Το ζεστό ψωμί που ταΐζονται τα όνειρα είναι οι αγώνες

Tweet Κατηγορία: Ανακοινώσεις

www.paremvasis.gr                                                                                                                                     

Σάββατο, 1 Δεκεμβρίου 2012

Κι ήταν ένα χαμόγελο στον αέρα!

Αντιφεγγίζοντας από στόμα σε στόμα

ετούτο το χαμόγελο του αγωνιστή,

ετούτο το χαμόγελο του κόσμου.

Το ζεστό ψωμί που ταΐζονται τα όνειρα είναι οι αγώνες.

«Δεν

πρόκειται να καθίσω σπίτι μου και να βλέπω από την τηλεόραση αυτούς που μας οδηγούν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση. Θα συνεχίσω με όλες μου τις δυνάμεις να αγωνίζομαι».

 Οι τελευταίες φράσεις του συντρόφου μας δασκάλου Θ. Αγαπητού φωτίζουν τους συλλογικούς αγώνες του εκπαιδευτικού και εργατικού κινήματος. Την Τετάρτη 28-11-12 στις 8.30 το βράδυ μετά από επτά ώρες ακροαματική διαδικασία το δικαστήριο αθώωσε τους τρεις κατηγορουμένους. Ο δάσκαλος Θ. Αγαπητός και οι συνάδελφοι της Π.Ο.Ε.–Ο.Τ.Α. Σ. Αρβανίτης και Θ. Κυριατζόπουλος αθωώθηκαν για όλες τις κατηγορίες.

Την ίδια μέρα στην είσοδο του δικαστηρίου εκατοντάδες συγκεντρωμένοι δάσκαλοι, καθηγητές, εργαζόμενοι στους δήμους, φοιτητές και πολιτικές συλλογικότητες δονούσαν το δικαστικό μέγαρο με το σύνθημα  ΑΓΩΝΑΣ - ΡΗΞΗ - ΑΝΑΤΡΟΠΗ, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ. Ένωσαν τις φωνές τους μαζί με τις χιλιάδες φωνές από την Ελλάδα και το εξωτερικό, τα σωματεία και τους πολίτες που συμπαραστάθηκαν με κάθε τρόπο, ψηφίσματα, υπογραφές, συγκεντρώσεις, μοτοπορείες.

Την ίδια μέρα οι σκηνές τρομοκρατίας και κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού κατά τα πρότυπα των στρατιωτικών δικαστηρίων επαναλήφθηκαν. Εξονυχιστικοί έλεγχοι, παρεμπόδιση των μαρτύρων και των δικηγόρων να εισέλθουν στο κτίριο. Αποκορύφωμα ήταν να παραταχθούν δυνάμεις καταστολής με ασπίδες, κράνη και γκλομπς στην πόρτα της αίθουσας που γινόταν η δίκη. Μέσα στην αίθουσα οι ένστολοι και οι ασφαλίτες αποτύπωναν την κατεύθυνση της συγκυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ: κρατική βία και καταστολή απέναντι σε κάθε φωνή που διεκδικεί το δικαίωμα στην εργασία, στην εκπαίδευση, στην πρόνοια.

Όλοι ήσαν εκεί. Συνάδελφοι της μαχόμενης εκπαίδευσης, εκπρόσωποι ομοσπονδιών, πανεπιστημιακοί, φορείς της πόλης, εκπρόσωποι κομμάτων. Όλοι στο πλευρό των συναδέλφων για να βροντοφωνάξουν ότι το δίκιο του αγώνα δε δικάζεται. Σ΄ αυτή τη μάχη της συλλογικότητας η ομοσπονδία μας αρκέστηκε σ’ ένα χλιαρό ψήφισμα που δεν κατήγγειλε την γκανγκστερικού τύπου απαγωγή του Θ. Αγαπητού. Δεν κατήγγειλε την ποινικοποίηση των αγώνων και τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για τη δίωξη. Επέλεξε να αφήσει για  άλλη μια φορά στην ιστορία του κλάδου τα αποτυπώματα της υποταγής στις πολιτικές των μνημονίων, του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε. που διαλύουν τις ζωές μας. Όμως, μέσα στη αίθουσα και έξω από το κτίριο δινόταν η μάχη ενά