ΕΝΑΣ ΕΠΑΡΧΙΩΤΗΣ ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΕΙ ΚΑΙ ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΠΑΡΧΙΩΤΙΣΜΟ…!

Του Γιώργου ΝούτσουΗ επαρχία έχει σίγουρα τα πολλά καλά της, έχει όμως και τα μειονεκτήματα της. Με τον όρο «μειονεκτήματα», δεν αναφέρομαι στο πλαίσιο της ζωής μας στην επαρχία, στις πιθανές ελλείψεις ευκαιριών, στο ότι οι νέοι μας αναγκάζονται να αναζητήσουν αλλού την τύχη τους, στο «γερασμένο» πληθυσμό, στην υποτονική κίνηση της αγοράς, στις ελλιπείς και περιορισμένες ποσοτικά και ποιοτικά ευκαιρίες ζωής αλλά και διασκέδασης...

Όλα αυτά είναι επουσιώδεις λεπτομέρειες που προσωπικά με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Αναφέρομαι όμως, στον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μιας κοινωνίας, που έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά μιας βαριεστημένης, ασθμαίνουσας, υποτονικής και μεμψίμοιρης κοινωνίας, που αναζητά διέξοδο στα αδιέξοδά της μέσα από την ευτέλεια του καθημερινού λόγου της, την μικρότητα της σκέψης της και την πασιφανή ανικανότητα να κωδικοποιήσει στοιχειωδώς, τα μηνύματα που καθημερινά μας περιβάλλουν.
Το τι ακούγεται καφενειακά και πεζοδρομιακά καθημερινά, για πρόσωπα και καταστάσεις, δεν μπορεί ένας νους υγιής ούτε καν να το φανταστεί. Διαστρέβλωση, υπερβολή, μύθος, άκριτη αποδοχή, μηδενικό “βασάνισμα”, γαλαξιακή φαντασία, ψέμα και νοσηρότητα χαρακτηρίζουν πολλές φορές δυστυχώς την συνύπαρξή μας. Σίγουρα με όσα γράφω, δεν «κομίζω γλαύκας» και εξίσου σίγουρα πολλοί από σας αναγνωρίζετε τις δικές σας τοπικές κοινωνίες…Όμως, φίλοι, στα πάντα υπάρχουν όρια τα οποία εν προκειμένω έχουν προ πολλού ξεπεραστεί…!
Η φθήνια της αναπαραγωγής «γεγονότων» και «αποκλειστικών ειδήσεων» συναγωνίζεται ώρες ώρες την άθλια «ποιότητα» πολλών τηλεοπτικών πρωινάδικων…! Οι ψιθυρισμοί διαδέχονται αενάως τις κραυγές, οι κραυγές τους ψιθυρισμούς, μόνο που στην ουσία ή την αλήθεια των πραγμάτων, δεν φαίνεται να σκύβει κανείς. Μια λογική όχλου, δυστυχώς καθοδηγούμενου, είτε από ένστικτα ταπεινά, είτε από εμπάθεια, είτε από άγνοια, είτε τέλος από τη διάθεση τοπικών «κομισάριων», να περάσουν «γραμμές», επιδιώκοντας μέσα από αυτές να σπιλώσουν και να διασύρουν. Το γεγονός πως αρκετοί μπαίνουν σ αυτή τη λογική, αποδεικνύει πως, σε ένα μεγάλο ίσως βαθμό, το καταφέρνουν κιόλας !
Θα μπορούσε στο σημείο αυτό να αντιτάξει κάποιος το ερώτημα, αν η εικόνα αυτή εκφράζει το σύνολο ή έστω το μεγαλύτερο κομμάτι μιας τέτοιας κοινωνίας. Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και βροντώδης. Ευτυχώς όχι. Ευτυχώς η αλλοίωση και η σαπίλα δεν έχουν διαπεράσει ακόμα τη μεγάλη μάζα των υγιώς σκεπτόμενων, προβληματιζόμενων και με κριτική σκέψη συμπολιτών μας. Αφορά μια μικρή μόνο μερίδα «άδειων», «διαζευγμένων με τη σκέψη», φθονερών γι αυτό και εύκολα «ελέγξιμων» πολιτών, που ως «άδειοι» που είναι, ασύστολα θορυβούν όπως οι τενεκέδες και νιώθουν, λειτουργώντας με τον τρόπο αυτό, διασύροντας και χαζολογώντας, χτίζοντας μύθους ή στραπατσάροντας αλήθεια και συνειδήσεις, πως αποκτούν οι ίδιοι υπόσταση και αξία…! Ευτυχώς φίλοι…Ευτυχώς και πολλοί δεν είναι…και ούτε βέβαια πολύ περισσότερο καμιά αξία αποκτούν με τον τρόπο αυτό… Την ψευδαίσθησή τους μόνο ικανοποιούν, ταυτιζόμενοι άκριτ