Πάρε και κάτι για το στομάχι μην σε πειράξει η αντιβίωση..

Όλα τα’ χε η Μαριορή το φασόν της έλειπε. Δεν ξέρω αν όλοι αυτοί οι διαπληκτισμοί των τελευταίων ημερών, σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, είναι φυσικοί και αβίαστοι ή μας επιβάλλονται από έναν σχιζοφρενή σεναριογράφο. Aυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι με τέτοιες διαιρέσεις το πολύ πολύ να διαιρέσουμε τον κακό μας εαυτό με τη μονάδα και να πάρουμε πάλι αυτούσιο τον κακό μας εαυτό. Μηδέν εις το πηλίκον, δηλαδή.

Τα μεγάλα ερωτήματα σε αυτή τη χώρα τίθενται πάντα με τη μορφή διλήμματος. Άσπρο ή μαύρο; Καλό ή κακό;

Έτσι και τώρα. Γενόσημο ή πρωτότυπο φάρμακο; Βουλιάζουμε ή αλλάζουμε; Πρωτότυπα ερωτήματα σε μια γενόσημη χώρα που δεν μπορεί να αλλάξει  τον μανιχαϊστικό τρόπο με τον οποίο σκέφτεται, γι’ αυτό και βουλιάζει. Και ένας από τους βασικούς λόγους του ναυαγίου της είναι αυτός ο αχταρμάς που ζούμε τις τελευταίες ημέρες.

Γιατροί, συνδικαλιστές, δημοσιογράφοι, επιστήμονες και από κοντά και οι γνωστοί τηλεοπτικοί μαϊντανοί διαγκωνίζονται για το ποιος θα εκστομίσει τη μεγαλύτερη παπαρδέλα. Άνθρωποι, υποτίθεται μορφωμένοι, διαπληκτίζονται για το ναι ή το όχι σε ένα ερώτημα που έχει τεθεί εξαρχής λάθος.

Στην Επιστήμη τα πράγματα είναι τις περισσότερες φορές απλά και ξεκάθαρα. Τόσο τα ερωτήματα όσο και οι απαντήσεις τους. Εκτός και αν επιλέξεις να αγνοήσεις τον καντιανό ορθολογισμό, επάνω στον οποίο θεμελιώνεται η σύγχρονη Επιστήμη και να καταφύγεις στον εγχώριο τσαρλατανισμό ο οποίος αντιμετωπίζει τα επιστημονικά ζητήματα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συζητά ένα μεσημεριανό πάνελ  το χωρισμό της Μενεγάκης ή τη σχέση της Ζέτας με τον Μιχάλη!

Έτσι, το ζητούμενο στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι το αν τα γενόσημα, γενικά και αόριστα, είναι ασφαλή ή όχι – ερώτημα της ίδιας σοβαρότητας με το αν οι Έλληνες είναι μαλάκες ή όχι- αλλά αν το τάδε γενόσημο  φάρμακο  είναι καλό και αποτελεσματικό ή αν δεν είναι. Αν, δηλαδή,  έχει υποβληθεί στους απαραίτητους ελέγχους και τους έχει περάσει με επιτυχία ή όχι.

Στη λογική αυτή η επιστημονική κοινότητα, μέσω των θεσμικών της οργάνων,  θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να βγεί και να ενημερώσει τους Έλληνες πολίτες, με την απαιτούμενη νηφαλιότητα και σοβαρότητα, για το καθεστώς που διέπει τα γενόσημα φάρμακα και να μαζέψει όλους αυτούς τους εραστές των 10 λεπτών δημοσιότητας του Γουόρχολ που αμαυρώνουν το ιατρικό λειτούργημα. Και η πολιτική ηγεσία  να διασφαλίσει πως κανένας πλατωνικός κάπηλος, νεοελληνιστί αρχιολαμόγιο μεσάζοντας, δεν θα μπορέσει αύριο μεθαύριο να πασάρει φασόν στη χώρα μας που δεν έχει ελεγχθεί. Ζήτημα μιας συζήτησης πολιτισμένων και μορφωμένων ανθρώπων διάρκειας λίγων ωρών. Και εμείς ζούμε το μεγαλύτερο μεσημεριανό ξεκατίνιασμα των τελευταίων μηνών. Από τη μία, γιατροί και φαρμακοποιοί να υπερασπίζονται τα «πρωτότυπα» κεκτημένα τόσων χρόνων, και από την άλλη υπουργοί να υπεραμύνονται, με αντιαισθητικό τρόπο, μιας «ιμιτασιόν» πολιτικής όχι χάριν του κοινού καλού και ενός γενικότερου σχεδιασμού που έχει γίνει για τη δημόσια Υγεία, αλλά στο όνομα ενός φαιδρού μπακαλισμού.