MAD VMA 2022: Όταν το «πρότυπο» γίνεται παράδειγμα προς αποφυγήν

Ξεκινάς τη μέρα σου και η νούμερο ένα είδηση είναι ότι έγινε χθες στα Mad καβγάς ανάμεσα σε Τράπερς στο MAD VMA 2022. Ένας θεσμός που αποτελεί γιορτή για τη μουσική και μετρά 19 χρόνια, μαύρισε με τον πιο άσχημο τρόπο. Μια γιορτή της μουσικής που μέσα στο κοινό υπήρχαν παιδάκια 10 και 12 ετών, είδαν δύο αγαπημένους τους καλλιτέχνες, να λύνουν τις όποιες διαφορές τους με τη βία. Δύο νέα παιδιά που ενώ γνώριζαν την μεταξύ τους προϊστορία τα έβαλαν να κάτσουν

πλάι πλάι και μετά έβγαιναν μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, με συγνώμες με αφορισμούς με δηλώσεις.

Έγινε στα mad καβγάς ανάμεσα σε δύο τράπερ

Είναι σαν να ετοιμάζεις μια γιορτή στο σπίτι σου ή το γάμο σου και να βάζεις να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι δύο άνθρωποι που είναι τσακωμένοι και μετά να μοιράζεις ποπ κορν στους άλλους καλεσμένους και να κάθεσαι να τους βλέπεις να τσακώνονται σαν τα κοκόρια. Με αυτόν τον τρόπο ξέρεις εγγυημένα ότι η γιορτή σου θα χαλάσει. Έχεις κάνει τόσο κόπο για να ετοιμάσεις αυτή τη γιορτή για να χαλάσει μέσα σε λίγα λεπτά.

Οι εικόνες ντροπής στα MAD VMA 2022 και η ανακοίνωση του καναλιού

Όταν δεν σε νοιάζει ποιος είναι αυτός που βλέπει

Οι τράπερ που εμπλέκονται, από όσο είδα τους ακολουθούν από μισό εκατομμύριο άνθρωποι, οι πλειοψηφία τους παιδιά που δεν έχουν τελειώσει ακόμα το δημοτικό, ακόμα και αν τους έβαλα με δόλο δίπλα δίπλα δεν έχουν καμία δικαιολογία. Η βια δεν είναι απάντηση στην προσβολή και η προσβολή πάντα βαραίνει εκείνον που την εξαπολύει. Η βία δεν είναι απάντηση σε καμία περίπτωση και αυτό πρέπει κάποτε να γίνει κατανοητό.

Στα παιδιά που πήγαν να δουν τα βραβεία χθες και αντίκρισαν τις εικόνες ντροπής, τι μάθημα δίνουν; Θα μου πεις δεν έχουν γονείς να πάρουν παράδειγμα τα παιδιά; Έχουν και ξεκάθαρα το περιβάλλον είναι πολύ σημαντικό στην ανατροφή των παιδιών μας. Όπως όμως και τα πρότυπα με τα οποία μεγαλώνουν. Γιατί μπορεί να μην θέλουμε να ακούνε τα παιδιά μας τραπ ή ραπ ή όπως λέγεται όμως δεν μπορείς να τα αποκλείσεις από την τέχνη, ή οποιαδήποτε μορφή μουσικής.

Οι εικόνες δυστυχώς είναι διαστρεβλωμένες σε αυτές τις τρυφερές ηλικίες. Βλέπεις τον τραγουδιστή ή τον ηθοποιό σαν να είναι Θεός. Που δεν είναι παιδιά και το ξέρουμε αυτό, εμείς που μεγαλώσαμε και έχουμε φάει τη ζωή με το κουτάλι. Τα παιδιά μας δεν το ξέρουν όμως αυτό.

Όπως και εμείς είχαμε κάποτε το δωμάτιο γεμάτο αφίσες ανθρώπων που θεωρούσαμε υπέροχους αλλά τελικά σήμερα βλέπουμε πόση δουλειά έχουν να κάνουν ακόμα για να φτάσουν στο υπέροχος.

Το χειρότερο είναι ότι αν τους ρωτήσεις σήμερα θα σου πουν ότι όλες αυτές είναι φυσιολογική αντίδραση κάθε ανθρώπου που βρίσκεται σε άμυνα.

Τι θα πεις στο παιδί σου που ήταν εκεί και θα σου ζητήσει να ξαναπάει;

Δεν ξέρω αν μπορεί το παιδί να καταλάβει από αυτό που είδε χθες ότι αυτό δεν είναι ένα λειτουργικό μοντέλο, ότι δεν είναι πρότυπο ένας άνθρωπος που φοράει γυαλιά και «τραγουδάει» και ένας άνθρωπος που τον ακολουθούν 500Κ άνθρωποι. Δεν είμαστε ένα νούμερο και η αξία μας δεν εξαρτάται από την δουλειά μας, τους ακόλουθους μας, την εμφάνισή μας.

Τα ερεθίσματα που λαμβάνει το παιδί μας, είναι πολύ σημαντικά. Ο αθλητισμός από όσο έχω δει και η προσήλωση σε έναν στόχο κοινό με άλλους αθλητές κάνει τα παιδιά μας να λαμβάνουν ερεθίσματα. Η ενασχόληση με την τέχνη, ανοίγει τους ορίζοντές τους, η μουσική που ακούτε στο σπίτι σας υποσυνείδητα τους δείχνει το δρόμο.

Δεν μπορείς να αποκλείσεις τίποτα από το παιδί σου, δεν μπορείς να το κάνεις να μεγαλώσει μέσα σε γυάλια, ούτε να διαφέρει από τα άλλα παιδιά γιατί τα παιδιά σήμερα αυτά ακούνε, με αυτά διασκεδάζουν και με αυτά περνούν την ώρα τους στο TikTok όπου και γίνονται Viral τα τραγούδια των τράπερ. Δεν μπορείς λοιπόν να το κάνεις αυτό στο παιδί σου, γιατί είναι πολύ πιθανό να έχεις τα αντίθετα αποτελέσματα, αλλά μπορείς να του δείξεις όλα αυτά ως παραδείγματα προς αποφυγή.

Μόνοι τους όλοι αυτοί δείχνουν τι και ποιοι είναι. Χωρίς να χρειαστεί να πεις εσύ ως γονιός τίποτα και γιατί δεν πρέπει να πάει στην συναυλία του κάθε τράπερ που έχει όπλο, που τραγουδά στίχους με αμφίβολο περιεχόμενο και στην πρώτη αντιπαράθεση με άλλους ανθρώπους ασκεί βία.

Ας πάψει λοιπόν αυτή η καραμέλα με τα πρότυπα και το ποιος είναι πρότυπο και ποιος όχι και ας αναλλάβει επιτέλους ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί από πλευράς του.

Γιατί είναι πολύ ΟΚ να απομυθοποιούμε ανθρώπους που θαυμάζαμε;

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο MAD VMA 2022: Όταν το «πρότυπο» γίνεται παράδειγμα προς αποφυγήν εμφανίζεται στο iPop.