Δ. Αβραμόπουλος: Ο νέος επίτροπος της χώρας στην ΕΕ επιστρέφει εκεί από όπου ξεκίνησε

Η πορεία του από το διπλωματικό σώμα στο Δήμο Αθηναίων, η ανάδειξή του σε κορυφαίο στέλεχος της Ν.Δ. και η ικανότητά του να μένει αλώβητος στις δύσκολες στιγμές.

Η μετακόμιση του Δημήτρη Αβραμόπουλου στις Βρυξέλλες, στα μέσα Οκτωβρίου, δεν θα είναι για τον ίδιο μία επώδυνη αλλαγή. Εξάλλου, ήδη από την εποχή που ήταν διπλωμάτης, γνώριζε καλά τη βελγική πρωτεύουσα και έχει βρεθεί στις Βρυξέλλες άπειρες φορές και με όλες τις ιδιότητες που μπορεί να φανταστεί κανείς: ως φοιτητής, ως διπλωμάτης, ως υπουργός. Αλλωστε, τα νέα καθήκοντα που αναλαμβάνει, ως επίτροπος της Ελλάδας στην Ε.Ε., αποδεικνύουν, αν μη τι άλλο, ότι ο Αρκάς πολιτικός δεν ξέρει απλώς να επιβιώνει σε ένα κακοτράχαλο και ανατρεπτικό πολιτικό σκηνικό. Καταφέρνει, ταυτόχρονα, να βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή και να παίζει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Η επιλογή του Δημήτρη Αβραμόπουλου για τη θέση που τώρα κατέχει η Μαρία Δαμανάκη ήταν ένας άσος που ο πρωθυπουργός τράβηξε από το μανίκι του την τελευταία στιγμή. Βεβαίως, όσοι ξέρουν καλά τι διημείφθη μεταξύ Σαμαρά και Αβραμόπουλου γνωρίζουν ότι οι σχετικές διερευνητικές κουβέντες είχαν γίνει αρκετά νωρίτερα, αλλά δεν είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε ο υπουργός Αμυνας να συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των «μνηστήρων» της επίζηλης ευρωπαϊκής θέσης.

«Προφίλ Αβραμόπουλου»

Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού ως τώρα ο Δημήτρης Αβραμόπουλος έχει προστατέψει με τέτοιον τρόπο το πολιτικό προφίλ του ώστε ουδείς να μπορεί να του χρεώσει πως υπήρξε «μνηστήρας» για κάτι που δεν κέρδισε. Είτε έμπαινε στη μάχη όταν ήξερε ότι είναι το φαβορί είτε αποσυρόταν… γρήγορα. Με εξαίρεση, φυσικά, τη μάχη για τη δημαρχία της Αθήνας, το 1994. Τότε, ο Αβραμόπουλος ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ και κανείς δεν πίστευε ότι θα κέρδιζε τον Θόδωρο Πάγκαλο, ήδη κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, η έμφυτη επικοινωνία του έμπειρου διπλωμάτη με τους πολίτες, η «θεληματική» φυσιογνωμία του και η περίφημη φράση «κύριος τίποτα», που αλαζονικά εκσφενδόνισε εναντίον του ο Θόδωρος Πάγκαλος, τον οδήγησαν στο Δημαρχιακό Μέγαρο του πρώτου δήμου της χώρας.
Εκτοτε, κατέστη σαφές ότι η εξωτερική εικόνα και το προφίλ του είναι το άπαν σύμπαν για το σημερινό υπουργό Εθνικής Αμυνας και μέλλοντα επίτροπο. Πάντα ατσαλάκωτος, εμπνέοντας αίσθηση μεγαλείου και πρωταγωνιστώντας σε φαραωνικές τελετές που προκαλούσαν αμφιλεγόμενα σχόλια, ο Αβραμόπουλος έγινε ο υπ’ αριθμόν 1 φωτογενής πολιτικός, που όλα τα κανάλια ήθελαν να έχουν στα πάνελ τους και όλες οι εφημερίδες στις σελίδες τους. Ο ίδιος, βεβαίως, πάντα πρόσεχε την υπερέκθεση. Εξ ου και παραμένει στην πρώτη γραμμή της πολιτικής για περισσότερα από 20 χρόνια χωρίς να έχει «καεί» από την υπερέκθεση.

