Ο Μακρόν και οι μετανάστες που θα γίνονταν (;) υποψήφιοι

Μία πολύ διαφορετική ανάλυση της εκλογικής επιτυχίας του καινούριου προέδρου της Γαλλίας φιλοξένησε προσφάτως η Wall Street Journal.

Σε αυτήν, ο Φίλιπ Ντέλβζ Μπρότον αναρωτιέται «πού πήγαν όλοι οι ταλαντούχοι της Γαλλίας». Σύμφωνα με τον έμπειρο δημοσιογράφο, ο πρόεδρος Μακρόν βρέθηκε στη θέση του χάρη στην μετανάστευση όσων θα μπορούσαν να είναι υπολογίσιμοι αντίπαλοί του.

Ο Μπρότον κατάγεται από το Μπαγκλαντές, αλλά μεγάλωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το βρετανικό του ύφος είναι σαφές σε μια ανάλυση

που σχολιάζει την μετανάστευση πολλών Γάλλων στο Λονδίνο ισχυριζόμενη πως οι Γάλλοι αυτοί «αγόρασαν μονοκατοικίες στο South Kensington και γέμισαν τα ιδιωτικά σχολεία με μικρούς Ζαβιέ και μικρές Σιλβί».

Συγχρόνως, ο Μπρότον προσφέρει μια πολύ συγκεκριμένη ερμηνεία για την απουσία από την Γαλλία όσων σε μια άλλη εποχή «θα στροβιλίζονταν μέσα κι έξω από καριέρες στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα πριν καταλήξουν σε κάποιο κρατικώς επιχορηγούμενο βιομηχανικό γίγαντα».

Για τον αρθρογράφο, τα σκοτεινά, όπως τα χαρακτηρίζει, χρόνια της προεδρίας Σιράκ ήταν εκείνα που είδαν τους καλύτερους νέους της Γαλλίας να την εγκαταλείπουν και να βγάζουν εκατομμύρια, μακριά από τους περιορισμούς που ο ίδιος βλέπει στους γαλλικούς εργατικούς νόμους.

«Αν αναρωτιέστε πώς ένας μυστηριώδης 39χρονος με μόλις ένα σύντομο ιστορικό δημόσιας διοίκησης μπορεί να βρει τον δρόμο που βγάζει στη γαλλική προεδρία, μία απάντηση είναι πως η μετανάστευση στέρεψε την δεξαμενή ταλέντων της γενιάς του», υποστηρίζει το άρθρο, κρατώντας τον σαφώς μεγαλύτερο θαυμασμό του για πολιτικούς όπως ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο Μιτεράν, και ακόμα και ο Σιράκ των… σκοτεινών μεταναστευτικών χρόνων.

Δεν είναι πάντα σαφές αν η WSJ ψέγει ή επαινεί τον καινούριο πρόεδρο της Γαλλίας. Την ίδια ώρα που παραδέχεται ότι ο Μακρόν θριάμβευσε διαλέγοντας να μείνει στη χώρα του παρά τις δυνατότητες και ευκαιρίες να την εγκαταλείψει, σχολιάζει με σκληρότητα πως, παραμένοντας στη χώρα του, «εκμεταλλεύτηκε ένα άδειο πολιτικό πεδίο, στο οποίο νάνοι μοιάζουν γίγαντες».

Το σαφές στοίχημα, βεβαίως, είναι άλλο –και το άρθρο το παραδέχεται, ακόμα και αν αυτό γίνεται για να κρατηθούν κάποιες ισορροπίες. Διότι ο καινούριος πρόεδρος της Γαλλίας, ακόμη και αν ωφελήθηκε στην εκλογή του από την απουσία ταλαντούχων αντιπάλων, θα πρέπει να βασίσει μεγάλο μέρος της πιθανής του επιτυχίας στον ενδεχόμενο επαναπατρισμό τους.

Καθώς η κυβέρνηση Τραμπ προωθεί περικοπές των δαπανών για επιστημονική έρευνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο πρόεδρος Μακρόν κάλεσε τους επιστήμονες που ασχολούνται με την κλιματική αλλαγή να βρεθούν στη Γαλλία, όπου η κρισιμότητα των ερευνών τους δεν αμφισβητείται.

Το μεγάλο στοίχημα θα είναι να προσκαλέσει εμπράκτως στην Γαλλία και στην πολιτική της όσους ταλαντούχους την έχουν εγκαταλείψει. Είτε για να γίνουν σύμμαχοί του, είτε για να γίνουν αντίπαλοί του.