Αθώα η Τσαπανίδου κ. πρόεδρε!

Είχα συνηθίσει να κρατώ την άποψή μου για τον εαυτό μου… συνήθως! Λίγο η συνήθειά μου να αμφισβητώ τα πάντα, η οποία με οδηγεί σε απόψεις αντίθετες με αυτές που είναι κοινωνικά αποδεκτές… λίγο η θέση μου τόσα χρόνια που μοιραία με κάνει να ρωτάω για να λαμβάνω απαντήσεις και απόψεις άλλων, κάτι και κάποιες προσωπικές ανασφάλειες… με οδηγούσαν να κρατώ τις απόψεις μου για μένα και τους κοντινούς μου ανθρώπους. Αυτοί οι τελευταίοι βέβαια, περνούσαν συχνά ενδιαφέρουσες έως εκνευριστικές ώρες σε συζητήσεις κάθε είδους και κάθε τόνου. Αλλά αυτοί με αγαπούν και δεν μετρούν ως κοινό!

Τώρα λοιπόν

Αν αναρωτιέσαι γιατί θα το κάνω…

Αρχικά διότι κάποιοι με φαντάστηκαν σ’ αυτό το ρόλο, με εμπιστεύτηκαν και μου φάνηκε ωραία πρόκληση για να δοκιμαστώ.

Δεύτερος λόγος η εποχή που ζούμε. Συμβαίνουν όλα αυτά τα τρελά γύρω μας, αναιρούνται κάθε μέρα χθεσινά δεδομένα, κυκλοφορούμε όλοι μας με μια θλίψη και την καρδιά βαριά ακόμα και από το σαλόνι στην κουζίνα, αναρωτιόμαστε τι μας περιμένει και τρέμουμε το άγνωστο αύριο που μοιάζει να είναι τόσο ζοφερό. Και όλα αυτά ακούγοντας απόψεις χωρίς αντίλογο από την άλλη πλευρά, χωρίς επιχειρήματα, χωρίς διάλογο που θα μας οδηγούσε να επιλέξουμε μεν την άποψη με την οποία συμφωνούμε, αλλά να προβληματιστούμε και με κάποια επιχειρήματα της απέναντι άποψης. Ίσως στην καλύτερη περίπτωση να υιοθετήσουμε και κάποια από τα επιχειρήματα αυτά ως σωστά και να σκεφτούμε λίγο πιο ανοιχτά.

Πιστεύω λοιπόν πως όσο πιο πολλές απόψεις ακούγονται τόσο καλύτερα μπορούμε να συνθέσουμε ένα συμπέρασμα, μια γνώση, ώστε να συνδεθούμε καλύτερα με τις εξελίξεις.

Τρίτον και ίσως σοβαρότερο, πιστεύω περισσότερο στον προβληματισμό και λιγότερο στις «αλήθειες» που ακούγονται. Στη σύνθεση. Στις γέφυρες. Στον συνδυασμό. Αυτός είναι ο τρόπος μου να ακούω. Και μετά να σχηματίζω άποψη κοιτώντας αυτό που λέω «μεγάλη εικόνα». Το πώς δηλαδή η απόφασή μου σήμερα θα επηρεάσει το αύριο μου και πώς στην τελική μπορώ να δημιουργήσω ένα καλύτερο αύριο για εμένα. Άλλωστε αν η αλήθεια είναι η γνώση, σκέψου ότι σ’ αυτή την εποχή ακόμα και οι μεγαλύτερες αλήθειες αυτές της επιστήμης αναιρούνται από καινούριες τόσο γρήγορα. Και ποιος μπορεί στην τελική να πείσει ότι οι πεποιθήσεις του αποτελούν την μοναδική αλήθεια;

Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό… που λέει και το τραγούδι!