Η… απελπισία του Εβερτ

Κατά ειρωνεία της τύχης, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν ένας άσημος διπλωμάτης καριέρας, όταν η Ντόρα Μπακογιάννη, ακολουθώντας τη συμβουλή μίας στενής φίλης της, εισηγήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 να αναλάβει τη θέση του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών και τα καθήκοντα του διευθυντή του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ευθύς εξαρχής, ο Αβραμόπουλος έδειξε την έμφυτη άνεση που είχε με τα μίντια, τις φωτογραφίες και την επαφή με τον Τύπο. Στη συνέχεια, αφού είχε αρχίσει, ως εκπρόσωπος του ΥΠΕΞ, να ξεπερνά το πρόβλημα αναγνωρισιμότητας, στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1993 εξελέγη βουλευτής στην Α’ Αθηνών και ένα χρόνο αργότερα είδε το όνομά του να «παίζει» για το Δήμο της Αθήνας. Ωστόσο, όσοι συνομιλούσαν αυτό τον καιρό με τον τότε πρόεδρο της Ν.Δ., Μιλτιάδη Εβερτ, ήξεραν ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. δεν ήθελε να δώσει το χρίσμα στον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Προτιμούσε μια πιο «βαριά» πολιτική υποψηφιότητα. Ωστόσο, ο Αρκάς το κέρδισε με το σπαθί του, αφού σε όλες τις κρυφές δημοσκοπήσεις που είχε διεξαγάγει τότε η Ν.Δ., ο Αβραμόπουλος έβγαινε πρώτος με διαφορά στο ερώτημα «ποιο στέλεχος της Ν.Δ. θα προτιμούσατε να είναι υποψήφιος για το Δήμο Αθηναίων;». Ο αείμνηστος Εβερτ υποτάχθηκε στη θέληση του «γαλάζιου» λαού και δεν έχασε. Ο Αβραμόπουλος μπήκε στη μάχη ως το απόλυτο αουτσάιντερ και κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση, έχοντας ανατρέψει τους πολιτικούς συσχετισμούς του Δήμου Αθηναίων μέσα σε μόλις 2 μήνες –σημειωτέον, μάλιστα, πως τότε δεν είχε απέναντί του μόνο τον ανθυποψήφιό του, Θόδωρο Πάγκαλο, αλλά και σύσσωμη την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου.

«Μεγαλειώδης» δήμαρχος

Τα επόμενα 8 χρόνια ήταν η περίοδος που ο Δημήτρης Αβραμόπουλος εξελίχθηκε στον απόλυτο σταρ της πολιτικής. Ως δήμαρχος Αθηναίων είχε δεχθεί ακόμη και επικρίσεις για το «μεγαλείο» που επεδείκνυε, ενώ ακόμη και σήμερα τον συνοδεύουν αρνητικά σχόλια για τα «καγκελάκια» στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, τις μεγαλοπρεπείς τελετές στο δημαρχιακό μέγαρο, τα σιντριβάνια και το μεγαλύτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στην Ευρώπη – κάτι που πολλοί αποκάλεσαν κιτς. Ωστόσο, στο ερώτημα «τι θυμάστε από το κάθε δήμαρχο στην Αθήνα;», ο Αβραμόπουλος είναι από τους ελάχιστους για τον οποίο οι Αθηναίοι έχουν να πουν κάτι. Είτε θετικό είτε αρνητικό. Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι το 1998 εξελέγη από τον πρώτο γύρο με τεράστιο ποσοστό, άνω του 50%, σπάζοντας όλα τα ως τότε ρεκόρ για τον πρώτο δήμο της χώρας.

Η ίδρυση του ΚΕΠ και η επιστροφή στη Ν.Δ.

Στο λυκόφως του 2000, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος ήταν ήδη το πιο πολυσυζητημένο πρόσωπο της πολιτικής και ουδέποτε άλλοτε ένας δήμαρχος -έστω και Αθηναίων- είχε καταφέρει να έχει το ίδιο πολιτικό εκτόπισμα με κορυφαίους υπουργούς και αρχηγούς κομμάτων. Ο δήμαρχος Αθηναίων φιγουράριζε ως o άνθρωπος που θα μπορούσε να φέρει τα πάνω κάτω στο πολιτικό στερέωμα. Εξ ου και επέλεξε να μη συστρατευθεί με τη Ν.Δ. στις εκλογές του 2000, όταν ο τότε αρχηγός του κόμματός του και μετέπειτα πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, τον είχε καλέσει στον εστιατόριο «Διόνυσος» και του είχε ζητήσει τη συνδρομή του. Οι εκλογές χάθηκαν για τη Ν.Δ., ο Αβραμόπουλος παρέμεινε στο δήμο και στη συνέχεια, θέλοντας να δοκιμάσει ξανά τις δυνάμεις του στον κεντρικό πολιτικό στίβο, ίδρυσε το «Κίνημα Ελευθέρων Πολιτών», το περίφημο ΚΕΠ, το οποίο έκλεισε το 2002, μετρώντας μόλις ένα χρόνο ζωής και χωρίς να κατέβει ποτέ σε εκλογές. Αλλωστε, η καθοδική πορεία που είχε στις δημοσκοπήσεις διέψευσε την πρόβλεψη του Δημήτρη Αβραμόπουλου πως «ο βιοϊστορικός κύκλος της Ν.Δ. έκλεισε» και, γνωρίζοντας πώς να προστατέψει το προφίλ του, αποφάσισε να κατεβάσει ρολά στο νεοσύστατο κόμμα του, πριν κατέβει σε μία εκλογική αναμέτρηση και υποστεί διασυρμό.
Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε σοφή, καθώς το 2004 ο Κώστας Καραμανλής, ήδη εν αναμονή πρωθυπουργός, τον κάλεσε πίσω στη Ν.Δ. στη λογική της «πανστρατιάς» και έτσι ο πρώην, πλέον, δήμαρχος Αθηναίων «εξιλεώθηκε» στα μάτια των ψηφοφόρων της «γαλάζιας» παράταξης. Αυτό φάνηκε με την πρωτιά του στην Α’ Αθήνας. Μία πρωτιά, πάντως, που δεν κατάφερε να επαναλάβει, αφού στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις τον πέρασαν η Ντόρα Μπακογιάννη και η Ολγα Κεφαλογιάννη.

