Η CIA και οι δημοσιογράφοι

Οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής προστατεύουν άλλοτε το δίκαιο και άλλοτε χρησιμοποιούν τις «υπηρεσίες» τους για να αφήσουν ένα μήνυμα… συχνά στους δημοσιογράφους και τις ανησυχίες τους.

από την Αγγελική Γκαλμπένη

«Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει» και «ΠΟΛΚ», δύο ταινίες που κεντρικό ήρωα έχουν έναν Αμερικάνο δημοσιογράφο.

Ο αγγελιοφόρος πρέπει να πεθάνει

Λεζάντα: 112’ ΔΡΑΜΑΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ | ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΜΑΙΚΛ

Ο Γκάρι Γουέμπ είχε πάντα στόχο τις μεγάλες ιστορίες δουλεύοντας για την San Jose Mercury News. Στόχος του αυτή τη φορά είναι ο πόλεμος των ναρκωτικών στην Αμερική και όλες οι φιλοδοξίες του φτάνουν στα ύψη όταν ανακαλύπτει ότι ο Ντανίλο Μπλάντον, καταδότης της κυβέρνησης, διακινούσε και πουλούσε λαθραία κοκαΐνη για τη CIA.

Τα στοιχεία που ανακαλύπτει οδηγούν τον Γκάρι στην Νικαράγουα, ακόμη και στην Ουάσιγκτον, και τελικά δημοσιεύει το άρθρο του. Με τη δημοσίευση, όμως, παίρνει ένα μεγάλο ρίσκο, καθώς μπαίνει στο μάτι όχι μόνο των συναδέλφων του, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης.

Ο Γκάρι άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, καθώς θέτει σε κίνδυνο εν εξελίξει μυστικές έρευνες και βρίσκεται αντιμέτωπος με απειλές τόσο για τον ίδιο, όσο και για την οικογένειά του. Είναι η πρώτη φορά που ο Τζ. Ρένερ αναλαμβάνει την παραγωγή σε ταινία και φαίνεται να το κάνει με περίσσια αυτοπεποίθηση. Ερμηνεύει τον ρόλο του δημοσιογράφου με στοιχεία όπως υπερηφάνεια, ακεραιότητα και μια εγωιστική δόση πάθους. Δίπλα στις ταινίες «American Hustle» και «The Hurt Locker» είναι απ’ τις πιο παθιασμένες και συγκινητικές ερμηνείες του ηθοποιού.

Η ταινία σε αρκετά σημεία είναι απίστευτα αργή. Ο σκηνοθέτης ακολουθεί τον δημοσιογράφο σε κάθε βήμα του και κάθεται να ακούσει όλες τις συνεντεύξεις του. Αφήνει τον θεατή να είναι μάρτυρας στην εξέλιξη του άρθρου που δημιουργείται μαζί με όλα τα σημεία που φέρνουν σε αμηχανία τον δημοσιογράφο στην προσπάθειά του να γράψει την πιο καλοπουλημένη ιστορία. Δεν είναι πάντα συναρπαστικό αυτό, αλλά στο τέλος ικανοποιεί κάθε θεατή.

Αν και στο καστ της ταινίας φιγουράρουν πολλά μεγάλα ονόματα, μέσα στην ταινία έχουν έναν πολύ μικρό ρόλο -συμβολικό θα έλεγε κανείς- και είναι κρίμα, γιατί το μήνυμα που αφήνει ο καθένας τους είναι σημαντικό. Μπορεί η ταινία να ακολουθεί τη γραμμή ενός καλοδουλεμένου θρίλερ, αλλά, με φοβερή ευελιξία, μπορεί να είναι αφοπλιστικά συγκινητική όταν το θέλει. Πολύ καλή δουλειά έγινε και απ’ την ομάδα του μακιγιάζ και μπορεί να το επιβεβαιώσει κανείς βλέποντας τη σκηνή με την Μ. Γουίνστεντ. Ο δημοσιογράφος Γουέμπ βρίσκεται μπροστά σε ένα βουνό από μυστικά και -σε αντίθεση με συναδέλφους του που είχαν προσπαθήσει παλαιότερα και τα παράτησαν πριν καν αρχίσουν- αυτός μπαίνει όλο και πιο βαθιά στην επικίνδυνη ιστορία και με παρορμητική αφέλεια αγνοεί κάθε απειλή.

