Βύσσινα Μεθυσμένα (ή, “ιn guazzo”)

Εποχή για λικέρ βύσσινο. Προσωπικά, πιστεύω ότι το υπέροχο αυτό λικέρ, φτιαγμένο από ώριμα (αλλά και γερά) βύσσινα και με κονιάκ σαν αλκοολούχο ποτό, είναι ο βασιλιάς των ηδύποτων. Η κορωνίδα των λικέρ. Ένα ποτηράκι κάποιο απόγευμα Κυριακής, μετά από ένα πλήρες οικογενειακό γεύμα και δεν θέλεις να... κατέβεις πια από τα σύννεφα!!!
Στο σπίτι φτιάχνουμε αρκετές φορές λικέρ βύσσινο και πάντα με θυμάμαι να στέκομαι με ένα ερωτηματικό μπροστά στα μισογεμάτα με καρπούς βύσσινου βάζα. “Τι θα τα κάνουμε τώρα πάλι αυτά ;” Γιατί έτσι μεθυσμένα όπως είναι δεν μπορούν να γίνουν και πολλά πράγματα ! Και είναι και ένα σωρό κάθε φορά !!
”Μεθυσμένα” είπα; Και έτσι μου ήρθε στο μυαλό η συνταγή με τα μεθυσμένα φρούτα (ή “frutta in guazzo”), που ετοιμάζω για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Και θυμήθηκα πως ήταν μία παλιά ιταλική συνταγή του Pellegrino Artusi, διάσημου ιταλού μάγειρα του προ-περασμένου (19ου) αιώνα. Γιατί να μην έχει κάτι και για τα μεθυσμένα αυτά βύσσινα; Δεν μπορεί, θα τον είχαν αντιμετωπίσει και οι νοικοκυρές του καιρού του αυτόν τον προβληματισμό. Και δεν έπεσα έξω!!! Εκεί, ανάμεσα σε άλλες υπερ-επτακόσιες συνταγές του, “ανακάλυψα” και μία για “Βύσσινα in guazzo ”. Ιδού την: