Λαφαζάνης κατά Αλεξιάδη: Παλαιοκομματικού τύπου οι προεκλογικές εξαγγελίες του

Για «παλαιοκομματικού τύπου προεκλογικές εξαγγελίες» κατηγόρησε τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Τρύφωνα Αλεξιάδη ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αναφορικά με τις δηλώσεις του για πιο δίκαιο ΕΝΦΙΑ.

«Αφού η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ πήγε περίπατο, ακολουθεί τώρα τα βήματα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

που μοίραζαν προεκλογικές υποσχέσεις για τη δήθεν μείωση του», υπογραμμίζουν κύκλοι από τη Λαϊκή Ενότητα και προσθέτουν ότι ο κ. Αλεξιάδης ψεύδεται ότι ο ΕΝΦΙΑ θα «γίνει πιο δίκαιος και αναλογικός», αφού από τη φύση του είναι δημευτικός για τις μικρομεσαίες ιδιοκτησίες, ιδιαίτερα όσους έχουν χαμηλά εισοδήματα».

Όπως επισημαίνουν, η Λαϊκή Ενότητα είναι κατηγορηματικά αντίθετη στην πολιτική λεηλασίας της μικρομεσαίας ιδιοκτησίας και του λαϊκού εισοδήματος.

Θεωρεί, όπως τονίζουν, αναγκαία και εφικτή μια άλλη πολιτική στην ακίνητη περιουσία και γενικά τη φορολογία με βασικούς πέντε άξονες:

1) Άμεση Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και εφαρμογή φόρου μόνο για την ιδιαίτερα Μεγάλη Ακίνητη Περιουσία.

2) Κανένας πλειστηριασμός και πλήρης προστασία πρώτης κατοικίας. Για λαϊκές οικογένειες που λόγω κρίσης αδυνατούν να εξοφλήσουν στεγαστικό δάνειο ρύθμιση με λογική «Σεισάχθειας».

3) Αναπροσαρμογή αντικειμενικών αξιών ακινήτων στις πραγματικές τιμές (τουλάχιστον 30% ως 35%) και εφαρμογή προοδευτικής κλίμακας με ικανό αφορολόγητο όριο που να προστατεύει τη μικρομεσαία ιδιοκτησία. Παράλληλα θα καταργεί τους «φορολογικούς παραδείσους» των off-shore εταιριών και της προνομιακής μεταχείρισης μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγάλης περιουσίας.

4) Καθιέρωση προοδευτικότητας φορολογικής κλίμακας φυσικών προσώπων, αύξηση αριθμού φορολογικών κλιμακίων, αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ για μια 4μελή οικογένεια και μείωση ΦΠΑ σε είδη πρώτης ανάγκης.

5) Τέλος, για την προοδευτική διέξοδο από την κρίση η Λαϊκή Ενότητα θεωρεί αναγκαία και δυνατή, τη ριζική αλλαγή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, με κατάργηση του Γ’ Μνημονίου και όλων των μνημονίων, τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, τη στήριξη της αγοραστικής δύναμης μισθών και συντάξεων, την προώθηση της παραγωγικής ανασυγκρότησης για αύξηση εισοδήματος, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και μείωση της ανεργίας.