Είναι ο Γιώργος, ο Κων/νος Παλαιολόγος του ΠΑΣΟΚ;

Είναι ο Γιώργος Παπανδρέου ένα είδος Κωνσταντίνου Παλαιολόγου του ΠΑΣΟΚ;

Είναι ο αυτοκράτορας που προδόθηκε από εκείνον που άνοιξε την Κερκόπορτα και τον ανέτρεψε πριν τον καταβάλλουν οι αλλόπιστοι;

Είναι ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς που θα ξυπνήσει, κάποια στιγμή, και θα πάρει πίσω την Κόκκινη Μηλιά, που λένε τα γραμμένα;

Αυτό φαίνεται να πιστεύουν αρκετοί γύρω του και τον παρακινούν να ζωστεί το σπαθί, να καβαλήσει το άλογό του, και αφού κατατροπώσει

Ακούγονται αστεία ή και γελοία όλα αυτά ε;
Και, όμως, έτσι σκέφτονται ορισμένοι από εκείνους που σε μια νύχτα έγιναν από το πουθενά άρχοντες, την εποχή της παντοδυναμίας του.
Πολιτικά νήπια χρίστηκαν οιονεί αντιβασιλείς, κοινωνικά και επαγγελματικά ανύπαρκτοι-ες ανεδείχθησαν σε παρακοιμώμενους και πρωτοσπαθάριους…
Φτάνει να ήταν αφοσιωμένοι -τα άλλα δεν είχαν σημασία.

Το ωραίο είναι ότι οι ίδιοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως παρήγαγαν μεταταρρυθμιστικό έργο, στο όριο της επανάστασης από τον Οκτώβριο του 2009 έως το Νοέμβριο του 2011 -έργο που ανεκόπη από τους συνωμότες, οι οποίοι δεν επέτρεψαν στον Παπανδρέου να κριθεί από τον λαό στις εκλογές του 2012…

Μη γελάτε, αυτό πιστεύουν και το υποστηρίζουν μέχρι τελικής πτώσεως…
Σπρώχνουν, λοιπόν, τον αρχηγό να βγει μπροστά.
Εκείνος, αφού στάθμευσε για λίγες μέρες στην Αθήνα, διακόπτοντας τη διεθνή τουρνέ που έχει ξεκινήσει εδώ και δυο χρόνια, δήλωσε πως «ήταν και παραμένει παρών» στις πολιτικές μάχες και στη συνέχεια επέλεξε να διαχωρίσει πλήρως τη θέση του από το εγχείρημα της «Ελιάς» που προώθησε ο Βενιζέλος.

Όχι επειδή απέτυχε η προσπάθεια -που απέτυχε, βέβαια, από τη στιγμή που δεν πήγε η ΔΗΜΑΡ και έγιναν «καπνός» οι 58- αλλά διότι αυτοκαταργείται το ΠΑΣΟΚ -όπως είπε.
Ποιο ΠΑΣΟΚ; Το κόμμα που ο ίδιος οδήγησε από το 44% το 2009, στο 12% το 2012 με την πολιτική του.
Και που, αν ήταν εκείνος επικεφαλής του τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2012, θα το είχε προσγειώσει με άνεση σε μονοψήφια ποσοστά -όπως εκτιμουν οι περισσότεροι δημοσκόποι.

Ας βγει, λοιπόν, στο προσκήνιο. Θα δώσει στον κόσμο τη δυνατότητα να του εκφράσει τα αληθινά του αισθήματα.
Ακούω ότι οι δικοί του περιμένουν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που θα φέρουν το ΠΑΣΟΚ σε ιστορικό χαμηλό, για να ανατρέψουν τον Βενιζέλο και να παλινορθώσουν την παπανδρεϊκή δυναστεία, ή για να κάνουν νέο κόμμα.
Καλοδεχούμενα είναι απ’ τους πολίτες και τα δυο σενάρια. Θα λυθούν, έτσι, παλιοί λογαριασμοί.

ΥΓ Το εκπληκτικό στην όλη υπόθεση είναι η βεβαιότητά τους ότι για την κατάντια το κόμματος που κυριάρχησε στη Μεταπολίτευση φταίει ο Βενιζέλος και η πολιτική ταύτισης με τη ΝΔ που -όπως ισχυρίζονται- ακολουθεί.
Και όχι η κολοσσιαία εξαπάτηση του λαού με το προεκλογικό «λεφτά υπάρχουν» του 2009, ούτε η μετεκλογική πολύμηνη αμεριμνησία τη στιγμή που οι διεθνείς αγορές έκλειναν, ούτε η παράδοση της χώρας στο πρώτο Μνημόνιο χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση.

Και λες ότι η ανατροπή του από την πρωθυπουργία δεν οφειλόταν στην καταστροφική ιδέα του Δημοψηφίσματος που, με πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, άνοιξε την πόρτα της εξόδου από το ευρώ. Την πόρτα προς την εθνική τραγωδία, με δυο λόγια.

Και όλο αυτό γιατί;
Για να μην κάνει εκλογές το Φθινόπωρο του 2011 και χάσει την πρωθυπουργική καρέκλα… Διότι αν πήγαινε στις κάλπες, όπως ήταν το αυτονόητο, η αντιμνημονιακή ακόμη τότε ΝΔ θα τον σάρωνε…
Και τότε ο Αντώνης Σαμαράς θα ήταν υποχρεωμένος να συστήσει Εξεταστική Επιτροπή για το πρώτο Μνημόνιο, όπως είχε εξαγγείλει. Και, συνεπώς, να αποδώσει βαρύτατες ευθύνες και στον ίδιο τον Παπανδρέου.
Πράγμα που δεν έγινε όταν σχηματίστηκε η τρικομματική κυβέρνηση το καλοκαίρι του 2012…
Και πώς θα μπορούσε να γίνει με το ΠΑΣΟΚ -έστω του Βενιζέλου- στην κυβέρνηση;

Ο σημερινός αρχηγός τον προστάτευσε ξανά και ξανά, αντί να πάρει τις αποστάσεις που, ίσως, αποδεικνύονταν σωτήριες για το κόμμα του.

Και τώρα εισπράττει τα επίχειρα…