Κινηματογραφικές προτάσεις: Θέμα οπτικής…!

Αυτή τη βδομάδα σας παίρνω μαζί μου σε ένα ταξίδι στις Άλπεις, παρέα με δυο διάσημα γεροντάκια, που φιλοσοφούν για το παρελθόν και το μέλλον, ή στη Μινεσότα, παρέα με τον Ίθαν Χοκ, που προσπαθεί να διαλευκάνει ένα έγκλημα, για το οποίο ο κατηγορούμενος δε θυμάται απολύτως τίποτα!

από την Αγγελική Γκαλμπένη

Νιότη

ΔΡΑΜΑ, 118’ | ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΠΑΟΛΟ ΣΟΡΕΝΤΙΝΟ | ΠΑΙΖΟΥΝ: ΜΑΙΚΛ ΚΕΙΝ, ΧΑΡΒΕΪ ΚΑΪΤΕΛ, ΤΖΕΙΝ ΦΟΝΤΑ

Δύο φίλοι απ’ τα παλιά, απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε ένα πολυτελές

ξενοδοχείο στους πρόποδες των Άλπεων. Κοντεύουν, πια, τα 80 τους χρόνια. Ο Φρεντ είναι συνθέτης και μαέστρος, που έχει αποσυρθεί απ’ το επάγγελμά του και δεν δείχνει να το μετανιώνει καθόλου. Δέχεται, όμως, ακόμα προτάσεις για να επιστρέψει στην καριέρα του, παρ’ όλη την ηλικία του. Ο Μικ, απ’ την άλλη μεριά, είναι διάσημος σκηνοθέτης του κινηματογράφου. Μαζί του στο ξενοδοχείο είναι και οι συνεργάτες του απ’ την νέα πολυαναμενόμενη ταινία που ετοιμάζει, η οποία έχει τίτλο «Η τελευταία μέρα της ζωής σου». Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό, καθώς όλη η ταινία είναι μια ωδή στη νεότητα, μπορούμε να πούμε, και στο πέρασμα του χρόνου.

Στο ξενοδοχείο τους προσφέρονται όλες οι ανέσεις, φυσικά, και οι δυο φίλοι έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους -τραγική ειρωνεία- να μην ασχοληθούν με τα επαγγελματικά τους, να χαλαρώσουν και να μιλήσουν για τη ζωή τους και τα παιδιά τους. Επίσης, έχουν πολύ ενδιαφέρον και οι υπόλοιποι ένοικοι του ξενοδοχείου. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε να λείπουν διάφορες ιστορίες ενοίκων σε μια ταινία με αποκλειστικό φόντο ένα ξενοδοχείο; Οι δυο άντρες έχουν πάρει απόφαση ότι ο χρόνος τους μετράει αντίστροφα. Αναπολούν το παρελθόν τους.

Ο Σορεντίνο δημιούργησε μια ταινία που την απασχολεί πολύ το ζήτημα της σχέσης του ανθρώπου με το παρελθόν και το μέλλον του. Πρόκειται περισσότερο για φιλοσοφική αναζήτηση λοιπόν, μέσα από μια τρυφερή ταινία, με στοιχεία κωμωδίας. Όσο πιο πολύ συνειδητοποιείς ότι ο χρόνος σου τελειώνει, τόσο πιο εύκολα μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον σαρκασμό και να δεις το χιούμορ που υπάρχει στην κάθε μέρα. Ο σκηνοθέτης κάνει και μια κριτική στην ποιότητα της τηλεόρασης και στους -λάθος- τρόπους με τους οποίους καταξιώνεται κάποιος επαγγελματικά, παρότι ο ίδιος συνεχίζει να κάνει και τηλεόραση.

Χρησιμοποιεί τον φακό του με προσήλωση στα χαρακτηριστικά του σώματος και του προσώπου κάθε ηλικίας, τόσο πολύ που νομίζεις ότι σχεδόν τα αγγίζεις και καταλαβαίνεις την υφή τους. Κι αυτό, μέχρι να σου δώσει να καταλάβεις το πόσο αναπόφευκτο είναι το πέρασμα του χρόνου. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τις ερμηνείες, οι δύο γίγαντες, Κέιν και Καϊτέλ, απογειώνουν τους ρόλους τους, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Ο ρόλος που δόθηκε στην Τζέιν Φόντα τής πάει απίστευτα πολύ και σίγουρα θέλουμε να την ξαναδούμε σε κάτι παρόμοιο. Πρόκειται για μια ταινία που στοχεύει στην καρδιά κάθε θεατή, μιλάει με συναισθήματα και η μουσική υπόκρουση, που υπάρχει καθόλη τη διάρκεια, είναι το χέρι, που σε πιάνει και σε οδηγεί σε μια αναδρομή στα λάθη του παρελθόντος και στη χαρά του να ζεις κάθε ηλικία, μέχρι το τέλος.

