Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς ...ντέρμπι βαρβάρων;

«Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;»... Επιτρέψτε μου λίγο να επέμβω στους στίχους του εθνικού μας ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη. «Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς... ντέρμπι βαρβάρων;» θα μπορούσε να είναι η ερώτηση σχετικά με τη μονομαχία Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού το βράδυ της προσεχούς Πέμπτης στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας...

Ετσι όπως τα κατάφερε ο... Ομπράντοβιτς, «ερυθρόλευκοι» και «πράσινοι» θα έχουν την

ευκαιρία να τεστάρουν τις δυνάμεις τους ενόψει προημιτελικών, σε ένα παιχνίδι που αναμένεται να αποτελέσει όαση για κάθε υγιή φίλαθλο και που ισοδυναμεί με το... απόλυτο ξενέρωμα για όλα τα στελέχη της οπαδικής βιομηχανίας που τρέφονται με το δηλητήριο του μίσους και της ωμής βίας (λεκτικής ή σωματικής).

Εδώ και μήνες εκατοντάδες άνθρωποι ζούσαν και ανέπνεαν γι' αυτό το παιχνίδι. Ξέρετε τι θα πει να παίζουν οι δύο «αιώνιοι» και ο κερδισμένος να αποκλείει από τη συνέχεια της Ευρωλίγκα τον αντίπαλό του; Το απόλυτο... blockbuster μίσους και αλληλοσπαραγμού. Τώρα όμως; Τώρα που το στοιχείο που θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον είναι το ίδιο το μπάσκετ; Πόση αμηχανία πρέπει να αισθάνονται όλοι εκείνοι που ακόνιζαν εδώ και εβδομάδες τα μαχαίρια τους;

Ως φίλος του μπάσκετ ειλικρινά περιμένω πώς και πώς αυτό το παιχνίδι. Ενα ντέρμπι χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς άγχος για τα σφυρίγματα των διαιτητών, χωρίς ξεκατινιάσματα, με τους παίκτες και τους προπονητές των δύο ομάδων απαλλαγμένους από την απάνθρωπη πίεση της αναγκαιότητας ενός αποτελέσματος που πολλές φορές αλλοιώνει ακόμη και τον χαρακτήρα τους.

Εχουμε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μεταδώσουμε, επιτέλους, μια υπέροχη μπασκετική εικόνα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εχουμε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να φωνάξουμε ότι το ελληνικό μπάσκετ εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει στη γηραιά ήπειρο και ότι ουδείς δικαιούται να το υποτιμά εν όψει της διπλής μονομαχίας μας με Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ.

Αν και πιστεύω ειλικρινά ότι δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα υποτίμησής μας σε Μαδρίτη και Μόσχα. Το αντίθετο. Θα έλεγα ότι τόσο η παρέα του Ρούντι όσο και αυτή του Τεόντοσιτς μάλλον σχεδίαζαν να περάσουν πιο εύκολους προημιτελικούς με δεδομένο το πλεονέκτημα έδρας που εξασφάλισαν. Εκεί που θα είχαν δεδομένη μια θέση στο φάιναλ φορ, τώρα καλούνται να ξεμπερδέψουν με Διαμαντίδη και Σπανούλη. Ε, δεν τους λες και τυχερούς...

ΜΠΟΡΟΥΝ; ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΑΒΟΡΙ...

Ενα φυσικά είναι το ερώτημα στο οποίο όλοι αναζητούν επιτακτικά απάντηση από το βράδυ της Πέμπτης: Μπορούν οι ελληνικές ομάδες να αποκλείσουν Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ με μειονέκτημα έδρας; Με δεδομένο ότι πλέον μου απαγορεύεται διά... νόμου να κάνω πρόβλεψη για την Ευρωλίγκα (καθώς δεν πίστευα ότι υπήρχε περίπτωση να οδηγηθούμε σε ένα αδιάφορο βαθμολογικά ντέρμπι «αιωνίων» στο ΣΕΦ) θα απαντήσω... διά της πλαγίας οδού.

Δεδομένα οι δύο «αιώνιοι» θα είναι τα αουτσάιντερ των δύο σειρών. Κατά πολλούς, μάλιστα, όποιος από τους δύο διασταυρωθεί με τη «βασίλισσα» του Φενρτάντεθ και του Ροντρίγκεζ δεν έχει καμία απολύτως τύχη να φτάσει μέχρι το Μιλάνο. Το μόνο που θα γράψω είναι ότι δεν θα τολμούσα ποτέ να στοιχηματίσω ούτε ένα ευρώ απέναντι σε ομάδες που θα είχαν στο ρόστερ τους είτε τον Βασίλη Σπανούλη είτε τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Τους θεωρώ μαζί με τον Ναβάρο τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια το ευρωπαϊκό μπάσκετ (εξαιρουμένων βεβαίως αστεριών όπως ο Πάρκερ ή ο Νοβίτσκι που παίζουν στο ΝΒΑ). Ακόμη και με ομάδες... εξωγήινων να έπαιζαν αντίπαλοι, δεν θα τους είχα καταδικασμένους από χέρι...

Πηγή: Goal