Πίσω από τα γεγονότα της Μανωλάδας κρύβονται πολλές «Μανωλάδες»…

του Στράτου Ιωακείμ ([email protected])

Με αφορμή τα γεγονότα της Μανωλάδας -για τα οποία δεν πέσαμε και από τα σύννεφα, μιας και είναι παλιά ιστορία που επαναλαμβάνεται με άλλους πρωταγωνιστές- γίναμε θεατές του αποκρουστικού φαινομένου άνθρωπος να εκμεταλλεύεται άνθρωπο. Το συμπαθές κόκκινο φρούτο, οι φράουλες της Μανωλάδας, είναι βαμμένες με αίμα, το αίμα των εργατών από το Μπαγκλαντές, που άφησαν τη χώρα τους για να βρουν μια καλύτερη τύχη, αλλά έπεσαν πάνω σε μισάνθρωπους, που η μοναδική τους αγωνία είναι πως θα αυγατίσουν τα χρήματά

Τα «συνθήματα» περί μηδενικής ανομίας και δεν είναι όλοι ίδιοι, τα έχουμε ξανακούσει και δεν πρόκειται να τα σχολιάσω. Όμως, πίσω από τη Μανωλάδα κρύβεται κάτι πολύ σημαντικότερο. Αρχικά να χωρίσουμε την Ελλάδα προ μνημονίων και την Ελλάδα μετά. Στη μετά μνημονίων Ελλάδα, λοιπόν, έχουμε πολλές «Μανωλάδες». Μπροστά στο φαινόμενο της οριστικής διάλυσης μιας επιχείρησης ή προκειμένου να διατηρηθούν τα κέρδη στην προ μνημονίου εποχή, οι «επιχειρηματίες» φροντίζουν να μειώσουν το κόστος παραγωγής τους. Μέχρι εδώ καλώς. Ωστόσο είναι διαφορετικό το «μειώνω το κόστος» από το «εξαθλιώνω ανθρώπινες ψυχές».

Έχει αναρωτηθεί άραγε κανείς γιατί σε περίοδο κρίσης και ενώ οι Έλληνες συμπολίτες μας πλήττονται από την τεράστια ανεργία, κανείς από την εκεί περιοχή (ντόπιος) δε δουλεύει στα φραουλοχώραφα; Η απάντηση είναι σχετικά απλή. Μα γιατί κανείς δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί τα μεροκάματα πείνας και τις εργασιακές συνθήκες που παραπέμπουν σε μεσαίωνα. Σκεφθείτε τώρα αυτό: Στη μετά μνημονίων εποχή η ανεργία τρέχει με 27% και μεσοσταθμικά μπορεί να κλείσει ακόμα και στο 30% το τρέχον έτος, σύμφωνα με την έρευνα του Ινστιτούτου της ΓΣΕΕ.

Η κυβέρνηση έχει βάλει ως πρωταρχικό στόχο τη μείωση της ανεργίας και έχει «ξεκινήσει πόλεμο εναντίον της, με έδρα το γραφείο του πρωθυπουργού», όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός Γιάννη Βρούτσης. Από την άλλη ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης εξήγγειλε την έναρξη των αυτοκινητόδρομων που θα δώσουν «χιλιάδες θέσεις εργασίας», όπως είπε. Πολύ φοβάμαι -ελπίζω να διαψευσθώ- πως οι Μανωλάδες θα γίνουν πολλές. Και εξηγούμαι. Στα έργα σημαντική συμμετοχή θα έχουν και οι υπεργολάβοι. Πέραν των θέσεων που απαιτούν πανεπιστημιακές γνώσεις, η πλειονότητα των αναγκών αφορούν εργάτες. Οι θέσεις αυτές λοιπόν κατά πάσα πιθανότητα θα καλυφθούν από προσωπικό που δε θα προέρχεται από την Ελλάδα, αλλά από μετανάστες που για ακόμα μια φορά θα είναι τα θύματα του ακόρεστου πάθους για υπερβάλλον κέρδος. Το κράτος, λοιπόν, που απλώς θριαμβολογεί για την επερχόμενη ανάπτυξη, θα έχει κάνει μόνο μια τρύπα στο νερό και οι πολυδιαφημιζόμενες θέσεις εργασίας που θα ρίξουν την ανεργία θα αποτελέσουν όνειρα θερινής νυκτός.

Τα παραπάνω προς σκέψη και προβληματισμό...