Υποβρύχια Τ-124: Ιστορίες ραγιαδισμού και αποικιοκρατίας

Tweet

Της Χρύσας Σταυρίδη

Αναμφίβολα οι συμβάσεις, οι μίζες, οι νόμοι και όλα όσα συνδέονται με την περιβόητη παραγγελία των γερμανικών υποβρυ­χίων κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία των αμέτρητων γνωστών και άγνωστων σκανδάλων του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού. Με τα «υποβρύχια που γέρνουν» άλλωστε, είναι στενά δεμένη και η τύχη των μεγαλύτερων ναυπηγείων της χώρας και των 1200 εργατών τους, που όπως όλα δείχνουν έχουν ήδη προστεθεί στις ατελείωτες λίστες των ανέργων της χώρας.

Η ιστορία ξεκινάει το 2000, όταν με προκλητικά ύποπτο τρόπο ο Τσο­χατζόπουλος, ως υπουργός Άμυνας της κυβέρνησης Σημίτη, υπογράφει με τη γερμανική HDW συμβάσεις παραγγελίας τριών (με την προαίρεση για ένα ακόμη) υποβρυχίων. Στις αρχικές συμβάσεις που έγιναν στα πλαίσια του εξοπλιστικού προγράμματος «Αρχιμήδης» δεν υπήρχε πουθενά μια σαφής αναφορά στο κόστος (!) των υποβρυχίων. Τα συγκεκριμένα υποβρύχια άλλωστε, στη πραγματικότητα δεν ήταν παρά σχέδια στα χαρτιά, αφού δεν είχαν κατασκευαστεί ποτέ ούτε υπήρχε κάποιο μοντέλο τους. Έτσι η τότε κυβέρνηση Σημίτη υπέγραψε στο όνομα του ελληνικού λαού, που θα πλήρωνε «το μάρμαρο», μια συμφωνία που έδινε τη δυνατότητα στους Γερμανούς να πει­ραματιστούν στην κατασκευή του νέου τους μοντέλου και να ορίσουν τις οικονομικές τους απαιτήσεις κατά πώς αυτοί ήθελαν. Ακόμη και αν το θέμα έκλεινε εδώ μιλάμε για σκάνδαλο ολκής, αφού ούτε στην αγορά αυτοκινήτων δεν υπάρχει «πελάτης» που χωρίς να δει το μοντέλο το αγοράζει… με την υπόσχεση ότι θα το έχει σε πέντε χρόνια. Για την ιστορία επισημαίνουμε ότι την ίδια περίοδο υπήρχε πλήθος προσφορών, μεταξύ των οποίων και μια της σουηδικής πολεμικής βιομηχανίας για δοκιμασμένα ετοιμοπόλεμα αντίστοιχα συμβατικά υποβρύχια με κόστος 197 εκ. ευρώ το ένα. Χωρίς όμως χρονοβόρους δια­γωνισμούς και «γραφειοκρατικά κω­λύματα», εγκαινιάζοντας από τότε διαδικασίες Fast Track, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέλεξε την υπόσχεση των γερμανικών υποβρυχίων Τype-214, τα οποία στην πραγματικότητα ακόμη δεν έχουν παραχθεί. Οι ελληνικές κυβερνήσεις 13 χρόνια μετά, έχοντας μπουκώσει το γερμανικό κεφάλαιο με 2,3 δις ευρώ του ελληνικού λαού, έχουν παραλάβει ένα υποβρύχιο που γέρνει και μένει να «βρεθεί» μια χειρότερη «μπανανία» να πουληθεί για παλιοσίδερα. Δις ευρώ και για τρία παλιά υποβρύχια ! Δυο χρόνια αργότερα (2002), μια ακόμη εξωφρενική σύμβαση υπογράφεται από τον Τσοχατζόπουλο στα πλαίσια του προγράμματος «Ποσειδών II». Και αυτήν τη φορά η συμφωνία που συνάπτεται πάντα με τη HDW, αποτελεί μνημείο υποτέλειας, μίζας και ασυδοσίας. Η σύμβαση προέβλεπε τον εκσυγχρονισμό τριών παλιών υποβρυχίων τύπου Τ-209 με προϋπολογισμό 1,5 δις ευρώ, εκ των οποίων τα 117 εκ ευρώ προορίζονταν για τα ανταλλακτικά τους. Όταν δηλαδή στην αγορά πωλούνταν τελευταίας γενιάς συμβατικά υποβρύχια με 197 εκ ευρώ , η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε την ανα­κατασκευή τριών υποβρυχίων παρω­χημένης τεχνολογίας με 1,5 δις ευρώ . Κι όμως η ιστορία δεν τελειώνει εδώ, αφού η συνέχεια αποδείχθηκε πολύ πιο εξευτελιστική σε σχέση με αυτά που προέβλεπαν ακόμη και αυτές οι αρχικές συμβάσεις. Ακόμα πιο αποκαλυπτική η συνέχεια.