Σε ανδρικό strip show, για την Ημέρα της Γυναίκας (….)

Ποτέ δεν τα πήγα καλά με τις «παγκόσμιες ημέρες» αλλά ειδικά με την 8η Μαρτίου, «ημέρα της γυναίκας» είχα ανέκαθεν θέμα. Το βρίσκω υποκριτικό αυτό το «φλασάκι» στη μνήμη που ξαφνικά μας υπενθυμίζει ότι παρά τους αγώνες και τα αλματώδη βήματα, υπάρχουν στον σύγχρονο κόσμο γυναίκες που αντιμετωπίζονται σαν όντα κατώτερου Θεού με μοναδικό κριτήριο ότι δεν κατουράνε όρθιες. Γυναίκες που κακοποιούνται, εκπορνεύονται, εξευτελίζονται, καταπιέζονται. Κάθε μέρα. Κάθε ώρα. Κάθε λεπτό. Συχνά για ολόκληρη τη ζωή τους.

Τίποτα

από τα παραπάνω δεν αντιμετωπίζεται με «παγκόσμιες ημέρες» πολλώ δε μάλλον όταν αυτές στο πέρασμα των ετών μεταλλάσσονται σε «γιορτές» που χρησιμοποιούνται σαν άλλοθι για νυχτοπερπατήματα δεσμευμένων και αδέσμευτων γυναικών.

Δεν έχω ιδέα τι γίνεται στις άλλες χώρες, όμως στην Ελλάδα η 8η Μαρτίου αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια μία ευκαιρία για να ξεχυθούν γυναικοπαρέες σε μπουζούκια, κουτούκια ή μπαράκια, ενώ φέτος μαθαίνω ότι θα υπάρξουν και special shows με ανδρικό στριπτιζ, ανήμερα της «γιορτής της γυναίκας».

Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω τίποτα εναντίον των «γυναικοπαρεών». Αντιθέτως, είμαι βέβαιη πως αν πετύχει η γυναικοπαρέα, τότε έχεις εξασφαλισμένη μία από τις πιο διασκεδαστικές βραδιές της ζωής σου.

Να ξεκαθαρίσω επίσης ότι ούτε με το αντρικό στριπτίζ έχω τίποτα. Αντιθέτως βρίσκω έως και ενδιαφέρουσα αυτήν την αντιστροφή των ρόλων, το κρέμασμα του αντρικού σώματος «στο τσιγγέλι», υπό την έννοια ότι κάποια στιγμή «γυρίζει ο τροχός».

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, σχεδόν μόλις είχα τελειώσει το σχολείο, βρέθηκα σε μεγάλη πίστα της Λεωφόρου Συγγρού, που φιλοξενούσε (ίσως και για πρώτη φορά στη χώρα μας…) ανδρικό strip show. Ήταν παραμονή της «γιορτής της γυναίκας» και ο λόγος που είχαμε αποφασίσει να δούμε το συγκεκριμένο «θέαμα» ήταν ένας και ευθύς: για χαβαλέ.

Η ιδέα ανήκε στην μεγάλη αδελφή μιας φίλης μου, κοντά στα 25 εκείνη, κι εμείς οι 20άρες την είχαμε υποδεχτεί με τον ενθουσιασμό που έχουν τα κορίτσια αυτής της ηλικίας για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια της ζωής τους.

Έχουν περάσει σχεδόν τρεις δεκαετίες από τότε, και σας μιλάω με πάσα ειλικρίνεια, δεν ξέρω εάν είδα ποτέ κάτι πιο κωμικοτραγικό από αυτό!

Άτριχα ανδρικά σώματα πασαλειμένα με baby oil, φορώντας στρινγκ εσώρουχα και παπιγιόν, ορμούσαν σαν τα σκυλιά πάνω στο γυναικείο κοινό και προσπαθούσαν απεγνωσμένα να ξυπνήσουν τα σεξουαλικά ένστικτά του. Στα δικά μας μάτια, το μόνο που κατάφερναν ήταν να γεμίσουν τον τόπο με λάδια που έσταζαν από παντού και να προκαλέσουν ασυγκράτητα γέλια.

Αν με ρωτήσετε, ωστόσο, τι ήταν εκείνο που μου είχε κάνει την εντονότερη εντύπωση, θα σας απαντήσω χωρίς δεύτερη σκέψη: τα πεινασμένα βλέμματα της γυναικοπαρέας που καθόταν στον διπλανό καναπέ από τον δικό μας. Περασμένα 40, είχαν έρθει να «γιορτάσουν» την γυναικεία φύση τους, «έτοιμες για όλα«.

Ήταν λίγα λεπτά πριν από τα μεσάνυχτα, όταν οι στρίπερς ανέβηκαν στη σκηνή όλοι μαζί και άρχισαν να μετρούν αντίστροφα για να υποδεχτούν την είσοδο της 8ης Μαρτίου, υπό τους ήχους του Κάρμινα Μπουράνα (ω, ναι, το έχω ζήσει αυτό!).

«Πέντε, τέσσερα, τρία, δύο, ένα. Κρόνια πολλά γκυναίκες» φώναξαν (με Βαλκανικό αξάν) και τράβηξαν με δύναμη τα στριγκάκια τους, μένοντας τσίτσιδοι.

Δύο από τις σαραντάρες κυρίες, ξάπλωσαν μπρούμυτα στην πίστα και άρχισαν να σέρνονται με ανοιχτό το στόμα, σαν τους διψασμένους οδοιπόρους της ερήμου που βλέπουν ξαφνικά μια όαση με νερό.

«Αν με δεις ποτέ, σε οποιαδήποτε ηλικία, να ξεφτιλίζομαι έτσι, σου δίνω το δικαίωμα να με δέσεις και να με βασανίσεις μέχρι να συνέλθω» είπα στην φίλη μου που βρισκόταν δίπλα μου.

«Κι εγώ το ίδιο», μου απάντησε με μάτια γουρλωμένα από την έκπληξη.

Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε…

Υ.Γ. Για την ιστορία, να αναφέρω ότι η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε σαν «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας», προς τιμήν μιας μεγάλης πορείας διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Από τη δεκαετία του ’70 και μετά ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών προσπαθεί να αξιοποιήσει την ημέρα αυτή για να αναδείξει τα προβλήματα των γυναικών σε όλον τον κόσμο…

thisismarias.blogspot.gr