Σκοτεινή ανάμνηση

ΘΡΙΛΕΡ/ΤΡΟΜΟΥ, 106’ | ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΑΜΕΝΑΜΠΑΡ | ΠΑΙΖΟΥΝ: ΙΘΑΝ ΧΟΚ, ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΘΙΟΥΛΙΣ, ΕΜΜΑ ΓΟΥΤΣΟΝ

Ένα θρίλερ με στοιχεία ταινίας τρόμου ή μια ταινία τρόμου με στοιχεία θρίλερ; Όπως και να το δείτε, ο συνδυασμός είναι αυτός που… σκοτώνει! Για μένα προσωπικά πολύ πιθανόν να είναι ο καλύτερος συνδυασμός αυτών των δύο ειδών, που έχω δει ποτέ σε ταινία. Θα ήταν λάθος να το πούμε ταινία τρόμου, γιατί οι σκηνές «τρόμου» είναι πολύ λίγες. Απ’ την άλλη, το «θρίλερ» από μόνο του την αδικεί, καθώς έχει πολύ ωραίες σκηνές τρόμου!

Βρισκόμαστε στη Μινεσότα του 1990. Ένας ντετέκτιβ, ο Μπρους Κέρνερ, καλείται να διερευνήσει μια περίεργη υπόθεση, που αφορά μια σεξουαλική κακοποίηση. Η Άντζελα συγκεκριμένα, κατηγορεί τον πατέρα της, ότι την κακοποίησε σεξουαλικά κάτω από πολύ σκοτεινές συνθήκες, οι οποίες συνεχίζουν να υπάρχουν γύρω τους… Ο πατέρας ομολογεί την ενοχή του, παρά το γεγονός ότι δεν μπορεί να θυμηθεί τίποτα από το έγκλημα, που φαίνεται πως διέπραξε. Έτσι καλείται ένας ψυχίατρος, ώστε να καταφέρει να «ξυπνήσει» τις μνήμες από το μυαλό του πατέρα και να μαθευτούν όλες οι λεπτομέρειες του εγκλήματος. Όσο πιο πολύ πλησιάζουν, όμως, και ο ντετέκτιβ και ο ψυχίατρος στη λύση του παζλ, βλέπουν ότι έχουν να κάνουν με ένα αποτρόπαιο μυστήριο εθνικής σημασίας.

Η ταινία αρχίζει με τη δήλωση ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία. Πολλές φορές συμβαίνει μια τέτοια δήλωση να σε πετάει εκτός συναισθήματος κατά τη διάρκεια μιας σκηνής τρόμου, γιατί άθελα σου σκέφτεσαι «αυτό έγινε στ’ αλήθεια; Δεν μπορεί…», ενώ κανονικά θα έπρεπε απλώς να τρομάζεις και όχι να σκέφτεσαι! Αυτό δε συμβαίνει καθόλου στη συγκεκριμένη ταινία, καθώς ο Αμενάμπαρ, που υπογράφει σενάριο και σκηνοθεσία, κατάφερε να δημιουργήσει ένα φιλμ φανταστικής ποιότητας.

Ο τόνος της είναι σκοτεινός και συνεπής. Οι ηθοποιοί παίζουν ακριβώς, όπως θα φανταζόσουν αυτούς τους χαρακτήρες, ειδικά ο Χοκ και ο Θιούλις, στους οποίους συναντάμε μια τρομερή χημεία, που σπάνια πετυχαίνεις σε αστυνομικές ταινίες. Το σκηνικό, ενώ δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, έχει δοθεί κινηματογραφικά με έναν υπέροχο τρόπο, που το κάνει ενδιαφέρον. Το σενάριο έχει μια δόση μυστηρίου και κάθε πληροφορία δίνεται στον θεατή τη σωστή στιγμή. Για να το πω πιο απλά, τα πάντα σε αυτήν την ταινία δούλεψαν άψογα. Δείτε τη.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

Love (από 22/10)

Μια ερωτική ιστορία, ανάμεσα σε ένα κορίτσι και σε ένα αγόρι και… σε ένα άλλο κορίτσι, που μιλάει ξεκάθαρα για τον έρωτα!

Ο αστακός (από 22/10)

Ήρθε ο καιρός να δούμε στις αίθουσες την νέα ταινία του Γ. Λάνθιμου, η οποία θέτει μια καινούργια οπτική για τη μοναξιά και τη συντροφικότητα.