμνήσεις. Μέχρι στιγμής, όμως, όσοι τον βλέπουν θεωρούν πιο ιδιαίτερο αυτόν που αποτυπώνει τις πέντε φανερές και τη μία πιο κρυφή μορφή του ίδιου προσώπου δηλαδή του πατέρα μου. Οι μορφές του είναι διαφορετικές. Άλλοτε ήρεμος άλλοτε βυθισμένος στις σκέψεις να πονά. Η περίεργη και τσαλακωμένη υφή του δεν είναι εσκεμμένη. Επειδή το υλικό ήταν πολύ ευτελές και τα συναισθήματα μου την ώρα που το ζωγράφιζα ανάμικτα και έντονα ταλαιπωρήθηκε και απόκτησε την σημερινή του μορφή.Πώς επέλεξες να κάνεις την έκθεση σου σε αυτό τον ιδιαίτερο χώρο που παλιά ήταν εργοστάσιο και τώρα έχει μετατραπεί σε πολυχώρο;Ήθελα έναν ιδιαίτερο χώρο να ταιριάζει με τον αντισυμβατικό χαρακτήρα που έχει Το Πέρασμα και έτσι επέλεξα αυτή την αίθουσα του συγκεκριμένου πολυχώρο. Μου αρέσει που είναι κοντά στο κέντρο και σχεδόν πάνω σε μία από τις κεντρικότερες οδούς της πόλης στην οδό Πειραιώς καθώς βρίσκεται στην οδό Πειραιώς και Λαμίας 6. Είναι ένας χώρος δημιουργίας και τέχνης καθώς εκτός από εκθέσεις εδώ γίνονται θεατρικές πρόβες, γυρίσματα για ταινίες αλλά και πάρτι. Βρισκόμαι εδώ ήδη ένα σχεδόν μήνα και συγκεκριμένα από Τρίτη μέχρι Παρασκεύη από τις 17:00 εως τις 20:00 και κάθε Σάββατο και Κυριακή από τις 11:00 εως τις 16:00.Ποια είναι η αντίδραση του κόσμου που μέχρι τώρα έχει επισκεφτεί την έκθεση;Όπως είπα και πριν βρίσκομαι σε αυτόν τον χώρο σχεδόν ένα μήνα και η έκθεση μου οδεύει προς το τέλος της με τις πόρτες της να κλείνουν την Κυριακή 9/11. Μέχρι στιγμής τα σχόλια είναι πολύ θετικά και αυτό με έχει χαροποιήσει ιδιαιτέρως.Μετά από την έκθεση τι σκέφτεσαι να κάνεις; Έχεις κάποια σχέδια;Ήδη έχω βάλει μπροστά και έχω προγραμματισμένη της συνέχεια της μέχρι τώρα δουλειάς μου, δηλαδή του περάσματος.

Επιστροφή στην αρχική σελίδα

Επιστροφή στην κατηγορία

The post Η Λιάνα Μεσογίτη αποτύπωσε την ασθένεια του πατέρα της σε πίνακες appeared first on iPop.