Ψηφίζουμε ακόμη δεξιά τέρατα, εξουσιομανείς αριστερούς & ψεκασμένους…

Τι μαθαίνεις όσο διαβάζεις, είναι καταπληκτικό. Η Βενεζουέλα έχει 31 υπουργεία και 111 υφυπουργεία, με «κορυφαίο» αυτό για τη… μέγιστη ευτυχία! Αλλά, όπως έχει εμπνευστεί σοφά ο Λουίτζι Πιραντέλλο, «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». Εκεί κάτω νομίζουν ότι πρέπει να υπάρχει ένα τέτοιο υφυπουργείο και κάποιοι πολιτικοί με την κουστωδία τους να επιδιώκουν τη μέγιστη ευτυχία, σε μία χώρα που από το απόγευμα κυκλοφορούν στους δρόμους μόνο τα αδέσποτα σκυλιά καθώς οι δολοφονίες, τα μαχαιρώματα και οι ληστείες είναι εθνικό σπορ.

Από την άλλη βέβαια στη χώρα μας, την Ελλάδα

που προεδρεύει της Ευρωπαϊκής ένωσης, ο κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης πρώην εισαγγελέας την περίοδο 1972 – 1980 και «επαγγελματίας» βουλευτής Χανίων με τη Νέα Δημοκρατία από το 1989 (οπότε και εκλέγεται ανελλιπώς), έγραψε τη δική του ιστορία στα κοινοβουλευτικά ήθη. Ως προεδρεύων της Βουλής επινόησε τον αδιανόητο όρο «εικαζόμενη πλειοψηφία» για να περάσει τροπολογία που ψήφισε μόνο ένας παρών βουλευτής του κόμματός του. Δεν έχει σημασία ότι τελικά απεσύρθη η τροπολογία, αλλά η ευκολία με την οποία η Βουλή νομοθετεί. Είναι κάτι σαν τις εγγυήσεις των «εκτιμώμενων ποσοστών στο μέλλον» για την τραπεζική δανειοδότηση των κομμάτων. Να μια ωραία ιδέα. Να συσταθεί στην Ελλάδα υφυπουργείο εικαζόμενης πλειοψηφίας ή εκτιμώμενων ποσοστών. Εκεί να δείτε ενδιαφέρον για υπουργικές θέσεις και στελέχωση των υπηρεσιών. Γι αυτές τις πολιτικές τερατογεννέσεις, όμως, φταίει αποκλειστικά ο πολίτης, που εξακολουθεί να επιλέγει αυτούς τους ανθρώπους και αυτά τα κόμματα – Φραγκεστάιν για να κυβερνήσουν τη χώρα.

Όμως φαίνεται πως η πλειονότητα των Ελλήνων έχει «υπογράψει» το έγγραφο της «επιλογής μη ανάνηψης», όπως συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί έχει προβλεφθεί ένας νόμος, όπου ο πολίτης έχει υπογράψει υπεύθυνα ότι εάν υποστεί σοβαρό πρόβλημα υγείας, θα φοράει ένα βραχιόλι το οποίο αναγράφει ρητά «μην προσπαθήσετε να με επαναφέρετε στη ζωή». Κάτι τέτοιο – αλληγορικά – φαίνεται να συμβαίνει στη χώρα μας με τους πολίτες να επιλέγουν τον «θάνατό» τους εμπιστευόμενοι τη ζωή τους σε «δεξιά» πολιτικά «τέρατα» από το βάθη του χρόνου, σε καιροσκόπους ψεύτες εξουσιομανείς «αριστερούς» ή σε «ψεκασμένους» που εξισώνουν τον κατά συρροή δολοφόνο Κουφοντίνα με τους… οικονομικούς τρομοκράτες. Όμως, είπαμε, «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε». Και δυστυχώς οι δημοσκοπήσεις των ευρωεκλογών, αλλά και των αυτοδιοικητικών εκλογών, ακόμη και σήμερα που για αρκετούς ανθρώπους στέρεψε το κουράγιο και η ελπίδα ψυχορραγεί, δείχνουν εμμονή στα ίδια κόμματα και τους ίδιους πολιτικούς.

Μια τελευταία αναφορά. Είναι πραγματικά τραγικό, υπάρχουν πολίτες που θα ψηφίσουν συνειδητά τον Άρη Σπηλιωτόπουλο για δήμαρχο της πολύπαθης Αθήνας. Όχι απλά θα τον ψηφίσουν. Είναι δεύτερος και πηγαίνει την επόμενη Κυριακή να διεκδικήσει τη δημαρχία. Ο τύπος που θεωρεί προσόν του( και ως κάτι το φοβερό) πηγαίνει τα σκυλιά του μόνος του στο πάρκο βόλτα. Κάπου στο Κολωνάκι μένει. Ελπίζω, τουλάχιστον, να γνωρίζει και να κάνει πράξη το νούμερο ένα κανόνα των φιλόζωων για το σακουλάκι και το πλαστικό γάντι που πρέπει να έχει μαζί του για να μαζεύει τις ακαθαρσίες των σκυλιών του…