Η οικονομική διάσταση της επίθεσης στο Παρίσι- Το ISIS «εξάγει» 40.000 βαρέλια πετρέλαιο ημερησίως!

Τα χρηματιστήρια έδειξαν «ωριμότητα», οι οικονομικοί αναλυτές έσπευσαν να προδικάσουν βραχυπρόθεσμες συνέπειες στην οικονομία της Γαλλίας, οι άνθρωποι του τουρισμού εμφανίστηκαν καθησυχαστικοί για τις συνέπειες των τρομοκρατικών χτυπημάτων στην τουριστική αγορά του Παρισιού και της υπόλοιπης Γηραιάς Ηπείρου. Τί πιστεύουν; Ότι πίσω από την επίθεση του ISIS κρύβονται τεράστια συμφέροντα διαχείρισης των πετρελαίων της Μέσης Ανατολής και μια τρομοκρατία

Την ώρα που οι πολίτες της Ευρώπης σφίγγουν το χέρι ο ένας του άλλου για να ξεπεράσουν το σοκ και τον φόβο, που έσπειραν τα «τυφλά» τρομοκρατικά χτυπήματα στο Παρίσι, το δάχτυλο πάνω στον χάρτη της γεωστρατηγικής πολιτικής δείχνει με επιμονή ανάμεσα στη Συρία, το ΙΡΑΚ, το ΙΡΑΝ και την Τουρκία. Το πραγματικό ενδιαφέρον των τρομοκρατών του ISIS (Islamic State of Iraq and al-Sham) και του αυτοαποκαλούμενου Χαλιφάτου δεν ήταν ούτε το κλαμπ Bataclan, ούτε το Stade de France, δεν βρίσκεται μεταξύ της Rue Bichat και της Rue Ruede Charonne, έστω και αν εκεί έγινε το αιματοκύλισμα.

Ο έλεγχος των πετρελαίων θα καταστήσει το Χαλιφάτο οικονομικά ισχυρό

Το πραγματικό ενδιαφέρον του ISIS, οριοθετείται στα ανατολικά της Συρίας, στο βόρειο Ιράκ (τη Μοσούλη και το Κιρκούκ), στο νότιο Ιράκ (το Μπάσρας), στις ανατολικές περιοχές του Ιράν (Κορασάν) και στο υπό σύσταση Κουρδιστάν, στα νότια της Τουρκίας. Η περιοχή αυτή, που έχει προσελκύσει εδώ και πολλά χρόνια το ενδιαφέρον της Γαλλίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, των ΗΠΑ και της Ρωσίας αποτελεί για τους πολεμιστές του ISIS προτεραιότητα ζωτικής σημασίας, αφού ο έλεγχος των πετρελαίων, που βρίσκονται εκεί θα καταστήσει το Χαλιφάτο, αρχικά «βιώσιμο» και στη συνέχεια οικονομικά ισχυρό!

Αν και είναι δύσκολο να υπάρξουν ακριβή, επίσημα στοιχεία, εκτιμάται ότι το ISIS, σήμερα, έχοντας υπό τον έλεγχο του την περιοχή της Deir ez-Zor της Συρίας, την Hawiga, το διυλιστήριο της Quyyura και τη Μοσούλη, «εξάγει» λαθραία περίπου 40.000 βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα! Οι διεθνείς αναφορές κάνουν λόγο για ποσότητες «μαύρου χρυσού» που πωλούνται σε «σκοτωμένες» τιμές κοντά στα 20 δολάρια το βαρέλι μέσω βυτιοφόρων, που ταξιδεύουν συνοδεία μαχητών προς τους επίδοξους… πελάτες!

