Κεντροαριστερά: 58 πλην 35 πόσο;

Πολύ κουβέντα γίνεται τον τελευταίο καιρό για την Κεντροαριστερά. Λογικό, μιας και ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος απώλεσε τον κυρίαρχο ρόλο που είχε στην πολιτική μας ζωή μετά την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο ηγεμόνας του χώρου για περισσότερες από τρείς δεκαετίες. Τώρα το ερώτημα είναι ποιο θα είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Το σχήμα,

δηλαδή, που θα εκτείνεται από τις παρυφές της Νέας Δημοκρατίας μέχρι την Κομμουνιστική Αριστερά.

Μα υπάρχει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δεδομένο πως η μείωση της δύναμης του ΠΑΣΟΚ συνδυάστηκε εκλογικά με την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος διεκδικεί και τη διακυβέρνηση της χώρας, όπως εδώ και καιρό λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Ωστόσο, λίγο η σύγκρουση διαφορετικών στρατηγικών εντός, λίγο οι φιλοξενία προσώπων με πρακτικές που δεν ταιριάζουν στην πολιτική ηθική της Αριστεράς, φαίνεται οι αντικειμενικές συνθήκες να επιτρέπουν την ύπαρξη ενός Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, μιας παράταξης της Κεντροαριστεράς.

Τι γίνεται, όμως, στην πράξη; Ποιο είναι σήμερα το σκηνικό; Υπάρχει το -μικρό πλέον – ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, διάφορα σχήματα και πρόσωπα και η κίνηση των «58» που, ερχόμενη, ταρακούνησε τα νερά.

Έκτοτε, γίνονται πολλές συζητήσεις, συνεχείς αντιπαραθέσεις οι οποίες δείχνουν και τις παθογένειες του ιδεολογικοπολιτικού αυτού χώρου.

Ο ένας θέλει τη νέα παράταξη λίγο πιο Δεξιά, ο άλλος λίγο πιο Αριστερά κλπ.

Με βάση τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα και τις ανάγκες της χώρας, μια Κεντροαριστερά παράταξη θα μπορούσε να λειτουργήσει ως καταλύτης. Πώς, όμως, πρέπει να είναι;
Μεγάλη και πολυσυλλεκτική, συσπειρώνοντας το όντως αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό που διαθέτει.
Ενιαία και πολυφωνική, συγκινώντας πολίτες που σήμερα ψάχνονται.

Ευρωπαϊκή και Ριζοσπαστική, ανανεώνοντας την ευρωπαϊκή στρατηγική εν όψει και Ευρωεκλογών.

Μεταρρυθμιστική και Λαϊκή ταυτόχρονα, διαμορφώνοντας μία ισχυρή βάση υποστήριξης των αλλαγών που χρειάζεται η χώρα.
Και προφανώς, στην Ελλάδα της κρίσης, Αριστερόστροφη ώστε να διεμβολίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτά είναι τα θέματα ουσίας που καλούνται να αντιμετωπίσουν σύντομα όσοι εμπλέκονται στο εγχείρημα. Αν εξελιχθεί σε μια διαδικασία όπου ο κάθε στεγασμένος ή άστεγος παράγοντας θα βολευτεί ή θα ξεπλύνει πολιτικές αμαρτίες κι ακόμη χειρότερα αν επικεντρωθούν -όπως διαβάζω τελευταία- στο πώς θα βρουν αρχηγό 35άρη καλύτερα ας το αφήσουν γι αργότερα…