Σοκ και χρέος

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Θύμιος Καλαμούκης

 

 

«Έχω δικαίωμα να πω την προσωπική μου άποψη- κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που υπογράψατε τα μνημόνια να περάσετε από ειδικό δικαστήριο. Αυτό σας εύχομαι και εγώ προσωπικά, παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη. Καλή σας τύχη».

Είναι η γνωστή αναφορά του

βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στάθη Παναγούλη, προχτές στην Βουλή, η οποία όπως αναμενόταν ξεσήκωσε θύελλα, διαμαρτυριών εντός Βουλής και κυρίως εντός τηλεοπτικών παραθύρων. Σοκαρισμένοι δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι κομμάτων και βουλευτές, καταδίκαζαν την «απόπειρα εμφυλίου πολέμου», ή επεσήμαναν τον συσχετισμό με την φρασεολογία της Χρυσής Αυγής.

Σίγουρα η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι να λιντσαριστούν 153 βουλευτές.Σίγουρα η λύση στο αδιέξοδο της χώρας δεν είναι να εκτελεστούν οι Υπουργοί που είναι υπεύθυνοι. Σίγουρα η λύση στην εξαθλίωση εκατομμυρίων δεν είναι να στηθούν ειδικά δικαστήρια για να δικάσουν και καταδικάσουν δεκάδες ενόχους. Και δεν είναι λύση όλα αυτά επειδή πολύ απλά, δεν λύνουν το πρόβλημα. Δεν θα μειωθεί η ανεργία, με το λιντσάρισμα, δεν θα επιστραφούν οι περικοπές, δεν θα μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης, δεν θα πάψουν τα συσσίτια, ούτε θα αναστηθούν όσοι αυτοκτόνησαν. Σίγουρα επίσης η μόνη οριστική λύση είναι ο συλλογικός, μαζικός, αποφασισμένος καλά οργανωμένος αγώνας, με κάθε μέσο, με ιδεολογικό υπόβαθρο, καθαρή στρατηγική και ευέλικτη τακτική.

Σίγουρα τέλος, αυτή η αναφορά του Σ.Παναγούλη και οι εικόνες που δημιουργεί, δεν σοκάρουν τον απλό, καθημερινό άνθρωπο, που δεν ξέρει αν θα ζει και πως θα ζει αύριο. Και δεν τον σοκάρει διότι, αυτό που είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, είναι καθημερινό θέμα στις συζητήσεις, σε πολλές παρέες ελλήνων. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, από πολλές απόψεις, η μανιασμένη εκδίκηση έχει πάρει την θέση της ψύχραιμης σκέψης, της νηφάλιας προσέγγισης. Η γενίκευση και η ισοπέδωση έχει πάρει, στα μυαλά πολλών συμπατριωτών μας,  την θέση της δυναμικής αντίδρασης και απαίτησης. Η εδώ και τώρα τιμωρία χωρίς διαδικασίες έχει παραμερίσει τον διάλογο, τα επιχειρήματα και την λογική. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Το λιντσάρισμα βουλευτών, έρχεται ως μόνη απάντηση στο λιντσάρισμα ζωών. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Η ευθύνη γι αυτή την κατρακύλα, βαραίνει αυτόν που φτιάχνει, που χτίζει μέσα του, την εκδικητική λύση, ως μοναδική απάντηση σε ότι του συμβαίνει. Βαραίνει όμως και αυτόν που οπλίζει χέρια και μυαλά. Οι κυβερνήσεις, με τις πολιτικές των τελευταίων 3 χρόνων, οι πολιτικοί που ψεύδονται, που προκαλούν, η εγωπάθεια πρώην και νυν υπουργών. Η εξαθλίωση χιλιάδων η απόγνωση και η διαπίστωση από μεγάλο μέρος του λαού, ότι πια δεν έχουν να χάσουν τίποτε άλλο, οπότε ας τολμήσουν ότι δεν θα τολμούσαν σε φυσιολογικές συνθήκες.

Η καταδίκη τέτοιων σκέψεων, πράξεων και προθέσεων είναι αυτονόητη, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Και