Επιστολή προς τους νέους διευθυντές και τις νέες διευθύντριες

Εύχομαι το έργο νέων, παλιών και παλιότερων Διευθυντών / Διευθυντριών των Σχολείων να προσθέτει πλεονεκτήματα, να πολλαπλασιάζει δυνατότητες και να αφαιρεί βαρίδια κι εμπόδια, διαιρώντας κι επιμερίζοντας καθήκοντα και δικαιώματα σε ένα Σύλλογο Διδασκόντων που Και στο δικό τους χέρι είναι να γίνει ουσιαστικός, δημοκρατικός κι αποφασιστικός , όχι ακροατήριο από τα πριν αποφάσεων κι εντολών.

Δύσκολο το έργο και δυσκολότερο στο σημερινό Σχολείο των Μνημονίων. Στο Σχολείο που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ

ΑΝΕΛ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ εξακολουθεί να ψάχνεται, να κάνει άλλα τελικά από αυτά που διακήρυσσε. Χωρίς διάλογο με τις Ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών και με τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς της Τάξης και της Πράξης. Ουσιαστικό κι όχι δήθεν. Αμφιβάλλω δε, αν ρώτησε καν τα μέλη της παράταξης που στηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ στο χώρο της εκπαίδευσης (ΕΡΑ – ΣΥΝΕΚ)

Κι αν η ηγεσία Κουράκη-Μπαλτά είχε μια κάποια δικαιολογία μιας κι είχε στενά περιθώρια Φλεβάρης – Ιούνης (προσωπικά δεν δικαιολογείται) η ηγεσία Φίλη και Γαβρόγλου δεν έχει απολύτως καμιά. Είναι αστειότητες τα περί καθαρογραφής της απόφασης του ΣΤΕ και η συζήτηση με επιτροπές Λιάκου κλπ αποτελεί αντιγραφή της χειρότερης ταχτικής του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντικαταστούσε με πλέρια συμμετοχή και ουσιαστικό διάλογο.

Διάλογο έκανε ο Υπουργός μα μόνο με τους κοντινούς του συμβούλους αναπαράγοντας τα ΠΑΣΟΚΙΚΑ ιδεώδη των διαδρόμων, των υπογείων και της καμαρίλας. Αυτοί και μόνο καθόρισαν τα κριτήρια τα οποία έδιναν μόρια «αντικειμενικά» χωρίς καμιά αιτιολόγηση. Πχ. γιατί μετράει το β΄ πτυχίο ΑΕΙ , γιατί 8 χρόνια στην Τάξη κι όχι 12 ή 15, γιατί το Διδασκαλείο να αποτελεί εφαλτήριο για θέση Διευθυντική κι όχι παιδαγωγική, γιατί η μοριοδότηση να ξεκινά μετά την μονιμοποίηση κά.

Επανέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ την κατάπτυστη συνέντευξη επιχειρώντας να χρυσώσει το χάπι μειώνοντας το Άριστα σε 8 αντί 15! Και το χειρότερο καταργώντας το Σύλλογο Διδασκόντων με ένα σώμα εκλεκτόρων στο οποίο δεν έχουν θέση οι αναπληρωτές και οι συμβασιούχοι ΕΣΠΑ! Κι όλο αυτό στο όνομα της ενίσχυσης του ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων. Το αποκορύφωμα της κοροϊδίας και της καταρράκωσης ακόμα μιας δημοκρατικής αριστερής πολιτικής.

Ακόμα πιο οδυνηρό είναι πως οι αιτιάσεις μου και η κριτική στο Διαμαντοπούλειας έμπνευσης Νομοσχέδιο είχε ως απάντηση την άλλη συνήθη πρακτική ΠΑΣΟΚ για το «εφικτό και το ανέφικτο» που γίνεται ακόμα πιο ανέφικτο όσο περισσότερο κυβερνάς!

Όσοι κι όσες ήμασταν Αριστεροί προ ΣΥΡΙΖΑ και πιστέψαμε πως μπορεί αυτό το Κόμμα να πάρει τις ιδέες και τα οράματά μας, να τα δώσει σάρκα και οστά, δεν είμαστε υποχρεωμένοι ούτε να ασπαστούμε τη θεωρία του κυβερνητισμού και της νομιμότητας-συνθηκολόγησης ούτε να αρχίσουμε να προσαρμοζόμαστε στα νέα ήθη του ΣΥΡΙΖΑ-στις παλιές καλές πρακτικές του ΠΑΣΟΚ.