Απλά και καθαρά λοιπόν, ξεκινώ έναν ακόμα κύκλο στη ζωή μου, στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 με τον Νίκο Χατζηνικολάου, ως «σχολιάστρια» μαζί με τον Αντώνη Δελατόλλα, τον Πάνο Αμυρά και τον Γιώργο Παπαδάκη! (Σχολιάστρια!!! Τι τίτλος! Δεν μου κολλάει με τίποτα. Θα προτιμήσω να σας πω, πως θα ανταλλάσσουμε απόψεις πάνω σε θέματα επικαιρότητας με τους συναδέλφους. Σύντομα περιεκτικά και ψύχραιμα).

Είναι η πρώτη φορά που θα βγω με άποψη και όχι με ερωτήσεις. Κι αυτό που έχω σκοπό να κάνω, είναι με τη σκέψη στον τηλεθεατή, να εκφράζω την άποψή μου σε θέματα που επηρεάζουν τη ζωή και την καθημερινότητά μας. Ψύχραιμα. Με οδηγό την λογική και μοιραία τις πεποιθήσεις μου. Θα διαβάζω, θα ρωτάω, θα ακούω απαντήσεις, θα προσθέτω και τη δική μου οπτική. Και κατόπιν θα τοποθετούμαι.

Κάποιοι από όσους παρακολουθούν το δελτίο ειδήσεων, θα συμφωνούν. Ίσως ανακαλύπτουν από καιρό σε καιρό μια πτυχή που δεν είχαν σκεφτεί ή δεν ήξεραν πως υπάρχει. Θα τους πρότεινα να ακούν και την άλλη άποψη. Την απέναντι από τη δική μου. Αν το κάνουν με ανοικτό μυαλό θα βρούνε σίγουρα σημεία για να προβληματιστούν και να διευρύνουν τη δική τους οπτική.

Κάποιοι άλλοι τηλεθεατές θα διαφωνούν. Μπορεί και απόλυτα. Μπορεί και επιθετικά. Τι μπορεί δηλαδή… Στην σημερινή πολωτική εποχή, το σίγουρο είναι πως το να ορμάς και να κόβεις κομμάτια από τον άλλον σχεδόν προσφέρει και μια ψευδή προσωρινή ανακούφιση πως επέβαλες το δίκιο σου. Ακόμα κι αν αυτό το δίκιο είναι μισό. Ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος πως είναι το δίκιο.

Όλοι μας ζούμε σε κάτι που μοιάζει με εφιάλτη. Χάνονται δουλειές, μεροκάματα. Κλείνουν μαγαζιά και παύονται παροχές υπηρεσιών. Μισθοί δεν διακρίνονται ούτε με το κιάλι και η ατομική ελευθερία φαντάζει ανέκδοτο και όχι υπέρτατη αξία. Για την υγεία ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Δεν ξέρουμε από πού θα μας βρει ο ιός αν μας αφήσει να το περάσουμε ή αν θα μας στείλει αδιάβαστους. Το μεγάλο εθνικό μας θέμα είναι στην χειρότερη κατάσταση που θα μπορούσε να είναι και στην Αμερική αν όλα πάνε καλά θα αναλάβει ο νέος πρόεδρος τα καθήκοντά του σε δυο μήνες αφήνοντας ένα κενό που σε καλό να μας βγει με τους Τούρκους.

Όλοι ανεβαίνουμε τον προσωπικό μας Γολγοθά αλλά από διαφορετικές πλευρές του λόφου, χωρίς να δείχνουμε σε σοβαρό βαθμό την διάθεση να βοηθήσουμε τον απέναντι.

Η ενημέρωση λοιπόν, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητη. Δείτε, διαβάστε, ακούστε και κάντε το με το μυαλό ανοικτό, συνθέτοντας επιχειρήματα και απόψεις.

Και προς Θεού -για να αστειευτούμε λίγο- μην ορμήξτε να με φάτε αν διαφωνείτε με όσα εκφράσω.

Διότι δηλώνω αθώα κ. Πρόεδρε! Την άποψή μου λέω, με πάθος και χωρίς φόβο!

Υ.Γ. ραντεβού στο δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 κάθε μέρα στις 18:50 με τον Νίκο Χατζηνικολάου.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Αθώα η Τσαπανίδου κ. πρόεδρε! εμφανίζεται στο iPop.