Πολκ

Λεζάντα: 72’, ΔΡΑΜΑ |ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ – ΣΕΝΑΡΙΟ: Β. ΝΙΚΟΛΟΥΖΟΣ, Ν. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ | ΠΑΙΖΟΥΝ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ | ΧΩΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΕΛΛΑΔΑ

Στις 16 Μαϊου 1948 και ενώ η Ελλάδα βασανιζόταν απ’ τον εμφύλιο, βρέθηκε δολοφονημένος ο Αμερικάνος δημοσιογράφος Τζορτζ Ουάσιγκτον Πολκ. Η δολοφονία -αν και κατά τα επίσημα δημοσιεύματα της χρονιάς πραγματοποιήθηκε από κομμουνιστές- μέχρι και σήμερα παραμένει σκοτεινό σημείο στην ιστορία της Ελλάδας αλλά και της Αμερικής, καθώς μετά από νέες έρευνες βγήκαν -και βγαίνουν- στο φως στοιχεία που έρχονται σε αντίθεση με τα προαναφερόμενα «επίσημα».

Οι δημιουργοί της ταινίας «Πολκ» θεώρησαν δεδομένο στην δημιουργία τους, ότι όλοι γνωρίζουν για την ιστορία του Αμερικάνου δημοσιογράφου και έτσι επικεντρώθηκαν σε λεπτομέρειες της υπόθεσης και δη στο πρόσωπο του -ήδη- δολοφονημένου δημοσιογράφου.

Ναι, η ταινία παρουσιάζει τον Πολκ σε ένα εστιατόριο να απολαμβάνει το γεύμα του και να ανακαλύπτει ότι είναι ήδη νεκρός. Οι δημιουργοί θέλησαν να χρησιμοποιήσουν αργά πλάνα και εικόνες που να σου φέρνει στο νου κάτι απ’ τις ταινίες του Αγγελόπουλου, αλλά με το που κάνεις τη σύγκριση στο μυαλό, αμέσως φαίνεται η μεγάλη απόσταση απ’ τον ένα δημιουργό στον άλλο. Το μυστηριακό και την ιδέα της μνήμης, που θέλησαν να δώσουν μέσα απ’ αυτά τα πλάνα οι νέοι δημιουργοί, έδωσε τη θέση του στο βαρετό και το ακαταλαβίστικο.

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα με ανυπομονησία να δω αυτήν την ταινία, καθώς η ιστορία του Πολκ με απασχόλησε κι εμένα πολύ, πρόσφατα, κατά τη συγγραφή του θεατρικού «Η νύχτα της δολοφονίας του Πολκ». Είναι πολύ ευχάριστο που τα παιδιά θέλησαν να ασχοληθούν με αυτό το θέμα και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσε να γίνει μια πολύ καλή ιστορική ταινία δράσης και μυστηρίου, αφού το περιβάλλον της υπόθεσης είναι ο ελληνικός εμφύλιος και μεγάλο ρόλο στην «υπόθεση Πολκ» -όπως είναι γνωστή- παίζουν οι μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής!

Οι ηθοποιοί της ταινίας δώσανε αξιόλογες ερμηνείες, με τους σκηνοθέτες να θέλουν, όμως, συνεχώς να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το σενάριο αποτελείται από επαναλαμβανόμενες φράσεις που φυσικά έχουν νόημα, αλλά με αυτόν τρόπο μένει η ταινία ολόκληρη χωρίς νόημα.

Παρ’ όλα αυτά πρέπει να αναφέρω ότι η ταινία «Πολκ» τιμήθηκε από την Κριτική Επιτροπή της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Κριτικών Kινηματογράφου (FIPRESCI) με ειδική μνεία.

Η ταινία πρωτοπαρουσιάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα στο φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης και προβάλλεται σε επιλεγμένες αίθουσες. Οι δύο δημιουργοί της ταινίας ασχολήθηκαν με πολύ πάθος και όρεξη για την πραγματοποίησή της και ελπίζω σύντομα να δούμε κι άλλες -πιο εξελιγμένες- δουλειές τους!

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

1) Δυο ανάσες

Μια δηλητηριώδης φιλία ανάμεσα σε δυο κορίτσια στην τελευταία τάξη του σχολείου τονίζει ότι ο πιο δυνατός νικάει. Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Αν- Σοφί Μπρασμ.

2) Ένα περιστεράκι έκατσε σε ένα κλαδί συλλογιζόμενο την ύπαρξή του

Δυο μεσήλικες πωλητές προσπαθούν να πουλήσουν τα ασυνήθιστα «παιχνίδια» τους, τα οποία θα προσφέρουν διασκέδαση στους ανθρώπους όπως πιστεύουν…