Δημόσια Ναυτική Εκπαίδευση: Ο μεγάλος ασθενής

Από τον καιρό των ΔΣΕΝ στις σημερινές ΑΕΝ πολλά έχουν αλλάξει, δυστυχώς όμως, προς το χειρότερο.

Στις τελευταίες δεκαετίες η ποιοτική πορεία της δημόσιας ναυτικής παιδείας, ακολουθεί συστηματικά κατεύθυνση εκ διαμέτρου αντίθετη από την εξελικτική πορεία της ναυτικής τεχνολογίας, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τα σύγχρονα πλωτά μεγαθήρια στα οποία καλούνται να υπηρετήσουν και να διαχειριστούν οι απόφοιτοι των ναυτικών σχολών, Πλοιάρχων και Μηχανικών, της χώρας.

Παρά τις μεγαλόστομες υποσχέσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας του

Υπουργείου Ναυτιλίας και των εφοπλιστών, για τον εκσυγχρονισμό του ναυτικού εκπαιδευτικού συστήματος και για πολιτικές προσέλευσης των νεοελλήνων στο Εμπορικό μας Ναυτικό, στην ουσία αυτό που επιτελείται είναι εντελώς το αντίθετο. Οι σχολές υποβαθμίζονται ακαδημαϊκά και ποιοτικά.

Που θα πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια;

Πρώτα απ΄όλα στο γεγονός ότι και οι δύο προαναφερόμενοι φορείς αρνούνται πεισματικά να αναβαθμίσουν τις παραγωγικές σχολές αξιωματικών Ε.Ν και να τις κατατάξουν ουσιαστικά στην τριτοβάθμια πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε ένα πλαίσιο λειτουργίας αντίστοιχο των ανώτατων παραγωγικών στρατιωτικών  σχολών.

Το «ουσιαστικά» αναφέρεται στη διδακτέα ύλη, στο εκπαιδευτικό προσωπικό, στις υποδομές και στα ίσα δικαιώματα με φοιτητές άλλων πανεπιστημιακών σχολών τόσον του εσωτερικού όσον και του εξωτερικού, καθώς και στα επαγγελματικά δικαιώματα τα οποία παρέχει στους αποφοίτους το πτυχίο τους, έστω και με κάποια ρήτρα χρονική ως προς τη χρήση τους στη στεριά.

Σημασία έχει όμως η δυναμική του «τίτλου» ως προς το επίπεδο των παρεχόμενων γνώσεων για την απόκτησή σου.

Αυτά ισχύουν επί παραδείγματι για τη Ναυτική Ακαδημία της γειτονικής Βάρνας, όπου εκπαιδεύονται παράλληλα οι αξιωματικοί τόσο για το Εμπορικό όσο και για το Πολεμικό Ναυτικό. Ισχύουν για τις σχολές ναυτικής κατεύθυνσης που λειτουργούν στην Κύπρο. Ισχύουν σε όλες τις χώρες του κόσμου, οι οποίες διαθέτουν στοιχειώδη εμπορική ναυτιλία και δεν ισχύουν για τη χώρα μας που «καμαρώνει» για την πρώτη Ελληνόκτητη Ναυτιλία του κόσμου.

Εμπόδιο στην αναβάθμιση και τη σωστή λειτουργία των σχολών είναι η πολύ μεγάλη δυσκολία έως και αδυναμία, εξασφάλισης εκπαιδευτικού προσωπικού, επιστημονικού και ναυτικού.

Η αιτία είναι προφανής και έχει δύο σκέλη. Το ένα είναι η μεγάλη διασπορά των σχολών ανά την επικράτεια και το δεύτερο η αδιαφορία προσέλευσης λόγω ευτελισμού των αμοιβών.

 Πόσοι είναι αυτοί που θα δηλώσουν το ενδιαφέρον τους ώστε να προσληφθούν για να διδάξουν σαν μόνιμοι καθηγητές στη σχολή πλοιάρχων στις Οινούσσες για παράδειγμα ή στη Κεφαλονιά, στα Χανιά ή στην  Κάρπαθο λαμβάνοντας πενταροδεκάρες ως αμοιβή?

Μπορεί η αποκέντρωση να ωφελεί τις τοπικές κοινωνίες για λόγους διαφήμισης και κατανάλωσης, υποβαθμίζει όμως έτι περισσότερο το ήδη υποβαθμισμένο επίπεδο της πολύπαθους ναυτικής μας εκπαίδευσης.

Έτσι λοιπόν οι σχολές αναγκάζονται να προσφύγουν σε προσλήψεις ωρομίσθιου εκπαιδευτικού προσωπικού από προσφερόμενους συνταξιούχους ναυτικούς, που δεν γνωρίζω κατά πόσον διαθέτουν την ικανότητα για να διδάξουν.

Είναι όμως λύση ανάγκης καθόσον με τους μισθούς πείνας που προσφέρονται είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατο να βρεθούν καταξιωμένοι επιστήμονες εκπαιδευτικοί και ναυτοδιδάσκαλοι με κύρος και τυπικά προσόντα ανάλογα προς αυτά που απαιτούν σχολές που θέλουν να ανήκουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Προσωπικά πιστεύω στο παλιό μοντέλο των σχολών, αυτό του στρατιωτικού χαρακτήρα, της εσωτερικής διαμονής των σπουδαστών και της υποχρεωτικής χρήσης της στολής και πάντα υπό την αιγίδα του ΥΕΝ.

Όσο για τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό, εφόσον δικοί μας αξιωματικοί, λόγω των χαμηλών αμοιβών δεν προσφέρονται, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς του πολεμικού Ναυτικού, εν ενεργεία και αποστρατεία, οι οποίοι έχουν υψηλότατη θεωρητική κατάρτιση αφού οι περισσότεροι εξ αυτών διαθέτουν διακρίσεις master και διδακτορικά διπλώματα.

Πιστεύω γενικότερα, στο παλαιό μοντέλο των ΔΣΕΝ, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των ημερών.

Σε ένα μοντέλο, συνισταμένη των Kings Point (New York-USA), Southampton maritime academy (GB) και Marine Academy of Varna.

Και φυσικά λειτουργία δύο, τριών μεγάλων ναυτικών σχολών στα κέντρα, αντί των δεκάδων που (υπό) λειτουργούν  διάσπαρτες σε όλη τη Χώρα.

Πολλά θα μπορούσαν να αναφερθούν, το θέμα είναι όμως λίγο-πολύ γνωστό και διαχρονικά πολυσυζητημένο.

Κοινή διαπίστωση όμως, είμαι απόλυτα σίγουρος, θα είναι η πλήρης αδιαφορία που επιδεικνύεται τόσο από την πλευρά των πλοιοκτητών, που έχουν γεμίσει τα πλοία τους με αλλοδαπούς, όσον και από την πλευρά των κυβερνώντων  οι οποίοι διαχρονικά, είτε από στεριανή νοοτροπία είτε από άγνοια είτε γιατί λειτουργούν ώς δεκανίκι των εφοπλιστών, έχουν γυρίσει την πλάτη στον Έλληνα ναυτικό.

Μιχάλης Τριανταφύλλου, Α’ μηχανικός Ε. Ν

The post Δημόσια Ναυτική Εκπαίδευση: Ο μεγάλος ασθενής appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.