Τα χρόνια που ακολουθούν το ελληνικό δημόσιο πληρώνει κανονικά τις δόσεις και για τις δυο συμβάσεις χωρίς να παραλαμβάνει τίποτα. Στο υπουργείο άμυνας διαδέχονται τον Τσοχατζόπουλο, ο Παπαντωνίου (ΠΑΣΟΚ) και οι Σπηλιωτόπουλος και Μεϊμαράκης (ΝΔ) χωρίς καμία κυβέρνηση να μπαίνει στη διαδικασία καταγγελίας δυο συμβάσεων για τις οποίες το μόνο που κάνει η γερμανική εταιρία είναι να εισπράττει χρήματα. Δεν ενεργοποιούν ούτε τις ρήτρες καθυστέρησης για έργα που έχουν βγει εκτός προθεσμίας για 5 και πλέον χρόνια. Ακόμη και όταν το 2009 εμφανίζεται το πρώτο Τ-214, το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», το οποίο αντιμ­τωπίζει προβλήματα πλεύσης, η ελληνική πλευρά δεν καταγγέλλει τη σύμβαση. Μόνο το Μάη του 2009, κάτω από το θόρυβο των αποκαλύψεων, ο αρχηγός του ΓΕΝ Καραμαλίκης δηλώνει ότι το πολεμικό ναυτικό δεν παραλαμβάνει το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ», αλλά ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης της ΝΔ ανανεώνει τη συμφωνία παραγγελίας των άλλων τριών υποβρυχίων Τ-214 και προαναγγέλλει την παραγγελία ενός ακόμη στη θέση του «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ». Όσον αφορά τη σύμβαση εκσυγχρονισμού των Τ-209, μέχρι το Μάη του 2009 είχαν καταβληθεί στην εταιρία 750 εκ. ευρώ, χωρίς και πάλι να έχει παραληφθεί κανένα υποβρύχιο από το πολεμικό ναυτικό. Και σε αυτή την περίπτωση μέσω του ΓΕΝ η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι θα παραλάβει το ένα από τα τρία (που ακόμη δεν είχε δοκιμαστεί) και ότι στη θέση των άλλων δυο, θα παραγγείλει δυο καινούρια… παλαιού τύπου Τ-209 υπο­βρύχια, τροποποιώντας τις αρχικές συμβάσεις και απαλλάσσοντας τη γερ­μανική πολυεθνική από τις υποχρεώσεις (οικονομικές και άλλες) που προέκυπταν από αυτές. Και σε αυτή την περίπτωση, οι λακέδες των ελληνικών κυβερνήσεων, κάτω από τις πιέσεις των ξένων αφεντικών τους, σε επίδειξη ακραίας δουλοφροσύνης δε δίστασαν να παραγγείλουν πα­ρωχημένες σαβούρες από το γερμανικό κολοσσό που θα χρυσοπλήρωνε βέβαια ο ελληνικός λαός. Στα χρόνια του νεοαποικιοκρατικού ελέγχου ! Τον Οκτώβριο του 2009 το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές και στο υπουργείο Άμυνας τοποθετείται ο Βενιζέλος. Η ιστορία των δύο αμαρτωλών συμβάσεων ξαναβγαίνει στον αφρό με την ανακοίνωση της ThyssenKrupp (η οποία έχει αγοράσει τη HDW και μαζί το 50% των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά που αυτή κατείχε) να αποχωρήσει από τα Ναυπηγεία και να διακόψει τις συμβάσεις της HDW. Το Μάη του 2010 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ οδηγεί την Ελλάδα στη μέγκενη των μνημονίων και παραδίδει τη χώρα στην απόλυτη ασυδοσία και τις αδηφάγες ορέξεις των ξένων πολυεθνικών. Στο όνομα της διάσωσης των ναυπηγείων ο Βενιζέλος καταθέτει νόμο στη Βουλή, με βάση τον οποίο το 75% των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά πωλούνται σε μια εταιρία με έδρα τη Βυρηττό πίσω από την οποία βρίσκονται και πάλι γερμανικά συμφέροντα. Ο ίδιος νόμος προβλέπει την ολοκλήρωση της κατασκευής δύο υποβρυχίων Τ-214 από τα Ναυπηγεία και τελικά την ανακατασκευή του ενός από τα παλιά Τ-209 για τα οποία όμως έχουν αγοραστεί τα ανταλλακτικά που προβλέπονταν και για τα άλλα δυο. Αυτό όμως που ξεπερνάει κάθε όριο είναι το γεγονός, ότι ο Βενιζέλος με αυτόν το νόμο παρέλαβε τελικά το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» που προηγούμενα είχε απορριφθεί ως ακατάλληλο! Απάλλαξε ακόμη τη γερμανική πολυεθνική, αλλά και την εταιρία που τη διαδέχθηκε στην ιδιοκτησία των Ναυπηγείων και στην ολοκλήρωση των συμβάσεων, από κάθε οικονομική υποχρέωση που προέκυπτε από τις ρήτρες προς το ελληνικό δημόσιο. Απάλλαξε τελικά από τις ρήτρες στις νέες συμβάσεις, τη νέα εταιρία ιδιοκτησίας Σάφα και έτσι μπορεί να παραδώσει τα υποβρύχια Τ-214 όποτε αυτή θέλει!