Αφιερωμένο σε όσους πάνε να ψηφίσουν

Ο «Ζητιάνος» του Καρκαβίτσα

Τα άχυρα, πευκοβελόνες κάτω από τα κουρέλια

που φορώ για ρούχα, ταράζουν την ησυχία

του ύπνου, την ηρεμία της αποχαυνωμένης μου

συνείδησης, σαν ερινύες

ανασύρουν όλα τα ανομήματα μου,

τη λύτρωση ζητώ, καθώς οι γρίλιες

που χαρακώνουν το στάβλο φωτίζουν,

ξημερώνει, με τη βρώμα

και την παρέα των ζώων να

επαναφέρουν τη γαλήνη της απάθειας.

Σέρνω τα κουρέλια μου, σκυφτός και μίζερος,

Ζητιάνος στους δρόμους τριγυρίζω,

είναι καιρός

εποχή που μ’ έπλασε ο Καρκαβίτσας έως και

σήμερα που σας μιλώ. Και να μπροστά

σας παρουσιάζομαι, για να σας πω δυο λόγια

ειλικρινή, τις σκέψεις μου να μάθετε

για πρώτη μα και τελευταία μου φορά,

γι’ αυτό δώστε σημασία.

Σ’ αυτό το χωριό ευτυχώς οι άνθρωποι δε διαφέρετε

απ’ τους άλλους.

Ευκολόπιστοι, άπληστοι, αναξιοπρεπείς,

μπορώ εύκολα να σας κάνω δικούς μου,

η αμάθεια σας είναι ο θησαυρός μου.

Όπως ο αγρότης σκάβει τη γη,

όπως ο εργάτης και ο τεχνίτης παράγουν προϊόντα,

όπως o έμπορος πουλάει την πραμάτεια του,

εγώ πλάθω ιστορίες και κατασκευάζω θεωρίες,

πουλάω τα ψέματα πλαισιώνοντας τα με λογικά

επιχειρήματα, κερδίζω την εμπιστοσύνη και

τα χρήματα σας, και όταν παρ’ ελπίδα

πάτε να με καταλάβετε, σπέρνω τη διχόνοια ανάμεσα σας.

Σ’ αυτή την πόλη ευτυχώς οι άνθρωποι δε διαφέρετε

απ’ τους άλλους.

Μέσα στο χρόνο γίνομαι ταξιδευτής,

περνώ από πόλεις, από χωριά, τις χώρες τις δικές σας,

όπου οι άνθρωποι πιστεύετε σε μένα,

κι εγώ που τρέφομαι από αυτό,

αλλάζω τη μορφή μου, συγγραφέας γίνομαι

και δημοσιογράφος, εμπνευστής και

ερμηνευτής μαζί, της νέας κοσμοθεωρίας,

της εκμετάλλευσης μα και της αδικίας.

Μιλώ για αριθμούς, για νόμο και για τάξη,

μα όλα αυτά μαζί για μένα τα έχω φτιάξει.

Σ’ αυτή τη χώρα ευτυχώς οι άνθρωποι δε διαφέρετε

απ’ τους άλλους.

Μορφή ονομαστού πολιτικού

κατάφερα να πάρω, δείχνω κατανόηση,

μιλάω με συμπόνια, με ένα φιλικό στην πλάτη

χτύπημα, με μία χειραψία, μ’ ένα χαμόγελο πλατύ,

με μια καλή κουβέντα, κατόρθωσα την υποστήριξη

σας να έχω, πλούσιος εγώ, αποφασίζω για τη

δική σας φτώχια. Το μόνο που φοβάμαι πια

είναι τα σχολεία, τα γράμματα που εκεί μαθαίνετε,

γιατί αν μορφωθείτε, θα δείτε την αλήθεια, για αυτό

σας δίνω γνώση όση χρειάζεται, ώστε να μ’ έχετε

πάντα μα πάντα ανάγκη. Και όταν κεφάλι σηκώνετε

στα μάτια με κοιτάτε, δημιουργώ εχθρούς και μίση,

ο φόβος σας είναι η τροφή μου και το μίσος σας

η επιβίωση μου.

Σε όλο το κόσμο ευτυχώς οι άνθρωποι δε διαφέρετε.

Ηγέτης μεγάλος γίνομαι και κλέβω τη ζωή σας,

αφήνω να πεθαίνετε στην πείνα και στη δίψα

άλλους τους δίνω χρήματα γιατί τους

έχω ανάγκη, μόνος μου πλέον δε μπορώ

όλους να σας ελέγξω. Όποιος όμως μου εναντιώνεται

γνωρίζει την οργή μου, του στέλνω εκεί προληπτικά,

το θάνατο που σβήνει το λαό του.

Και όλα αυτά τα αγαθά, τη δύναμη που έχω,

δεν θα μπορούσα ούτε στιγμή να φανταστώ, πως

θα ‘τανε δικά μου, εάν τελικά οι άνθρωποι, τη γνώση είχατε

σύμβουλο, την ανθρωπιά για φίλο και στο μυαλό

πρυτάνευε η πίστη για το δίκιο.

Το μόνο που μου μένει πια, είναι

να διώξω τα όνειρα που μου χαλάν τον ύπνο,

και είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει

η στιγμή, που ένα ψέμα θα βρω,

ώστε να ξεγελάσω και μένανε τον ίδιο.

(Σεπτέμβριος 2008)

Υ.Γ. Δεν είναι από μόνη της η γνώση δύναμη. Αυτή πρέπει να συμβαδίζει με την ηθική, το αίσθημα του δικαίου και της κοινωνικής συνείδησης. Ας είναι αυτές οι εκλογές η αρχή.

Σακατζής Δημήτρης

Εκπαιδευτικός σε διαθεσιμότητα

View the discussion thread.