Κάποιοι περιγράφουν μια πρωτόγονη αλυσίδα παραγωγής – διακίνησης – τροφοδοσίας, που σε κάθε περίπτωση όμως εξασφαλίζει τους πόρους για τη συντήρηση της τρομοκρατικής «μηχανής» των τζιχαντιστών. Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, βέβαια, να ερευνήσει κανείς όχι πώς λειτουργεί αυτή η αλυσίδα παραγωγής, αλλά ποιοι είναι αυτοί που αγοράζουν τις συγκεκριμένες ποσότητες πετρελαίου. Ποιοι είναι οι πελάτες;

Πετρέλαιο και φυσικό αέριο

Ιράν, Ιράκ, Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, Κατάρ, Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Ρωσία, χώρες δηλαδή που εμπλέκονται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στη Συριακή κρίση, ελέγχουν το 43% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου και το 53% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Παράγουν το 32% της παγκόσμιας παραγωγής φυσικού αερίου και διαθέτουν το 60% των υπό άντληση αποθεμάτων. Και μόνο τα ποσοστά αυτά είναι αρκετά για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των συμφερόντων που διακυβεύονται στην περιοχή, αλλά και τη γεωστρατηγική σημασία της περιοχής για όλες εκείνες τις χώρες που επιδιώκουν αυτήν την περίοδο να αναδειχθούν σε «εγγυήτριες δυνάμεις» των (όποιων) συνόρων.

Δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς και το… παράδοξο: Μεσούσης μιας στρατιωτικής κρίσης με συνέπειες σε Μέση Ανατολή και Δύση, με τις εικόνες αποσταθεροποίησης και σφαγής να κατακλύζουν τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, οι τιμές του αργού πετρελαίου αντί να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη βρίσκονται στα επίπεδα των 40 δολάρια το βαρέλι και του Brent 7 έως 9 δολάρια υψηλότερα. Και συμφέρον να «κρατηθούν» οι τιμές έχουν όλοι οι «παίκτες» στην περιοχή. Όχι μόνο εκείνοι που έχουν κοντά τα φυσικά τους σύνορα, αλλά και οι ΗΠΑ (που αξιοποιούν και πάλι τα κοιτάσματα τους συμβάλλοντας στη διατήρηση της υψηλής προσφοράς) και η Ρωσία (που δεν μειώνει την παραγωγή της), όπως και η Σαουδική Αραβία και τα υπόλοιπα πετρελαιοπαραγωγά κράτη του OPEC.

«Μωσαϊκό» εθνοτήτων

Η Συρία αποτελεί ένα άγνωστο και δύσκολα ανιχνεύσιμο -για τον μέσο Δυτικό πολίτη- «μωσαϊκό» εθνοτήτων και θρησκευτικών ομάδων. Καταγράφονται Αλαουίτες, που ελέγχονται από τον Άσαντ, Σουνίτες, Σιίτες, Σούφι, Μαρονίτες, Ασσύριοι, Αρμένιοι, Κούρδοι και Χριστιανοί… Ένας πολιτισμικός «ιστός», με διαφορές που χάνονται στα βάθη της ιστορίας και κρίσεις που συχνά συντηρούνται από το λεγόμενο «πολιτισμένο κόσμο». Οι μελετητές αυτού του περίεργου θρησκευτικού και εθνικιστικού παζλ κάνουν λόγο για τους «τζιχαντιστές της τρίτης γενιάς», που αν και μειονεκτούν αριθμητικά και στρατιωτικά απέναντι στη Δύση, δείχνουν αποφασισμένοι να αντισταθούν, ή καλύτερα να… θυσιαστούν για ένα νέο Ισλαμικό Κράτος. Μήπως κάποιοι εκμεταλλεύονται αυτήν την αποφασιστικότητα; Μήπως υπάρχουν συμφέροντα που θέλουν αυτόν τον κόσμο διαμοιρασμένο και σπαρασσόμενο; Ίσως να μπορούσε να απαντήσει ο Λώρενς της Αραβίας και όσοι Άγγλοι ή Γάλλοι υπέγραφαν τη συμφωνία Sykes- Picot, το 1916…