Φασουλής: Θράσος Τσίπρα να λέει «πρώτη φορά Αριστερά», όταν κυβερνά με Καμμένο

Καταιγιστική κριτική στον Σύριζα και προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα ασκεί ο θατράνθρωπος Σταμάτης Φασουλής, λέγοντας πως χρειάζεται θράσος να λες “Πρώτη φορά Αριστερά”, όταν συγκυβερνάς με τη Δεξιά της Δεξιάς, τον Πάνο Καμμένο.

Μιλώντας στο iefimerida.gr υποστήριξε ότι η κυβέρνηση θέλει «με λύσσα» να μείνει στην εξουσία και να ασκήσει

λογοκρισία στα ΜΜΕ. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη εκφράστηκε θετικά, όπως και για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ ήταν εξαιρετικά αρνητικός για τον Γιώργο Παπανδρέου.

Διαβάστε ορισμένα σημεία:

«Την αποφράδα μέρα που είδα αγκαλιά τον Τσίπρα με τον Καμμένο, κάποιοι μου λέγανε, ¨έλα μωρέ, αυτό τι σε πειράζει¨;. Το βούλωσα κι εγώ, κι είπα κάτι θα ξέρουν. Αλλά μετά αγρίεψε το πράγμα. Δεν διαλέγεις έναν άνθρωπο μόνο από ανάγκη. Αν κατάλαβα καλά, κάνουν και διακοπές μαζί, τους είδα αντάμα ένα Πάσχα… Τότε τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Είναι και θράσος να λες “Πρώτη φορά Αριστερά”, όταν συγκυβερνάς μαζί τους. Και να κατηγορείς τη Δεξιά ως Δεξιά, όταν εσύ συγκυβερνάς με τη δεξιότερη μορφή της Δεξιάς. Δεν το βλέπουν αυτό το παράλογο. Νομίζουν ότι είναι φυσικό. Κι επειδή το πιστεύουν αυτοί, νομίζουν ότι το πιστεύουμε κι εμείς. Ε, δεν το πιστεύουμε”.

Πώς πείθουν τότε;

“Δημιουργούν μια ψευδοσυνείδηση και μια διαφθορά του χαρακτήρα. Γιατί πες πες πες, το πιστεύουν και οι ίδιοι. Ελεγε μια ατάκα η Αννα Παναγιωτοπούλου που ταιριάζει γάντι: “Εγώ ανεξαρτήτως της εμφανίσεώς μου, είμαι ψηλή, ξανθιά και ωραία”. Μεταφράζοντάς το πολιτικά, “Εγώ ανεξαρτήτως των πράξεών μου, είμαι αριστερός”.

Ακούγεστε πολύ απογοητευμένος…

«Η απογοήτευση για μένα ήρθε πιο νωρίς, τους τελευταίους μήνες που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση. Κι άρχισε να εκτροχιάζεται. Να μιλάει χυδαία γλώσσα, να μιλάει για Γερμανοτσολιάδες και να μουτζώνει τις παρελάσεις, τις οποίες μετά από έναν χρόνο τις έκανε εν χοροίς και οργάνοις, πρωτοστατούσης της Ρένας Δούρου, αλά μπρατσέτα με τον κύριο Καμμένο. Μόνον αρνιά που δεν σούβλισαν. Αλήθεια τι έγινε η κυρία Ρένα Δούρου που είχε ένα σχέδιο δικό της για τα σκουπίδια; Δεν τη βλέπω να εμφανίζεται πολύ. Ηταν πρωτομάρτυρας, αλλά τώρα είναι πρωτοεξαφανισθείσα. Μήπως για να επανέλθει δριμύτερη;».

Από το ζήτημα με τις τηλεοπτικές άδειες, τα κανάλια και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εφημερίδες, διαβλέπετε μια διάθεση λογοκρισίας;

«Υπάρχει μια γενικότερη αίσθηση λογοκρισίας. Υπήρχε και στο παρελθόν, δεν λέω, αλλά γινόταν με συστολή, και όχι σαν τη νέα ιδέα που θα διορθώσει τα πράγματα. Γινόταν εν κρυπτώ, σαν παράνομο. Κι αυτό έδινε στον κόσμο την εντύπωση του απεχθούς. Τώρα η λογοκρισία και η επέμβαση στον Τύπο έρχεται ως σωτηρία. Τώρα η σκατοδουλειά έρχεται ως επαγγελία νέων δρόμων προς την εύρεση της αληθείας. Βλέπω το χάος, δεν μπορώ να δω κάτι άλλο».

«Σε ό,τι αφορά στην τηλεόραση, έκαναν ό,τι έκαναν με τις άδειες, και τώρα κάνουν σαν να μην έγινε. Υστερα με τον ΔΟΛ, από τη μια λένε ότι είναι φούσκα και από την άλλη ότι “δεν είναι” και μάλιστα “θα μπει κι ένας δικός μας άνθρωπος”… Δεν κρατιόταν ο Μουλόπουλος, δεν έβλεπε την ώρα να τρέξει στον ΔΟΛ να δει τους παλιούς του φίλους. Εκείνο που θέλει ο ΔΟΛ δεν είναι διευθυντή, αλλά επενδυτές. Δημοσιογράφους έχει. Τι τον θέλει τον Μουλόπουλο;»

Η Κεντροαριστερά θα μπορούσε να είναι λύση; Η συζήτηση ή και συμπόρευση για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι…

«Η Κεντροαριστερά είναι σαν ξαναζεσταμένο πιλάφι. Δεν υπάρχει ορμή. Δεν νομίζω ότι φταίνε τα πρόσωπα. Και οι ίδιοι προσπαθούν να αναστήσουν κάτι. Οταν είδα και τον Γιώργο Παπανδρέου να επανέρχεται ως σωτήρας, με όλο αυτό το ύφος. Γιατί θα φέρει δύο ψήφους, αλλά θα διώξει τρεις. Όσο για το Ποτάμι, έγινε παραπόταμος. Εχω την εντύπωση ότι στην αρχή είδαν τον Θεοδωράκη σαν αντίβαρο του Τσίπρα. Αλλά δεν είχε έναν κομματικό μηχανισμό να τον υποστηρίζει, όπως είχε ο Τσίπρας. Και δεύτερον δεν νομίζω ότι έχει και τα ίδια προτερήματα. Ο Τσίπρας ήταν επηρμένος, η σεμνότητα δεν έχει μεγάλη πέραση. Δεν είναι εύκολο πράγμα να είσαι αρχηγός, ακόμα και κακός. Θέλει ειδικά ταλέντα».

Πιστεύετε στις ικανότητες του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας;

«Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν τον αφήσουν, μπορεί να είναι κάτι αισιόδοξο. Δεν ξέρω όμως πόσο καμμένη θα την βρει τη γη ο Μητσοτάκης και τι θα μπορεί να κάνει. Δεν ξέρω αν θα τον αφήσουν μέσα στο κόμμα. Παρατηρώ ότι έχουμε γίνει όλοι αυτολογοκρινόμενοι. Εχουν αλλάξει τόσα πολλά. Ολοι ξέρουμε ότι ο μόνος που αρθρώνει λόγο στη Βουλή είναι ο Βενιζέλος. Δεν τολμάει να το πει κανείς -έχει ήδη γίνει από τον Τύπο ένα μίασμα. Υπάρχουν κι άλλοι, δύο-τρεις, αλλά τους έχουν εξοβελίσει».