Ανώτατη Εκπαίδευση: O Ν. 4009/11 αλλάζει για να μείνει ο ίδιος! του Παναγιώτη Σωτήρη

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}Ανώτατη Εκπαίδευση: O Ν. 4009/11 αλλάζει για να μείνει ο ίδιος!

Παναγιώτης Σωτήρης

Εάν κανείς παρατηρήσει τις κραυγές των συντακτών του νόμου 4009/11 για την ανώτατη εκπαίδευση, προεξαρχούσης της Άννας Διαμαντοπούλου, αυτού του επιτέλους περιθωριοποιημένου ρομπότ του εκσυγχρονισμού, θα πίστευε ότι επίκειται πλήρης κατάργηση του νόμου και επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς. Στην

πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο: το Υπουργείο Παιδείας προχωρά σε επιμέρους τροποποιήσεις, που δεν αλλάζουν την ουσία του νόμου και διατηρούν τον ολιγαρχικό, αυταρχικό και επιχειρηματικό χαρακτήρα του.
Οι αλλαγές που προτείνονται αφορούν αναγκαστικές τροποποιήσεις σε ό,τι καθιστούσε τον 4009 πρακτικά ανεφάρμοστο και υποχωρήσεις σε δευτερεύουσες πλευρές του νόμου. Επιτρέπεται να εγκριθούν οι προϋπολογισμοί των Πανεπιστημίων που τελούν σε κατάσταση στάσης πληρωμών από την 1η Ιουλίου. Διατηρούνται τα τμήματα ως βασικές ακαδημαϊκές μονάδες. Προστίθεται το… πτυχίο ως τυπικό προσόν των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου Ιδρύματος. Καταργείται η πρόβλεψη για μεταπτυχιακές σχολές σε επίπεδο ιδρύματος.
Την ίδια στιγμή οι βασικές πλευρές του 4009/11 διατηρούνται. Τα ολιγαρχικά συμβούλια ιδρύματος με τους «εξωτερικούς» εκπροσώπους των επιχειρήσεων παραμένουν το ισχυρό κέντρο εξουσίας σε βάρος των συμμετοχικών οργάνων. Τα πανίσχυρα μονοπρόσωπα όργανα και ιδίως ο Κοσμήτορας διατηρούν την υπερεξουσία τους. Το αντιδημοκρατικό ταξινομικό ψηφοφορίας είναι σε ισχύ. Οι ρυθμίσεις για την επιχειρηματική λειτουργία των ΑΕΙ μέσα από την εταιρεία διαχείρισης της πανεπιστημιακής περιουσίας και της ερευνητικής δαπάνης παραμένουν επίσης σε ισχύ, ενώ το ίδιο ισχύει για τα μονοετή και διετή ευέλικτα προγράμματα και τη διάλυση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Η κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου και της φοιτητικής συμμετοχής να σηματοδοτούν τη βαθιά αντιδημοκρατική και αυταρχική στροφή του συγκεκριμένου νόμου.
Και ας μην σπεύσει κάποιος να πει ότι πλέον τα μονοπρόσωπα όργανα εκλέγονται, γιατί την πραγματική διαδικασία επιλογής την κάνει το Συμβούλιο το οποίο ορίζει το «τριπρόσωπο» από το οποίο θα επιλέγονται δια της ψήφου οι πρυτάνεις και οι κοσμήτορες. Πλάι σε αυτό, ο θεσμικός εκβιασμός για την εκλογή των συμβουλίων είναι εντυπωσιακός. Πλέον το σύστημα είναι απλό: δύο ματαιωμένες εκλογές και μετά εκλογή μέσω ταχυδρομείου, απλού ή και ηλεκτρονικού. Εάν δεν γίνει και έτσι ακολουθεί ο «αυτόματος» διορισμός των αρχαιότερων καθηγητών! Χρονικό όριο της όλης διαδικασίας τα τέλη Οκτώβρη.
Επιπλέον, η δυνατότητα κατάργησης ή συγχώνευσης ιδρυμάτων και τμημάτων παραμένει βασική πλευρά του νόμου. Δεν είναι τυχαίες, άλλωστε, οι διαρροές από τη μεριά της κυβέρνησης ότι θα προχωρήσει επιθετικά στη συρρίκνωση της Ανώτατης εκπαίδευσης και το κλείσιμο δεκάδων τμημάτων στο πλαίσιο και του σχεδί