Μακριά από μένα κάθε απαξίωση της ελεύθερης βούλησης μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσουν μέρος ενός «Διευθυντικού Σώματος» που επέλεξε να δηλώσει από 2 έως 102 Σχολεία για να διοικήσει. Δικαίωμά τους.

Ευτυχώς ανήκω σε κείνους που αρνηθήκαμε να δηλώσουμε έστω και το διπλανό μας σχολείο κι ας έγινε προσπάθεια να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.

Ευτυχώς που αντέχω ακόμα και δεν προσαρμόζομαι στα νέα ήθη μιας Αριστεράς που όσο πάει και μου γίνεται αγνώριστη.

Δυστυχώς δεν περιμένω να βοηθήσει το Υπουργείο τα Σχολεία, ισχυροποιώντας το Σύλλογο Διδασκόντων με την κατάργηση του καθηκοντολογίου και του ΠΔ 201 από τη μια και δίνοντας στους νέους Διευθυντές/ντριες εφόδια, πόρους και κατάλληλες συνθήκες από την άλλη.

Στο μεράκι , στο φιλότιμο και στην παραπανίσια προσφορά όλων μας θα στηριχτεί ξανά και δε θα καταρρεύσει η Εκπαίδευση.

Το μόνο σίγουρο είναι η επαναφορά της αξιολόγησης που ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά ΘΑ καταργούσε, αλλά οι ρημάδες οι Αγορές δεν τον αφήνουν. Ε και τώρα που μας δέχτηκαν στις σφικτές τους αγκάλες είναι καιρός για τσαλιμάκια; Κι αν πέσει η κυβέρνηση και έρθει ο Μητσοτάκης και προχωρήσει στην αξιολόγηση;

Η κρεμάλα κρεμάλα ! Η διαφορά πως στη μια περίπτωση το σκοινί αλείφεται με σαπούνι ώστε να σφίγγει πιο γρήγορα, πιο ανώδυνα ίσως.

Είναι πολύ εύκολο να αντιπαραθέσει κάποιος ως επιχείρημα πως όλα τα παραπάνω είναι παράπονο, επειδή δεν έγινα ξανά Διευθυντής. Αν κάποιος έτσι σκέφτεται, είναι κρίμα να θεωρεί το εαυτό του παιδαγωγό μιας και τα τόσα του πτυχία δεν τον έμαθαν να κρίνει την άποψη αυτή καθαυτή κι όχι το πρόσωπο που την εκφέρει. Για την ιστορία να αναφέρω πως συναδέλφισσά μου με λιγότερα μόρια από τα δικά μου τοποθετήθηκε σε όμορο Σχολείο.

Σε μια κοινωνία που στενάζει και που δε βλέπει διέξοδο ούτε το πρώτο ούτε το κυρίαρχο είναι ποιος είναι Διευθυντής /ντρια στο Σχολείο. Κι ας λένε μόνο ακαδημαϊκά πια πως «όλα είναι θέμα παιδείας». Είναι όμως για μας τους Δασκάλους και της Δασκάλες δείγμα δημοκρατικής, αριστερής πολιτικής την οποία πιστέψαμε και παλέψαμε να την επιβάλουμε χωρίς να περιμένουμε να μας ταράξει η νομιμότητα. Που απαιτούμε να μας λογαριάζει η ηγεσία του Υπουργείου περισσότερο από τους δανειστές και τον ΟΟΣΑ . Να μας δείχνει πως δε «λογαριάσαμε λάθος»

Συνάδελφοι και Συναδέλφισσες στο χέρι μας είναι να επιβάλλουμε το Σύλλογο Διδασκόντων ως κυρίαρχο όργανο διοίκησης του Σχολείου σε συνεργασία με τους νέους διευθυντές, τις νέες διευθύντριες που τους εύχομαι καλό κουράγιο και περίσσια δύναμη στο δύσκολο έργο τους.

Κώστας Μπακατσήςδιευθυντές σχολικών μονάδωνΔιευθυντέςεπιλογή διευθυντώνΔιευθυντές σχολείων