Οι προβληματικές σχέσεις με την Ντόρα Μπακογιάννη

Οι σχέσεις του Δημήτρη Αβραμόπουλου με την Ντόρα Μπακογιάννη έχουν περάσει από χίλια κύματα. Αν και στην Ντόρα χρωστά την είσοδό του στην πολιτική -με την τοποθέτησή του στη θέση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ και στο διπλωματικό γραφείο του τότε πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη-, στη συνέχεια οι σχέσεις των δύο κορυφαίων πολιτικών δεν εξελίχθηκαν ευθύγραμμα.
Η Ντόρα Μπακογιάννη τον διαδέχθηκε στον Δήμο Αθηναίων και δεν δίστασε να αφήσει αιχμές για όσα… βρήκε. Στη συνέχεια και οι δύο συνυπήρξαν ως υπουργοί στις κυβερνήσεις Καραμανλή, αλλά πλέον οι μεταξύ τους σχέσεις ήταν αυτό που λέμε «ούτε κρύο ούτε ζέστη».
Ο Αβραμόπουλος, πάντως, ως τώρα έχει βρεθεί δύο φορές στο δρόμο της βουλευτού Επικρατείας της Ν.Δ. Η πρώτη ήταν τον Νοέμβριο του 2009, όταν πρότεινε να εκλεγεί ο διάδοχος του Κώστα Καραμανλή από τη βάση του κόμματος και άλλαξε εντελώς τη ροή της ιστορίας της Ν.Δ. Μάλιστα, ο ίδιος -είπαμε, ξέρει να προστατεύει το προφίλ του- φρόντισε να αποσύρει νωρίς τη δική του υποψηφιότητα και να συμμαχήσει με τον Αντώνη Σαμαρά, χαρίζοντας τη νίκη στον σημερινό πρωθυπουργό.
Η δεύτερη φορά που η Ντόρα Μπακογιάννη «σκόνταψε» στον υπουργό Εθνικής Αμυνας ήταν πριν από μία εβδομάδα, όταν ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να διορίσει τον Αρκά ως επίτροπο της Ελλάδας στην Ε.Ε. Ως γνωστόν, η πρώην υπουργός Εξωτερικών ενδιαφερόταν σφόδρα γι’ αυτή τη θέση, αλλά ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχαν διαφορετική άποψη.

Η νέα πρόκληση

Κατά τη διάρκεια της πολιτικής σταδιοδρομίας του, κατάφερε να κάνει τόσα όσα συνήθως δεν κάνουν όσοι δεν προέρχονται από πολιτικό ή έστω αστικό «τζάκι». Βουλευτής από το 1993, δήμαρχος Αθηναίων και υπουργός σε τέσσερα υπουργεία (Τουρισμού, Υγείας, Εξωτερικών και Αμυνας) και σε τρεις κυβερνήσεις (Καραμανλή, Παπαδήμου, Σαμαρά-Βενιζέλου), ο Δημήτρης Αβραμόπουλος επιστρέφει ξανά στο Βέλγιο: εκεί όπου έκανε μεταπτυχιακό, εκεί όπου υπηρέτησε στα πρώτα χρόνια της διπλωματικής σταδιοδρομίας του ως πρόξενος της Ελλάδας στη Λιέγη.
Πολλοί έκαναν λόγο για «αποστράτευση», άλλη του καταλόγισαν προσπάθεια προστασίας του προφίλ του. Εξάλλου, ο επαρχιωτισμός στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι δομικό στοιχείο του DNA της: η Βάσω Παπανδρέου και ο Χρήστος Παπουτσής μόνο που δεν… έκλαιγαν όταν εστάλησαν στο Μέγαρο Μπερλεμόν ως επίτροποι, ενώ ακόμη ελάχιστοι ξέρουν ότι ένας επίτροπος είναι, επί της ουσίας, «υπουργός της Ευρωπαϊκής Ενωσης».
Κατά συνέπεια, ενόσω ο ταλαντούχος κύριος Αβραμόπουλος ετοιμάζει τις βαλίτσες του για τις Βρυξέλλες, έχει πλέον να δώσει άλλη μία μεγάλη μάχη: να αποδείξει ότι το να είσαι επίτροπος στις Βρυξέλλες δεν είναι ο προθάλαμος της πολιτικής συνταξιοδότησης, αλλά το σκαλοπάτι για ακόμη μεγαλύτερα -και διεθνή, ενδεχομένως- αξιώματα.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
[email protected]

Δημοσιεύεται στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής