Μπήκε πωλητήριο στον ελληνικό ακτοπλοϊκό στόλο

Του Μηνά Τσαμόπουλου

Σε δύσκολες θάλασσες ταξιδεύει η ελληνική ακτοπλοία. Η συνεχιζόμενη για μια τετραετία και πλέον κρίση έχει εξαντλήσει οικονομικά την ελληνική ακτοπλοϊκή αγορά. Η συνταγή επιβίωσης των εταιρειών ήταν, θα έλεγε κάνεις, υποδειγματική αλλά δεν έδωσε λύση: εξορθολογισμός δρομολογίων, σταθερή μείωση ταχύτητας των πλοίων και υποδειγματική μείωση κόστους διαχείρισης.

«Δυστυχώς οι σύγχρονοι Έλληνες ακτοπλόοι απέτυχαν παταγωδώς να αναπτυχθούν σε γραμμές εκτός ελληνικών υδάτων

όπως έκαναν οι παλαιότεροι και πλέον η έλλειψη διεθνούς υποβάθρου θα τους αναγκάσει να συνεχίσουν τις εκποιήσεις σύγχρονων πλοίων».

Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει η έρευνα της εταιρείας οικονομικών συμβούλων XRTC για την κατάσταση της ελληνικής ακτοπλοϊας:
«Στην σκληρή πορεία στον πάτο της αγοράς τ' αποτελέσματα θα είναι να συνεχιστούν οι εκποιήσεις των σύγχρονων πλοίων, να αυξηθεί κατακόρυφα ο μέσος όρος ηλικίας του ακτοπλοϊκού στόλου τα επόμενα έτη, να ολοκληρωθεί η ανθελληνοποιηση των γραμμών της Αδριατικής και συνολικά να επιστρέψουμε στις δεκαετίες του 80 και 90 όταν οι έλληνες αγόραζαν τα πλοία δεκαετίας των Γιαπωνέζων τα μετασκεύαζαν στην Ελλάδα και τα δρομολογούσαν στο Αιγαίο.

Η διαφορά του σήμερα από τότε θα είναι ότι θα αγοράζουν και κινέζικα πλοία αφού και η μεγάλη αυτή ναυτιλία θέλει να εκσυγχρονίσει τον στόλο της και οι Έλληνες θα τα μετασκευάζουν εκεί αφού η εδώ ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη στη Ελλάδα κατέρρευσε κι αυτή με την σειρά της» και προσθέτει:

«Πλέον εισερχόμαστε στην τελευταία και τωρινή φάση όπου οι εταιρίες αναμένουν την ανάπτυξη κάποιων άλλων αγορών με σκοπό να πουλήσουν κάποια πλοία τους με γνώμονα κυρίως την αποφυγή συσσωρευμένων αρνητικών αποτελεσμάτων αλλά και περαιτέρω μείωσης του δανεισμού τους από τις τράπεζες.

Η τελευταία πώληση του Superfast 6 δεν επηρεάζει τόσο τα σχέδια της εταιρείας αφού είναι και η μοναδική εταιρία που έχει παραλάβει νεόκτιστα πλοία τα τελευταία 2 χρόνια αλλά βεβαίως μειώνει τις δυνατότητες της σε επέκταση άλλων γραμμών.»

Τρεις φάσεις μείωσης του στόλου

Στην έρευνα επισημαίνονται οι τρεις φάσεις μείωσης του ακτοπλοϊκού στόλου: «Στην ελληνική ακτοπλοΐα της τελευταίας 15ετιας είχαμε τρεις φάσεις μείωσης του ακτοπλοϊκό στόλου. Η πρώτη φάση, η αποτελεσματικότερη σε οικονομικά αποτελέσματα ήταν οι εκποιήσεις παλαιών πλοίων της περιόδου 2000-2007 τα οποία αντικαταστάθηκαν από τα υπερσύγχρονα πλοία που παραλήφθηκαν από της ελληνικές ακτοπλοϊκές εταιρείες μέσω νέων κατασκευών σε διάφορα ναυπηγεία του κόσμου και κοσμούσαν το Αιγαίο όλα αυτά τα χρόνια.

Τότε πάνω από 60 πλοία παλαιότερης τεχνολογίας άφησαν το Αιγαίο και πήγαν σε χώρες λιγότερο αναπτυγμένες. Στην δεύτερη φάση της περιόδου 2007-2010 έχουμε τις αποχωρήσεις πλοίων που "έμειναν από καύσιμα" λόγω του ανελέητου ανταγωνισμού που όπως αποδείχθηκε ο ίδιος ο ρυθμιστής είχε επιβάλλει με σκληρό τρόπο και οι μεγάλες εταιρείες τον ακολούθησαν αδικαιολόγητα.
Έτσι συναντάμε την κατάρρευση παραδοσιακών ονομάτων του χώρου τύπου Γερασίμου Αγούδημου ο οποίος δεν μπόρεσε ποτέ να εκσυγχρονίσει την διαχείριση της εταιρείας του αλλά και νέων σχετικά εταιρειών που ποτέ δεν κατάλαβαν τι σημαίνει ιδιωτική ναυτιλιακή εκμετάλλευση πλοίων με γνώμονα την προσφορά δημοσίου έργου. Εκεί έχουμε την εξαφάνιση από τον χάρτη της πτωχευμένης ΣΑΟΣ του Φώτη Μανούση αλλά και άλλων μικρότερων ακτοπλοϊκών σχημάτων.

Συνολικά χάνονται, παροπλίζονται ή οδεύουν προς τα διαλυτήρια αλλά 20 και πλέον πλοία ενώ πλοία μικρών επενδυτικών σχημάτων αγκαλιάστηκαν από την στρατηγική ναυλώσεων της ΝΕΛ για να παραμείνουν για μικρό χρονικό διάστημα στο Αιγαίο αλλά όχι για πολύ αφού και η ίδια η ΝΕΛ έφτασε στα όρια χρεοκοπίας.

Και πλέον εισερχόμαστε στην τελευταία και τωρινή φάση όπου οι εταιρίες αναμένουν την ανάπτυξη κάποιων άλλων αγορών με σκοπό να πουλήσουν κάποια πλοία τους με γνώμονα κυρίως την αποφυγή συσσωρευμένων αρνητικών αποτελεσμάτων αλλά και περαιτέρω μείωσης του δανεισμού τους από τις τράπεζες».

newmoney