Η εν λόγω εταιρία με μετοχικό κεφάλαιο 26000 ₠ η οποία ξαφνικά έγινε ιδιοκτήτης των μεγαλύτερων ναυπηγείων της χώρας και κάτοχος των ληστρικών συμβάσεων, έχει παγώσει τώρα την κατασκευή των υποβρυχίων επειδή το ελληνικό δημόσιο δεν καταβάλει με συνέπεια τις δόσεις (!) που προκύπτουν από τις νέες συμβάσεις. Μάλιστα ο νέος ιδιοκτήτης, με δικηγόρο τον Βγενόπουλο (!) της Marfin, έκανε προσφυγή στο Διεθνές Εμπορικό Δικαστήριο για τη μη έγκαιρη καταβολή των δόσεων! Έτσι τα Ναυπηγεία που βάσει σχετικού νόμου του 2010 δε μπορούν να συνάψουν καμία άλλη εμπορική συμφωνία για 15 χρόνια, οδηγούνται σε μαρασμό και στην οριστική διάλυση και οι εργαζόμενοι στο δρόμο. Αυτή είναι η ιστορία των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Μια ιστορία σύγχρονης αποικιοκρατίας, μια ιστορία υποτέλειας και εξευτελιστικής ξενο­δουλείας. Αυτοί είναι οι ξένοι «εταίροι» που σύμφωνα με τους ντόπιους εθνοσωτήρες της πολιτικής των μνημονίων και της υποδούλωσης, ενδιαφέρονται για τη σωτηρία της Ελλάδας.Όλοι μαζί συνεργάστηκαν για να στραγγίξουν 2,5 δις ευρώ από το ελληνικό δημόσιο προκειμένου να αποκτηθεί ένα υποβρύχιο που γέρνει και η υπόσχεση τριών ακόμη υποβρυχίων που ακόμη και αν υπάρξουν ποτέ, όλα μαζί δε θα είναι τίποτε άλλο παρά μερικοί τόνοι παλιοσίδερα. Το θέατρο της διαφάνειας των ντόπιων λακέδων Το 2010 ο Σαμαράς, στην αντιπολίτευση τότε, κατήγγειλε τον Βενιζέλο και τη κυβέρνηση Παπανδρέου για το σκάνδαλο των υποβρυχίων και των ναυπηγείων. Σήμερα, προστατεύοντας τον βλοσυρό νάρκισσο και αλαζόνα αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του Βενιζέλο, καταψηφίζει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα υποβρύχια, θέλοντας να συγκαλύψει τις ευθύνες όλων των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ που προηγήθηκαν αλλά και της τελευταίας, εξαιρετικά ασταθούς συγκυβέρνησής του. Έτσι από όλη αυτή τη βρώμικη ιστορία, μόνο ο Τσο­χατζόπουλος έχει βρεθεί στο ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου. Η φανερή και αγωνιώδης προσπάθεια της κυρίαρχης προπαγάνδας να παρουσιάσει το σκάν­δαλο των υποβρυχίων ως υπόθεση κάποιων σκάρτων χαρακτήρων και να αναβαπτίσει τις σάπιες κομματικές ε­φεδρείες της μέσα από τις δίκες παρωδία δυο τριών κυβερνητικών στελεχών, είναι καταδικασμένη να υποκύψει στην πραγματικότητα. Με το σκάνδαλο των υποβρυχίων εμπλέκονται οι κυβερνήσεις, οι πρω­θυπουργοί, οι υπουργοί και οι βουλευτές 13 χρόνων. Το σκάνδαλο των υποβρυχίων δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ζοφερή εικόνα της εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας και της υπόδουλης πολιτικής των διαχειριστών του αστικού συστήματος. Μιας εικόνας που σε συνθήκες επιτροπείας και νεοαποικιακού ελέγχου θα γίνεται όλο και πιο αποκρουστική, που οι ξένοι δυνάστες συνεχώς θα αποθρασύνονται και που ο ρόλος των ντόπιων υποτακτικών τους όλο και πιο πολύ θα αποκαλύπτεται, απαιτώντας όλο και συχνότερα Ιφιγένειες στο βωμό του υποτιθέμενου εξαγνισμού τους. Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Λαικός Δρόμος, www.m-lkke.gr Tags: υποβρύχιαΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣΧρύσα Σταυρίδη Tweet Share on

View the discussion thread.