Κομοτηνή: Μια αεροσυνοδός με ιστορία

Ήταν 2,5 χρόνια αεροσυνοδός. Είχε συμπληρώσει 1.100 ώρες πτήσης στον αέρα. Δούλευε στην πρώτη ιδιωτική, πολιτική, αεροπορική εταιρεία που είχε ιδρυθεί στην Ελλάδα, την Τ.Α.Ε. (Τεχνικές Αεροπορικές Εκμεταλλεύσεις). «Την είχε ιδρύσει ένας Αιγύπτιος μεγαλοεπιχειρηματίας, ονόματι Ζώτος, τον Αύγουστο του 1946 ξεκίνησε να πραγματοποιεί δρομολόγια, μετέπειτα, με την αγορά της από τον Ονάση, έγινε η Ολυμπιακή» δηλώνει η κα Λίλα Κατσιμίγα και γυρίζει το χρόνο πίσω, στις 7 Μαρτίου του 1948.

Εξήντα εννέα χρόνια πριν, όταν η κα Λίλα Κατσιμίγα, ως αεροσυνοδός, υποδέχτηκε την κυβερνητική αποστολή στο αεροπλάνο που θα την μετέφερε στη Ρόδο για την τελετή ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα. Επικεφαλής της αποστολής ήταν ο Ντίνος Τσαλδάρης, αναπληρωτής Πρωθυπουργός, τον συνόδευαν η σύζυγός του και πολλοί Υπουργοί.

«Ήταν όλοι τους χαρούμενοι, αλλά ολιγόλογοι» δηλώνει σήμερα ενθυμούμενη εκείνες τις ώρες και παρουσιάζει τον αναπληρωτή Πρωθυπουργό «σκεφτικό» και «μετρημένο στις κινήσεις και στα λόγια του». «Στο αεροδρόμιο περίμενε αρκετός κόσμος. Δεν έμειναν πολύ ώρα. Δεν ακολούθησαν δεξιώσεις. Έγινε η τελετή κι επέστρεψαν πάλι στην Αθήνα με τον ίδιο κυβερνήτη, τον Σωτηρίου και το ίδιο αεροπλάνο» θυμάται σήμερα η γλυκύτατη κα Λίλα.

Επτά Ντακότες (παλιά, μεταγωγικά αεροπλάνα με δύο κινητήρες) από τη Μέση Ανατολή είχε τότε στη δύναμη της η αεροπορική εταιρεία, με στρατιωτικούς πιλότους και επτά αεροσυνοδούς. «Οι αμοιβές ήταν εξαιρετικές. Έπαιρνα 3.000 το μήνα. Αργότερα, όταν διορίστηκα ως δασκάλα ο πρώτος μου μισθός ήταν 620 δραχμές» θυμάται σήμερα η κα Λίλα.

Τότε λόγω και του Εμφυλίου σε κάθε πόλη σχεδόν υπήρχε αεροδρόμιο, στη Λάρισα, στην Καλαμάτα, στα Γιάννενα, στη Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα, στην Κομοτηνή, στην Αλεξανδρούπολη, στην Κρήτη. «Ζήσαμε πάρα πολύ ωραίες στιγμές» δηλώνει η πάντα ευγενική κα Λίλα και θυμάται μια πτήση για τα Γιάννενα με μια πολύ μεγάλη καταιγίδα, «παρέμεινα ψύχραιμη και χαμογελαστή. Έδινα κουράγιο στους επιβάτες. Την επόμενη μέρα η Ελένη Βλάχου, που ήταν στην πτήση, αφιέρωσε τη στήλη της σε εμένα γράφοντας κολακευτικά λόγια».

Όταν αργότερα άρχισε να εργάζεται σε Δημοτικό Σχολείο της Κομοτηνής δίδαξε στο μάθημα της ιστορίας και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό. «Ένα κομμάτι επέστρεφε στην Ελλάδα . Ήταν πολύ ωραία στιγμή και για μας. Ήμουν μέρος της ιστορίας και το έλεγα στους μαθητές μου» δηλώνει και σημειώνει «Αγαπούσα και τη δουλειά της αεροσυνοδού και τη δουλειά της δασκάλας. Μου λείπουν οι φωνές των παιδιών από το σχολείο. Είχα στην ψυχή μου τα παιδιά. Και τώρα κάθομαι στην αυλή και ακούω τις φωνές τους» δηλώνει τρυφερά βαθύτατα συγκινημένη.
Φώτο: Λίλα Κατσιμίγα Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου